Line De Witte (PVDA)

‘De jonge generatie heeft vandaag genoeg redenen om kwaad te zijn’

Line De Witte (PVDA) Voorzitter PVDA Leuven en auteur van 'TTIP en CETA voor beginners - Is het gevaar geweken?' (EPO)

”De wereld hoort niet zo te zijn’: die uitspraak van de Amerikaanse militante Angela Davis zindert bij de jonge generatie na als een oproep’, schrijft Line De Witte van Comac, de jongerenbeweging van de PVDA, in een reactie op een enquête die uitwijst dat 6 op 10 jongeren pessimistisch zijn over de toekomst.

De krant Le Soir hield een enquête bij jongeren en maakt duidelijk dat jongeren bezorgd zijn over onze toekomst: 6 op 10 jongeren is pessimistisch. Er is ook een zeker wantrouwen tegenover de traditionele partijen en politieke instellingen: slechts 5% denkt zaken te kunnen veranderen door te gaan stemmen. Het lijkt velen te verbazen. Nochtans, als we met een heldere blik naar onze samenleving en het beleid van onze regeringen kijken, begrijpen we dat er vandaag veel terechte redenen zijn om ons zorgen te maken. Van wie nu aan de macht is, hoeven we op dit moment niets te verwachten.

Gelijkheid is slechts een droom. Dat is een feit. Hoewel ons land ieder jaar meer rijkdom produceert, is die nog nooit zo slecht verdeeld geweest. Een vaststelling die vooral door de bekende econoom Thomas Piketty gemaakt wordt.

In België zijn er sinds 2012 niet minder dan 12.000 nieuwe miljonairs bijgekomen. Op wereldvlak bezitten de 85 rijkste personen evenveel als de armste 3,5 miljard. Een ongeziene concentratie van rijkdom. Tegelijkertijd blijft de armoede in ons land toenemen: 1 op 7 leeft onder de armoedegrens. Vandaag onthult De Standaard dat 130.000 Belgen afhankelijk zijn van voedselhulp. Dat zijn er 8.000 meer dan in 2013.

Extreme rijkdom aan de ene kant, groeiende armoede aan de andere: geen opbeurend toekomstbeeld voor het merendeel van de jongeren. En deze ongelijkheid zien we in alle delen van de samenleving. In onderzoeken wordt het onderwijs in ons land regelmatig aangehaald als de kampioen in sociale ongelijkheid, de toegang tot gezondheidszorg wordt voor een deel van de bevolking moeilijker. En dan zwijgen we nog over de toegang tot cultuur. De huidige regeringen veranderen daar niets aan. Integendeel blijven ze de sociale zekerheid zorgvuldig afbouwen, voeren ze een beleid dat ervoor zorgt dat duizenden werklozen uitgesloten worden van een uitkering en onderhouden ze een fiscaal systeem dat ongelijkheid in stand houdt.

De jonge generatie heeft vandaag genoeg redenen om kwaad te zijn

Het ontbreken van een vermogensbelasting, maar ook allerlei fiscale constructies zoals de beruchte notionele intrestaftrek, zorgen ervoor dat iemand als Marc Coucke in november vorig jaar zijn bedrijf Omega Pharma kon verkopen met een winst van 1,45 miljard euro, zonder een cent belastingen te betalen. Gelijkheid staat niet langer op de agenda en onze generatie betaalt daar de rekening voor. Die vaststelling wijst ook op het falen van traditioneel links. François Hollande in Frankrijk en Elio Di Rupo in België zijn niet in staat om een alternatief te bieden.

