Yasmine Kherbache en Meryame Kitir van SP.A verzetten zich tegen het voorstel van Zuhal Démir (N-VA) om de werkloosheidsbijdragen nog meer te beperken. De vorige regering heeft de controle en opvolging al drastisch ingekort en verstrengd, klinkt het. ‘Démir haar voorstel in andere woorden: jaag ze op, honger ze uit en ze zullen eender welke job aanvaarden.’
In een interview met de Tijd maakt NV-A Kamerlid Zuhal Démir brandhout van het werkgelegenheidsbeleid: de door de vorige regering voorziene 960 miljoen euro lastenverlaging en de indexsprong van Michel I zullen niet volstaan om de werkzaamheidsgraad voldoende op te krikken zegt zij.
In plaats van een serieuze verschuiving van de lasten op arbeid naar andere inkomensbronnen zoals vermogen, zoals inmiddels zowat heel de wereld bepleit en in het laatste OESO-rapport werd bevestigd, zoekt zij haar heil in een beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd. Want ‘Als ze merken dat ze de rekeningen niet langer kunnen betalen, zullen ze harder hun best doen‘. Met andere woorden, jaag ze op, honger ze uit en ze zullen eender welke job aanvaarden.
De werkloosheidsuitkeringen zijn al degressief
De werkloosheidsuitkeringen zijn vandaag al degressief. Afhankelijk van je loopbaan daalt na een zekere periode de minimumuitkering naar 1.135 euro per maand voor een gezinshoofd, 953 euro per maand voor een alleenstaande en 697 euro per maand voor een samenwonende.
Blijkbaar kan Démir vlotweg de rekeningen betalen met dergelijke bedragen en moet, volgens haar, dieper gesneden worden. Meer nog, een minimumuitkering is niet meer nodig. Dat is ook de reden waarom zij in één adem het recent afgesloten sociaal akkoord – dat door de regering waarvan haar partij deel uitmaakt werd goedgekeurd – op de schop neemt.
Zijn de uitkeringen vandaag al zo onbeperkt in de tijd en zo onvoorwaardelijk? Helemaal niet. Sinds 2004 moeten werkzoekenden ingaan op elk passend aanbod op werk of opleiding. Weigeren ze of werken ze onvoldoende mee, dan worden ze opgevolgd en dreigt een schorsing.
De vorige regering heeft de controle en opvolging trouwens drastisch ingekort en verstrengd. Een beperking in de tijd is dus niet alleen niet nodig, het is ook niet correct. Wie gewerkt heeft en daarop bijdragen heeft betaald, heeft recht op een verzekeringsuitkering als het misloopt én wanneer het vinden van een job niet vlot.
Prikkel of hakbijl
Zuhal Démir pleit voor ‘meer prikkels’ om de vele vacatures in te vullen. Het beperken van een uitkering is geen prikkel, maar een hakbijl. Langdurige werkloosheid zal maar dalen als er jobs zijn en de kansen op werkhervatting worden ondersteund, niet door de jacht te openen op wie langdurig werkloos is. Stop je energie in positieve prikkels naar de begeleiding van werkzoekenden. Stop je energie in jobcreatie via gerichte loonkostenverlagingen, het zogenaamde doelgroepenbeleid waar sinds kort de Gewesten voor bevoegd zijn. Jammer genoeg, ook dat voorspelt niet veel goeds.
In het nieuwe Vlaamse doelgroepenbeleid is er geen plaats meer voor langdurige werkzoekenden. Nochtans ligt voor wie langer dan een jaar werkloos is, de kans om terug werk te vinden bijna drie keer lager dan de gemiddelde kans. De laatste 5 jaar steeg het aantal Vlaamse werkzoekenden dat langer dan een jaar op zoek is naar een job met 27%.
Het aantal dat langer dan twee jaar op zoek is, steeg in dezelfde periode met 23%. Voor 65.225 werkzoekenden is er geen beterschap in zicht: terwijl recent de kortdurige werkloosheid wat daalt, zien we dat in januari 2015 het aantal werkzoekenden dat langer dan 2 jaar op zoek is naar een job ruim 11% hoger ligt dan een jaar geleden.
Ambitie Démir + beleid Muyters = uitzichtloze situatie voor werkzoekende
Toch kiest Vlaams minister Philippe Muyters (N-VA) voor 3 doelgroepen: jongeren -25j, 55-plussers en personen met een arbeidshandicap. Wie valt uit de boot? Langdurige werkzoekenden. Niet alleen dreigt deze groep hun uitkering te verliezen, dixit Démir. Partijgenoot Muyters maakt ook de langdurige werkzoekenden tussen 25 en 54 jaar een pak duurder dan in het verleden, duurder dan jongeren en 55-plussers. De kans op werk verkleint, het verblijf in de werkloosheid wordt alsmaar langer.
Iedereen weet dat laaggeschoolden oververtegenwoordigd zijn in de (langdurige) werkloosheid. Eens werkloos ligt hun kans om werk te vinden bijna de helft lager dan de gemiddelde kans. Welnu, voor hen helpen de maatregelen van minister Muyters niet, de kans op langdurige werkloosheid verhoogt nog. Het wegvallen van de doelgroepkortingen voor wie ouder dan 25 en jonger dan 55 jaar is, zorgt niet voor jobcreatie maar vergroot de afstand tot het vinden van een job. De 45 jarige caissière die slachtoffer wordt van een herstructurering wordt zo een vogel voor de kat.
Leggen we de ambitie van Zuhal Demir naast het nieuwe doelgroepenbeleid van Vlaams minister Muyters, dan wordt het uitzichtloos voor werkzoekenden die langer dan 1 jaar niet aan het werk zijn. NV-A wil de uitkeringen beperken in de tijd en zal werkgevers niet langer ondersteunen via gerichte loonkostmaatregelen om langdurige werkzoekenden aan te werven. Meer nog, deze groep wordt duurder op de arbeidsmarkt, de kans op werk daalt. Het alternatief om deze mensen uit te hongeren door hun uitkering te schrappen is een welvaartstaat onwaardig.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier