Gouverneur Guy Quaden van de Nationale Bank van België pleit in Knack voor het samenvallen van de federale en regionale verkiezingen.
‘We leven gelukkig in een democratie en dan mag je niet beweren dat we ons geen verkiezingen kunnen permitteren. Ik zou zelfs zeggen: we moeten blij zijn dat we onze stem mogen uitbrengen! Maar misschien zijn er wel wat vaak verkiezingen in België. Het is niet mijn taak om daar als gouverneur veel over te zeggen, maar ik hoor stemmen die pleiten om de federale en regionale verkiezingen te laten samenvallen. Ik begrijp die oproep, want elk jaar opnieuw verkiezingen is te veel van het goede.’
Imagoschade
Quaden hoopt dat na de verkiezingen in ieder geval vlug een regering gevormd wordt: ‘Een lange formatievorming berokkent ons niet alleen internationale imagoschade, maar brengt ook de beheersing van de openbare financiën in gevaar. Na drie maanden formatieberaad waarschuwde ik daar in 2007 al voor en jammer genoeg heb ik gelijk gekregen. In 2007 was het de bedoeling om af te sluiten met een overschot van 0,3 procent. En wat bleek eind 2007? We hadden een tekort van 0,2 procent van het bbp. De voornaamste oorzaak van dat tekort waren de aanslepende formatiebesprekingen. Dat maakte dus een verschil van 0,5 procentpunt of 1,5 miljard euro. En dan moet ik er nog aan toevoegen dat het vooropgestelde overschot van 0,3 procent niet echt ambitieus was, want we kenden toen een economische groei van bijna 3 procent.’
‘Als gouverneur kan ik alleen maar zeggen dat we de sociaaleconomische en financiële problemen van ons land zo vlug mogelijk na de verkiezing moeten aanpakken. Indien nodig moeten we de communautaire onderhandelingen maar van de financieel-economische uitdagingen scheiden. Dan kun je die economische problemen meteen aanpakken en de communautaire problemen parallel oplossen. Het is misschien geen probleem dat een regering één maand niet echt actief is tijdens de electorale campagne. Maar als er drie maanden geen echte regering zou zijn, wordt dat dramatisch. Want onze financieel-economische situatie en de financiële markten zijn vandaag veel fragieler dan drie jaar geleden.’
Brugpensioen afschaffen
De grootste uitdaging is en blijft de gezondmaking van onze openbare financiën. Quaden: ‘Ik geloof ook niet dat een forse vermindering van het aantal ambtenaren de mirakeloplossing is, maar dat neemt niet weg dat elk ministerie kan onderzoeken wat mogelijk is. Waarschijnlijk zijn daar wel besparingen te vinden. Zijn bijvoorbeeld de provincies nog steeds noodzakelijk? Zijn er in het onderwijs geen rationalisaties mogelijk als de verschillende netten meer met elkaar zouden samenwerken? Enfin, ik doe niet aan politiek, maar je moet je vandaag die vragen toch stellen.’
Gevraagd of de brugpensioenen moeten worden afgeschaft, antwoordt Quaden: ‘Ja, maar het zou niet realistisch zijn om dat vanaf morgen botweg af te schaffen. Zo eenvoudig is het ook niet. De overheid zou wel het tegenovergestelde kunnen doen van wat ze vandaag doet. Nu geeft de overheid subsidies bij een brugpensioen zodat de werknemers de arbeidsmarkt vroeger verlaten. Ze zou veel beter mensen en bedrijven subsidiëren als die 55-plussers juist aan het werk blijven.’
Ewald Pironet
