Peter Casteels

‘Er worden heel veel geweldige televisieprogramma’s gemaakt. Ze zijn alleen moeilijk te vinden’

Er is heel veel op televisie, het is alleen niet te zien.

Vlamingen kijken gemiddeld 2 uur en 50 minuten televisie. Elke dag. Ondanks de praatjes over een gouden tijdperk voor televisie, moet dat toch vooral naar middelmatige programma’s zijn. Als er in Vlaanderen twee fictiereeksen worden geproduceerd die de moeite zijn, was het een uitstekend jaar. Netflix stelt ook vaker teleur dan dat het verrast. Ik zit zo al aan het derde seizoen van The Good Place, terwijl ik nog altijd niet goed weet wat ik ervan vind. Die comedyreeks wordt overal bejubeld, hoewel het gekunstelde opzet de geestigste grappen soms enkel in de weg zit.

Er worden heel veel geweldige televisieprogramma’s gemaakt. Ze zijn alleen moeilijk te vinden

Er worden heel veel geweldige televisieprogramma’s gemaakt. Ze zijn alleen moeilijk te vinden. Ik voel me in dezen een verliezer van de globalisering. Internet en open grenzen beloofden ons een groter aanbod dan we ooit hadden kunnen dromen, maar de technologie maakt het vooral makkelijker om programma’s af te schermen. The Deuce, van de briljante David Simon, is in Vlaanderen enkel te zien voor Telenet-abonnees met Play More. Met De Dag is hetzelfde aan de hand. Zo goed als iedereen die aan die Woestijnvis-reeks van Jonas Geirnaert en Julie Mahieu meewerkte, is dit voorjaar al uitgebreid geïnterviewd, terwijl nog maar heel weinig mensen alle afleveringen hebben gezien.

Vorige week verzekerde een vriend me dat Pose, de nieuwe reeks van Ryan Murphy, de beste van dit jaar wordt. De trailers zien er geweldig uit. Pose werd deze zomer op het Amerikaanse FX uitgezonden, en staat over een jaar of twee misschien wel op Netflix, de televisiegigant die Murphy in februari 300 miljoen dollar betaalde om voor hem te komen werken.

Maar tot zolang? Uit pure armoe heb ik me een avond beziggehouden met het illegale downloaden van Pose, iets waar ik helemaal niks van ken. Er stonden drie verschillende torrentprogramma’s op mijn laptop, en nog veel meer icoontjes, toolbars en allicht ook virussen, voor ik erin slaagde om de eerste aflevering, uiteraard zonder ondertitels, te downloaden. Dat duurde nog eens een uur of vijf, en de dag daarna startte mijn laptop al niet meer van de eerste keer op. Het is niet zoiets als schimmel in een sociale woning, ik weet het wel, maar het is onvoorstelbaar dat ik mij daar in 2018 mee bezig moet houden. Geen enkele kunst is vandaag zo makkelijk te verspreiden als televisie, maar er is ook geen enkele industrie die het haar klanten zo lastig maakt. Ik kan dus enkel hopen dat good old Canvas het oppikt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content