De klas van 2018: ‘We mochten het gras niet besproeien, maar wel nog vlees barbecueën. Raar’

Shauni kan niet snel genoeg achttien zijn. Ze wil een tattoo op haar onderarm, een kot in Gent en een vegetarisch dieet.

‘Het was een mooi jaar, maar het kan niet snel genoeg voorbij zijn. Ik zit in het zesde middelbaar en het is goed geweest. Elke dag vroeg opstaan om dan acht uur stil te zitten op een bankje en te luisteren naar de leraar vooraan: ik heb het gehad. Ik tel de dagen af tot ik naar de universiteit kan. Ik wil iets nieuws ontdekken. Nieuwe vrienden maken, een tattoo laten zetten, op kot gaan.’

***

‘Een van de voordelen van achttien worden is dat ik dan mijn eigen potje zal kunnen koken. Thuis kookt papa altijd en doet mama de inkopen. Ik wil al langer vegetarisch eten, maar ik mag nog niet van mijn ouders. Anders wordt het te veel gedoe, zeggen ze, als ze voor iedereen apart moeten koken. Ze werken allebei fulltime en zijn meestal pas laat thuis. Ik begrijp wel dat ze dan geen zin meer hebben om vierendertig verschillende potten op het vuur te zetten.

Als het erop aankomt, ben je nog altijd meer met een goede vriend of vriendin dan met veel likes of volgers.

‘Ik eet niet graag vlees, maar mijn belangrijkste reden om vegetariër te worden zijn de gruwelijke filmpjes over de West-Vlaamse slachthuizen die naar buiten gekomen zijn. Ik kon er amper naar kijken. Eerst worden de dieren weggerukt uit hun habitat, dan in een veel te kleine vrachtwagen naar het slachthuis gevoerd, en dan nog eens ondersteboven aan hun poten opgehangen voor ze vermoord worden. Stel je eens voor dat we zoiets met mensen zouden doen!

‘Iedere keer dat ik een stuk vlees op mijn bord zie liggen, vraag ik me af: heeft dat dier nu zo verschrikkelijk afgezien, gewoon opdat ik het in mijn mond zou kunnen steken? Alleen al door daaraan te denken, heb ik geen honger meer. Maar ik ben tegelijkertijd tegen verspilling en dus eet ik het voorlopig nog op.

‘In De klas kregen we les van Wim Lybaert, de groene jongen van de televisie. Hij gaf ons informatie over de impact van de vleesindustrie op de klimaatverandering. We vielen bijna van onze stoel. Niemand van ons wist hoe schadelijk vlees eten eigenlijk is. Het vergt enorm veel water, en er is al zo weinig water in de wereld. Kijk naar de warme zomer die we dit jaar gehad hebben. We mochten het gras niet meer besproeien, maar wel nog vlees op de barbecue leggen. Raar.’

***

‘Ik heb dit jaar een meditatieapp geïnstalleerd. Simple Habit heet hij. Als ik een clear mind wil, tijdens de examens of in drukke periodes, klik ik de app aan en word ik vanzelf weer rustig. Iemand praat met een kalme stem tegen je en zegt dat je moet gaan zitten, je ogen moet sluiten, diep moet inademen en weer uitademen door je mond. Alleen al door zo bewust met je ademhaling bezig te zijn, kalmeer je. Of de stem zegt dat je je moet voorstellen dat je op een mooie dag naar een boom wandelt en onder die boom gaat zitten. Of, nog gekker, dat je een stuk chocolade bent en begint te smelten. Het werkte echt. Het leek wel alsof mijn handen aan het smelten waren.

‘Een leven zonder gsm kan ik me niet meer voorstellen. Ik ben verslaafd aan mijn smartphone, hij is een verlengstuk van mijn hand. Als ik met mijn brommer naar school aan het rijden ben en ik voel ineens dat ik hem vergeten heb, keer ik altijd terug.

Een leven zonder gsm kan ik me niet meer voorstellen. Ik ben verslaafd aan mijn smartphone, hij is een verlengstuk van mijn hand.

‘Natuurlijk is niet alles aan sociale media positief. Op Instagram of Facebook lijkt het alsof iedereen de hele tijd leuke dingen meemaakt, op reis is of nieuwe kleren koopt, maar het echte leven is niet altijd perfect. Niemand plaatst een foto van zichzelf als hij verdrietig is. Ik ook niet. Als ik me slecht voel, heb ik eventjes geen behoefte aan mijn gsm. Dan praat ik liever met een vriendin of ga ik wandelen met de hond.

‘Wanneer ik me dit jaar minder vrolijk gevoeld heb? Toen het gedaan was met mijn vriend. We waren zeven maanden samen, maar het ging niet meer. Het is beter zo, denk ik.

‘”Als er iets is, mag je altijd komen praten”, zulke berichten sturen sommigen dan. Maar kom je ze in het echt tegen, dan draaien ze zich om. Als het erop aankomt, ben je nog altijd meer met een goede vriend of vriendin dan met veel likes of volgers.’

***

‘Volgend jaar wil ik farmacie of biomedische wetenschappen gaan studeren. Mensen slikken veel te veel geneesmiddelen, alsof het snoepjes zijn. We weten niet genoeg over de samenstelling en de impact van medicatie, en daarom wil ik die richting uit. Onderzoeker in een farmaceutisch bedrijf lijkt me een interessante job. Ik vind het fascinerend dat zoiets kleins als een pil zo’n grote invloed op een mens kan hebben.

‘Ik wil op kot, het liefst in Gent, en mijn ouders zijn het daarmee eens. Als ik door mijn eerste jaar raak, mag ik op kot blijven. Als ik gebuisd ben, moet ik terug naar huis komen en beginnen te pendelen. Dat lijkt me de perfecte motivatie.’