Gerdine Westland

Drinken en rijden: moeten we het echt eerst aan den lijve ondervinden voor we zorgzaam zijn?

Gerdine Westland Algemeen coördinator Rondpunt vzw

Onze collectieve verontwaardiging over het gedrag van de ander die dronken aan het stuur zit, leidt vooralsnog niet tot een kijkje in de spiegel van ons eigen gedrag, schrijft Gerdine Westland.

Het einde van het jaar kenmerkt zich onherroepelijk door strenge temperaturen waartegen we ons wapenen door een warm hart te tonen. Vlaanderen warmt helemaal op van de vele initiatieven en zo is de warmste week opnieuw een feit.

Tussen de blindengeleidehonden, kankerpatiënten en vele anderen, nemen dit jaar ook de verkeersslachtoffers een prominente plek in op de lijst van goede doelen, waarvoor Vlaanderen in beweging komt. Achter deze acties voor verkeersslachtoffers schuilen veelal persoonlijke ervaringen van gewonden, nabestaanden én veroorzakers van verkeersongevallen, die hun traumatische ervaring omzetten in positieve acties. Oog in oog met deze kwetsbare en veerkrachtige mensen, die we via sociale media en tv op de voet kunnen volgen in hun zorgen voor de ander, krijg ik kippenvel.

Drinken en rijden: moeten we het echt eerst aan den lijve ondervinden voor we zorgzaam zijn?

Het “iedereen zorgt voor iedereen” van de Warmste Week mag wat mij betreft een staartje krijgen. Of liever een grote lange staart. Met de eindejaarsfeesten voor de deur is dat “zorgen voor” geen vanzelfsprekendheid. Uit cijfers die het BIVV vorige week bekendmaakte, blijkt dat bij 1 ongeval op 4 op Oudejaarsnacht, de bestuurder onder invloed van alcohol rijdt. Niet bepaald een teken van zorgzaamheid naar jezelf en de andere weggebruiker. We weten dat in 95 procent van de verkeersongevallen het menselijk gedrag de belangrijkste oorzaak is van een verkeersongeval.

Zeven glazen

Het blijkt enorm moeilijk om dat gedrag ten positieve te beïnvloeden. Ja, we zijn collectief verontwaardigd als we de krant openslaan en lezen dat een dronken chauffeur een dodelijk slachtoffer maakt en we vinden dat de straffen daarvoor te laag zijn. Ook vindt in theorie maar 3 procent het aanvaardbaar dat er gereden wordt na het nuttigen van alcohol (BIVV en ESRA, Statistisch rapport 2016, Gedrag in het verkeer). Toch drinkt 8 procent van de Belgen zeven glazen alcohol als er nog gereden moet worden en leeft in de veronderstelling dat rijden nog prima kan. Onze collectieve verontwaardiging over het gedrag van de ander leidt vooralsnog niet tot een kijkje in de spiegel van ons eigen gedrag. Ons zal het niet overkomen, zo’n verkeersongeval.

Bij het naderen van een nieuw jaar staan de voornemens in de aanbieding, misschien kan er nog eentje bij?

Dagelijks geconfronteerd met het leed van slachtoffers en hun families word ik soms moedeloos van de hardnekkigheid van de combinatie van drinken en rijden en vraag ik me af wat werkelijk zou kunnen helpen om een cultuurverandering te bewerkstelligen. Is het aan de overheid om met het belerende vingertje haar burgers te vermanen via sensibiliseringscampagnes of moet de pakkans omhoog om zo het zorgen voor elkaar ook op de weg te realiseren? Moeten we inventiever zijn? Zoals in de Efteling bijvoorbeeld wordt een vuilbak omgetoverd tot een heuse Holle Bolle Gijs, die streng en dwingend zijn stem verheft “Papier hier”. Het pretpark ligt er bijgevolg brandschoon bij. Misschien werken dergelijke eerder kinderlijke stimulansen beter? Of moeten we het dan echt eerst aan den lijve ondervinden in onze familie of vriendenkring, voordat we zorgzaam kunnen zijn? Vincent Leus, verwoordde het onlangs treffend “Ik ben zelf een stroper die boswachter werd na het dodelijk ongeval van mijn dochter”. Hij werkt er sindsdien met hart en ziel aan om alcohol uit het verkeer te bannen. De impact van een verkeersongeval dringt pas door wanneer je er echt mee geconfronteerd wordt.

Bij het naderen van een nieuw jaar staan de voornemens in de aanbieding, misschien kan er nog eentje bij? Zie het als een uitdaging om nog voor de eindejaarsfeesten een gesprek aan te knopen met een veroorzaker, slachtoffer of naaste of nabestaande van een verkeersongeval. Kijk hen eens diep in de ogen, zoals we in deze Warmste Week hebben gedaan. Misschien is dat een stimulans om minder diep in het glas te kijken voor je achter het stuur kruipt. Overtuig je vriend om niet dronken te rijden of wijs je mama op het feit dat ook vermoeid rijden gevaarlijk is. Niet alleen voor henzelf, maar ook voor anderen is dat van levensbelang. Zorgeloze eindejaarsfeesten zijn er alleen als iedereen ook na de Warmste Week blijft zorgen voor iedereen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content