Peter Casteels

‘De grappen in Geub zijn van hetzelfde niveau als de grappen die wij als prepubers bedachten’

Met Geub is Woestijnvis zijn keurmerk definitief kwijt, schrijft columnist Peter Casteels.

Toen ik in de middelbare school zat, droomden klasgenoten van mij – allemaal jongens – ervan om later voor Woestijnvis te werken. Met programma’s als Schalkse ruiters, In de gloria, De mol en Het eiland was dat veruit het invloedrijkste cultuurhuis in Vlaanderen. Dat heeft zelfs lang geduurd, tot Woestijnvis in 2012 met VIER een eigen zender dacht te kunnen beginnen. Het werd niet de triomftocht waar Wouter Vandenhaute op had gehoopt. Het begint er zelfs op te lijken dat die zender Woestijnvis meer heeft veranderd dan omgekeerd.

De grappen in Geub zijn van hetzelfde niveau als de grappen die wij als prepubers bedachten.

Tenminste, dat is het enige wat ik kon bedenken toen ik naar Geub keek, de fictiereeks van Philippe Geubels en Woestijnvis die nu op Telenet Play te zien is, voor iedereen die geen fan is van Game of Thrones, en in het najaar ook op Eén. Het opzet – Geubels speelt een wat aan lagerwal geraakte versie van zichzelf – is ongeveer hetzelfde als dat van Het geslacht De Pauw, nog zo’n programma waarmee Woestijnvis begin deze eeuw scoorde. Verder heeft het weinig zin om de verhaallijnen na te vertellen, het zijn de grappen die tellen. En die zijn van hetzelfde niveau als de grappen die wij als prepubers bedachten: plat, flauw, voorspelbaar, dom.

Om u daar dan toch één voorbeeld van te geven: als Geubels tijdens een feestje op de wc zit, blijkt het toiletpapier op te zijn. Hij moet in huis op zoek naar alternatieven, en dat loopt natuurlijk – haha – heel erg mis. (Of nog eentje: in de tweede aflevering komt even het boek Leven met psoriasis in beeld, geschreven door ene Peter Casteels.)

Het begint erop te lijken dat VIER Woestijnvis meer heeft veranderd dan omgekeerd.

Flauwe humor kan natuurlijk uitstekend werken op televisie. In Vlaanderen is Familie Backeljau daar het beste voorbeeld van, al waren de grappen van Luc Wyns nooit zo plat als die van Geub. Maar die VTM-serie zag er ook kluchtig, onnozel en trashy uit, wat ze charmant maakte. Het is dezelfde knulligheid die de cartoons van Jeroom lang geestig maakte. Geub, daarentegen, is een dure, afgelikte productie. Dat geeft de humor iets vadsigs, leegs en soms zelfs kils: zo veel geld, zo weinig te vertellen. De vrouwen zijn niet meer dan vrouwen, en de mannen zijn van de soort die je elke zaterdagmiddag in de mancave van Wijnegem Shopping Center ziet. De personages zijn nog platter dan de grappen en leven in hetzelfde universum als de stripfiguren uit F.C. De Kampioenen. Alleen een aflevering waarin Geubels te gast is op de boot van Gert Late Night ontbreekt er nog aan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content