Formatie: ‘Boosheid maakt plaats voor schaamte’

“Pijngrens bereikt”, “pijnlijk gevoel van schaamte”,”bedroevend schouwspel”, “het is een zootje” De Vlaamse kranten zijn niet mals voor de onderhandelaars nu de formatie muurvast zit.

De Morgen: Boosheid maakt plaats voor een pijnlijk gevoel van schaamte
Voor Wouter Verschelden van De Morgen maakt boosheid langzaam plaats voor “een pijnlijk gevoel van schaamte”. Het falen is een collectieve verantwoordelijkheid. De onderhandelaars moeten in de spiegel kijken en zich afvragen of ze alles gedaan hebben om tot een oplossing te komen.

“‘Tijd kopen’, ’temporiseren’, ‘laten afkoelen’, zoiets doe je op de speelplaats van een lagere school, of misschien in de soek in Marrakech, maar niet als je een land in het hart van de euro wil leiden.” De politici aan beide zijden van de taalgrens hebben een ding bewezen: “onkunde heeft geen taalvoorkeur”.

De Standaard: Wraakroepend
De onderhandelaars hebben nog maar een opdracht, een ramp voorkomen, zo stelt Bart Sturtewagen in De Standaard. De formatie blokkeert omdat na meer dan 500 dagen twee partijen “nog altijd niet bij machte zijn elkaars positie correct in te schatten”. Enerzijds zal een regering zonder geloofwaardig begrotingsplan geen zoden aan de dijk zetten. Anderzijds kunnen we niet in de financiële storm blijven staan zonder volwaardige regering.

“Er moet een regering komen én ze moet bereid zijn om de maatregelen te nemen die de toestand vereist. Zo niet zullen alle partijen de schuld voor de ramp dragen”, luidt het. “Nu niet bereid zijn om de juiste prioriteiten te stellen is wraakroepend.”

De Tijd: Formatie heeft een nieuwe pijngrens bereikt
In De Tijd bespeurt Bart Haeck dat er een nieuwe “pijngrens” bereikt is. We zijn weer aanbeland bij de “klassieke politieke toneeltjes” die te vaak opgevoerd zijn “om nog geloofwaardig te zijn”. “Als hoop doet leven, dan kunnen we alleen maar hopen dat ze daarmee duidelijk maken aan hun achterban dat ze die pijngrens zullen moeten overschrijden.

Toneeltjes of niet, de problemen van ons land zijn gisteren niet verdwenen. Ze liggen er nog steeds. Het slechte nieuws is dat het opnieuw is gebleken hoe moeilijk het is een regering te vinden die ze durft en kan aanpakken.” De begroting en de sociaaleconomische hervormingen moeten de overheid efficiënter maken. “Er is vooruitgang. Maar wat gisteren op tafel lag, was helaas ontoereikend.”

Het Nieuwsblad: Het is een zootje. De onderhandelaars spelen met onze toekomst
De realiteit is vrij simpel, stelt Liesbeth Van Impe van Het Nieuwsblad. Het is “een zootje”, maar de zes partijen zijn tot elkaar veroordeeld en moeten een regering vormen. “En ze doen dat beter gisteren dan morgen.” Open Vld en PS hebben elk vanuit hun standpunt gelijk, “maar dat doet er nauwelijks toe”. “De essentie is dat ze elkaar moeten zien te vinden, ergens in het midden.

Zolang ze er niet zijn, zijn ze onze tijd aan het verdoen en mogelijk met onze toekomst aan het spelen.” Met de hete adem van respectievelijk de socialistische vakbond en de N-VA in de nek, kunnen PS en Open Vld enkel winnen binnen een regering.

Het Laatste Nieuws: Een zéér, zéér, zéér slecht signaal
Elio Di Rupo heeft voor Luc Van der Kelen van Het Laatste Nieuws geen keuze. Hij kan nooit een regering vormen als een partner zich fundamenteel bedreigd voelt. Di Rupo moet formeren tot alles zes partners zijn regering kunnen verdedigen. “Zelfs als ­politici die zijn kinderen konden zijn onvoldoende respect ­opbrengen voor iemand die hun vader kon zijn.” En Open Vld moet realiseren dat ze niet de grootste partij is en de verkiezingen niet gewonnen heeft.

Na de crisis komt de catharsis. Succes is daarbij nodig, want “voorlopige twaalfden zonder tenminste uitzicht op een structureel akkoord, zou een zéér, zéér, zéér slecht signaal zijn”. “De formateur heeft geen keuze. Hij moet opnieuw aan de slag, zelfs met de moed der wanhoop. Dat niet doen, zou onverantwoordelijk zijn.”

Gazet Van Antwerpen: Een bedroevend schouwspel
Een “bedroevend schouwspel”, nefast voor de geloofwaardigheid van de politici. “Wie gelooft die mensen nog?”, vraagt Paul Geudens van Gazet van Antwerpen zich af. het ontslag van Elio Di Rupo is een “tactische schijnbeweging” om de liberalen te overhalen tot een begroting met veel nieuwe belastingen en weinig sociaaleconomische hervormingen.

“De koning is bereid gevonden om mee te werken aan deze mise-en-scene”, luidt het. “De Open Vld krijgt nu de zwartepiet voor het mislukken van de onderhandelingen. Ze zijn nochtans in goed gezelschap. Europa eist veel meer dan de formateur op tafel legde. De financiële markten zullen ons ook pas met rust laten indien er hier ten gronde iets verandert.” In Vlaanderen is daarvoor een draagvlak, klinkt het, maar daar stopt het. “België is onbestuurbaar geworden”, stelt Geudens. “Op termijn wordt die tweedeling onze ondergang.”

Het Belang van Limburg: Di Rupo heeft geen alternatief
Ook Eric Donckier van Het Belang van Limburg wijst op de rol van de vorst. “Het is niet de eerste keer dat Elio Di Rupo de politieke situatie dramatiseert en de koning inschakelt als hulpje om daarna een akkoord te kunnen forceren. Het zou ons verwonderen mocht dat deze keer niet zo zijn, al was het maar omdat ook Di Rupo weet dat er geen alternatief is voor de formule met de huidige zes partijen.

Elke andere formule betekent het bord afvegen en herbeginnen met alles. Daar is geen tijd voor.” (Belga/EE)