Peter Casteels

‘De grootste Vlaamse zanger van het levenslied blijft Clement Peerens’

Wat mij dit jaar gelukkig heeft gemaakt.

Kees Van Kooten: ik ben pas dit jaar teksten en verhalen van Van Kooten gaan lezen, te beginnen met het in het voorjaar verschenen Karrevrachten pennevruchten. Eigenlijk een verzameling van restjes, maar net zo goed als al de rest.

Tenzij je een beter plan hebt: theater van De Nwe Tijd over de klimaatverandering. Veel beter dan u nu denkt.

Vergeef ons: Guy Cassiers maakte met zijn bewerking van de roman van A. M. Homes een theaterhitje.

Call Me by Your Name: ik ben nog altijd verliefd op Elio. Timothée Chalamet was in Beautiful Boy, net als de hele film, dan weer een teleurstelling.

Daniel Sloss: Sloss, die met X naar Vlaanderen kwam, bewijst dat witte mannen nog altijd geestig kunnen zijn.

Een klein leven: de theaterbewerking van de roman van Hanya Yanagihara door Ivo Van Hove was indrukwekkend.

De grootste Vlaamse zanger van het levenslied blijft Clement Peerens.

Poquelin II: ik geloof niet dat ik dit jaar harder heb zitten lachen in een theaterzaal dan met het eerste deel van Poquelin II van tg Stan. Het tweede deel was dan weer van het goede te veel.

Malcolm X: een ouderwetse revue van de KVS met sketches, muziek en dans, maar dan wel met een naar Vlaamse theaternormen ongelooflijk diverse cast.

It can’t happen here: een roman uit 1935 van Sinclair Lewis. Ik ben hem beginnen te lezen omdat hij werd genoemd als een van de boeken die de opkomst van Donald Trump voorspelde. Maar hij is in de eerste plaats ontzettend geestig.

McQueen: een documentaire met een oerklassiek verhaal: de opkomst en ondergang van modeontwerper Alexander McQueen. Ontroerend in zijn rauwheid, en daarom veel beter dan het bloedeloze Phantom Thread.

Nanette: briljante stand-up dramady op Netflix van Hannah Gadsby, die ook nog eens heel erg geestig is.

CPeX: in de AB. Ik had hier graag de lof gezongen over Will Tura, van wie ik dit jaar voor het eerst een concert zag. Helaas, de grootste Vlaamse zanger van het levenslied blijft Clement Peerens.

Transparent: de familie Pfefferman, waar deze reeks om draait, moet absoluut niet onderdoen voor de familie Fisher van Six Feet Under.

Fleabag: een minireeks van Phoebe Waller-Bridge. Niettegenstaande uit 2016 het beste wat ik dit jaar op televisie zag.

The World as It Is: Ben Rhodes, oud-adviseur van Barack Obama, wilde eerst schrijver worden. Dat is te merken aan zijn memoires.

Parijs-Austerlitz: een treurige novelle van Rafael Chirbes over twee geliefden in Parijs. Perfect voor de laatste dagen van het jaar.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content