België kan de discussie over een tax shift niet langer ontwijken. De Europese Commissie klonk daar ondubbelzinnig over.
Hoewel commissievoorzitter Juncker doodleuk liet verstaan dat hij geen enkel land zal straffen, kunnen we niet voorbij aan het feit dat de Belgische economie al jaren van zijn pluimen verliest dankzij onze dure werknemers. De vakbonden hebben dat principe na lang kauwen aanvaard, maar hun remedie is halfslachtig.
Het is waar dat verworvenheden dag na dag worden gesloopt, het is onmiskenbaar dat het leven duurder wordt en het weegt bij vele 50-plussers dat ze hun pensioen minder snel zien naderen. Heel begrijpelijk dus dat vakbonden daar dit najaar hun kwaadheid over etaleren. Het zou pas merkwaardig zijn als ze dat niet deden. Hoewel er aan dat zware ongemak van de besparingen niet te ontsnappen valt en dat weten we al jaren. Toch valt te hopen dat de betogers worden gehoord, want hun fundamentele wens is rechtvaardigheid. Een faire deal, waarbij de belasting op arbeid wordt verschoven naar kapitaal. De tax shift die ze vragen is terecht, ondanks het feit dat vermogens in België al veel bijdragen aan de staat. Toch ontberen we niet alleen een rijkentaks/vermogenstaks/vermogenswinstbelasting/ meerwaardebelasting/ afgunst-taks/ondernemers-succestaks…
Belastingen die ons gedrag veranderen
Hij moet vooral gepaard gaan met een belasting op consumptie, een hogere BTW dus. En belastingen die ons gedrag veranderen ten voordele van het milieu. Tussen haakjes: dat er binnenkort ruim 10.000 bedrijfswagens bijkomen van personeelsleden bij de Belgische banken is in deze zin een zeer ongelukkige evolutie.
Een tax shift moet vooral gepaard gaan met een belasting op consumptie
Wat de BTW betreft zijn er enkele mogelijkheden. Je kan het mes zetten in de verschillende tarieven. Nu geldt het basistarief van 21 procent. Producten die tegen 12, 6 of 0 procent worden belast zijn daarop uitzonderingen. Zo goed als alle voedingswaren genieten een tarief van 6 procent, behalve oesters natuurlijk. Op een pakje margarine betaal je dan weer 12 procent. Je kan ook een borstel halen door de producten die een vermindering genieten. Want waarom geldt op een binnenband van een wagen slechts 12 procent BTW of op een antiquiteit maar 6 procent? Tenslotte kan je de tarieven verhogen met pakweg 1 procent. Quasi niet voelbaar.
Het brengt meteen enkele miljarden op en bovendien is BTW eenvoudig te innen. Maar het voornaamste argument is dat consumptiebelastingen het minst wegen op de economische groei. Dit is wat internationale waakhonden zoals de Europese Commissie onder meer bedoelen met een tax shift, hoe onverteerbaar die ook lijkt voor de vakbonden.
Onder curateele
Dat de fiscaliteit een flink pak eenvoudiger moet, daarvoor zal je tegenstanders met een loep moeten zoeken, als we de fiscalisten even buiten beschouwing laten. Constructies voor de happy few bij voorbaat fnuiken kan jammer genoeg alleen na internationale afspraken. Het was veelbetekenend van Jean-Claude Juncker om gisteren te verkondigen dat de tax rulings in zijn land een manier waren om de Luxemburgse economie te diversifiëren. Daar sta je toch helemaal paf van?
Hoe dan ook, we staan onder curatele van de Europese Commissie. In maart licht die ons door om te zien of we al werk gemaakt hebben van een belastingverschuiving. Als het stof van de hete herfst in de straten is gaan liggen en de cavaglazen van de nieuwjaarsrecepties zijn opgedronken, kan de regering aan het werk. Bij elk van de Zweedse partijen zullen taboes moeten sneuvelen voor de achterban. Maar finaal komt het er op neer dat er voor ieder wat inzit. Voor werkgevers én vakbonden. Een groot enigma blijft echter hoeveel banen er uiteindelijk zullen bijkomen.
Hakken in het Z and
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier