Europarlementsleden Brexit Party beste verdieners buiten parlement

(Belga) De Europarlementsleden van de Brexit Party verdienen buiten het halfrond beduidend meer dan eender welke andere politieke partij. Dat blijkt uit een vergelijkende studie die Transparancy International heeft gemaakt op basis van de financiële belangenverklaringen van de Europese volksvertegenwoordigers.

Volgens Transparancy International hebben 521 van de 748 Europarlementsleden aangegeven dat ze ook buiten het parlement actief zijn. Dertig procent van de verkozenen declareerde een betaalde activiteit, goed voor een totaal jaarlijks bedrag van minimum 6,38 miljoen euro en maximaal 16,2 miljoen euro. Het precieze bedrag is volgens de ngo moeilijk vast te stellen omdat de parlementsleden enkel brutobedragen binnen bepaalde bandbreedtes (vb tussen 500 en 1000 euro bruto per maand) aangeven. Opgesplitst per politieke partij zijn de 29 verkozenen van de Brexit Party met ruime voorsprong de beste verdieners, met inkomsten tussen 2,06 en 4,68 miljoen euro. Het hoge bedrag heeft uiteraard met de omvang van de delegatie van de Brexit Party te maken, maar de 28 verkozenen van de uiterst rechtse Italiaanse Lega verdienen samen toch een pak minder (tussen 369.192 euro en 1,07 miljoen euro). De Italianen staan daarmee op de derde plaats, na het liberaal-conservatieve Poolse Burgerplatform. Drie leden van de Brexit Party hijsen zich in de top-vijf, met Ben Habib als grootste verdiener. Deze oprichter van een vastgoedfondsbeheerder zou 960.000 euro verdiend hebben. De Belgische oud-premier Guy Verhofstadt staat vijfde, met inkomsten tussen 180.000 en 425.000 euro. In totaal telde Transparancy International 48 parlementsleden wier bruto-inkomsten buiten de parlementsmuren mogelijk hoger liggen dan hun salaris voor belastingen, dat 105.092 euro per jaar bedraagt. Transparancy International vindt dat de buitenparlementaire betaalde werkzaamheden beter omkaderd moeten worden. “Het huidige systeem berust enkel op de bereidheid van de parlementsvoorzitter om de gedragscode af te dwingen. Het ontbreken van onderzoeksbevoegdheden en geloofwaardige sanctiemechanismen leidt tot een permissief systeem dat niet ernstig dreigt genomen te worden.” Volgens de organisatie vonden in de vorige legislatuur 24 inbreuken op de gedragscode plaats, maar werd geen enkele sanctie uitgesproken. (Belga)