Maandagmorgen komen een reeks vrienden van Tine Nys aan het woord in het euthanasieproces, op vraag van de burgerlijke partijen.
‘Ze zat goed in haar vel toen ik haar leerde kennen, maar op 7 à 8 maanden tijd was het een totaal andere Tine.’ Dat verklaarde een vriendin van Tine Nys, die in 2010 euthanasie kreeg, maandagmorgen voor het Gentse hof van assisen. ‘Haar vriend was niet de man die ze verwacht had. Ze was gebroken.’
Maandagmorgen komen een reeks vrienden van Nys aan het woord, op vraag van de burgerlijke partijen. Een vrouw die Tine eind 2008 leerde kennen, getuigde over haar laatste maanden. ‘Ik heb ze leren kennen via een gemeenschappelijke vriend in het uitgaansleven. Later leerde ik de echte Tine kennen. (..) Begin 2009 zei ze dat ze goed nieuws had en dat ze ging trouwen. Ik reageerde eerder verbaasd, en ze zei “ben je niet blij voor mij?”‘
Na de relatiebreuk hadden ze opnieuw contact, verklaarde de getuige. ‘Haar vriend was niet de man die ze verwacht had. Ze was gebroken. (..) Ze had geen geld meer en wist niet waar naartoe. Het verhaal van de drugs en de prostitutie kwam ook naar boven. Ze zei dat ze zich had proberen ophangen aan de chauffage. (..) Ik heb haar toen het appartement van mijn broer aangeboden, dat leeg stond.’
‘Tine was niet de labiele vrouw zoals ze nu in de media omschreven wordt’, zei de vriendin. ‘Ze zat goed in haar vel toen ik haar leerde kennen, maar op 7 à 8 maanden tijd was het een totaal andere Tine. (..) Toen ze zei dat ze euthanasie wou krijgen, werd dat enorm negatief ontvangen in de vriendenkring. Er werd mee gelachen, ze werd uitgemaakt dat ze er aandacht mee zocht. De cafévrienden hebben een beetje samengespannen tegen haar, ze hebben haar uitgesloten. Er zijn twee kampen ontstaan, waardoor ze nog meer in het isolement van die euthanasie geduwd werd.’
Vastberaden
De vriendin sprak ook met Tine Nys over de euthanasie. ‘Ik zei ‘als je twijfelt, mag je dat niet doen’. Ik heb na haar dood van anderen vernomen dat ze vlak voor haar overlijden getwijfeld heeft, en dat ze toch een briefje moest schrijven dat ze het wel degelijk wou. Ik vond het schokkend dat het toen niet uitgesteld worden.’
Gevraagd door de verdediging of Tine vastberaden leek, stelde de getuige: ‘Als Tine voor iets ging, dan was het all the way. Nadien heb ik de vraag gesteld, in hoeverre is ze bewust geweest dat het een eindpunt was. (..) Tussen een eindpunt en het echt doen, denk ik dat er een verschil zit.’
Daarna kwam de getuigenis van een andere vriendin, die op het moment van de feiten in de Verenigde Staten woonde. ‘In 2009 en 2010 hadden we enkel telefonisch contact. Ik zat toen in Amerika. Ik wist niet dat het niet goed ging met haar. Ik zei dat ze bij mij in Amerika mocht komen logeren, en heeft tweemaal gezegd dat ze ging kijken wanneer het zou passen. (..) Ze was een goede warme vriendin die altijd voor me klaarstond en voor iedereen eigenlijk.’
Advocaat van de burgerlijke partij Joris Van Cauter las een stuk voor uit haar eerder verklaring, waarin de vrouw zich afvroeg ‘waarom er geen andere weg voor Tine werd gevonden’.
Wie met vragen zit rond zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be.