Ecologische crisis

Onze vrees betreft niet alleen onze eigen toekomst, maar ook die van de planeet. Inderdaad, zowel internationale experts als het IPCC trekken al jaren aan de alarmbel vanwege het vooruitzicht dat het klimaat met 2°C zal opwarmen. Het is niet vijf voor, maar vijf na twaalf! Maar er verandert niets. Op federaal niveau neemt klimaatbeleid op een akkoord van 230 pagina’s niet eens één pagina in beslag. Het beleid blijft volledig onderworpen aan de wetten van de markt en de winsten. Hoe rechtvaardigt men anders de keuze om de kerncentrales langer open te houden of de ontginning van fossiele brandstoffen en schaliegas te ontwikkelen? Hoe verklaart men anders het ontbreken van een ambitieus plan voor hernieuwbare energie, vandaag goed voor amper 7% van onze elektriciteit?

Het zijn de aandeelhouders van de grote energiemaatschappijen zoals GDF-Suez die hierbij belang hebben, zij zijn alleen maar uit op winst. Het maakt hen niet uit dat ze onze planeet vernietigen. Onze regeringen stellen zich niet tevreden met passief toekijken, ze dragen actief bij tot de verdieping van het probleem, onder meer door een absurd besparingsbeleid op alle niveaus en een tariefstijging bij het openbaar vervoer. Die keuzes storten ons recht in een ecologische crisis en hypothekeren onze toekomst op aarde. De regeringsdeelname van ecologisten op federaal of regionaal vlak hebben hieraan niets veranderd.

De wind van sociale strijd

Een overheid die liever 6 miljard investeert in gevechtsvliegtuigen dan in onderwijs of werkgelegenheid. Symbolisch voor het beleid van de regering Michel is de keuze om in de komende jaren 6 miljard te investeren in… nieuwe gevechtsvliegtuigen. Dit terwijl er zoveel ongelijkheid is en onze samenleving zoveel uitdagingen kent.

Naast de besparingen bij onderwijs, jeugd en cultuur, gezondheidszorg, openbare diensten of de jongerenwerkloosheid van 25%, geven deze uitgaven duidelijk aan dat onze regeringen andere prioriteiten stellen dan wij. Ze voeren een beleid door dat in de verkiezingscampagne niet aangekondigd werd en vinden een hele reeks excuses om hun gedane beloftes niet waar te maken. Hoeft het dan nog te verbazen dat slechts 5% van de jongeren gelooft dat verkiezingen iets kunnen veranderen?

De regering Michel kiest ervoor 6 miljard te investeren in… nieuwe gevechtsvliegtuigen, terwijl er zoveel ongelijkheid is en onze samenleving zoveel uitdagingen kent

‘De wereld hoeft niet zo te zijn’

“De wereld hoort niet zo te zijn”. Deze uitspraak van de bekende Amerikaanse militante Angela Davis tijdens haar bezoek in België vorige zomer, zindert voor onze generatie na als een oproep. Overal in Europa en in de rest van de wereld komen jongeren samen om duidelijk te maken dat ze alternatieven willen: de revoluties in de Arabische wereld, de Occupy-beweging in de Verenigde Staten, de Indignados in Spanje en de recente doorbraak van radicaal links in Griekenland. Maar ook bij ons. Sinds september waait er een echte wind van sociale strijd in ons land.

Op de enorme betoging van 6 november vorig jaar waren heel veel jongeren aanwezig: de studentenbeweging die de besparingen in het onderwijs en de verhoging van het inschrijvingsgeld aanklagen of burgerinitiatieven zoals Hart Boven Hard en Tout Autre Chose. Want nee, onze wereld hoort niet zo te zijn. Nee, het is niet normaal dat het belang van enkelen boven het welzijn van de overgrote meerderheid staat. Dat is geen democratie. Democratie zou moeten betekenen dat we samen discussiëren wat we met onze enorme rijkdom en onze technologische kennis gaan doen. Een sociale, ecologische en democratische hernieuwing is niet alleen mogelijk, maar ook nodig. Onze generatie heeft redenen genoeg om kwaad te zijn. Nu moet die woede omgevormd worden in energie en in een beweging die capabel is om onze samenleving echt te veranderen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content