‘De draai van Lutgen kan het CDH verzekeren van regeringsdeelnames na 2019’

Het besluit van Lutgen niet meer met de PS te regeren kent twee winnaars, zegt hoogleraar Herman Matthijs. De CDH zelf, en ‘premier Charles Michel komt versterkt uit deze Brusselse-Waalse politieke thriller.’

De CDH-ommezwaai zou gemaakt zijn vanwege de vele schandalen. De lange reeks van schandalen (Publifin, Charleroi, Brussel enz.) zijn natuurlijk geen populair item om mee geassocieerd te worden. Dat klinkt mooi, maar is niet de echte reden. Want dan had Lutgen al maanden geleden een politieke bocht kunnen maken.

De volgers van de binnenlandse politiek begrijpen nu waarom CD&V-voorzitter Beke tien dagen geleden in het VTM Nieuws zei dat de MR en het CDH de voorkeurspartners van de Vlaamse christendemocraten zijn. Afgelopen weekend werd er brandhout gemaakt van de Waalse economische situatie in de zakenkrant ‘L’Echo en dan was er ook nog het ontslag van de Ukkelse MR-burgemeester De Decker.

De Franstalige Belgen leven deels op de Franse politieke klok. De overwinning van Macron en zijn beweging heeft de ideeën doen veranderen. De MR en het CDH zijn de twee partijen die banden hebben met de nieuwe machtshebbers te Parijs. Voor de PS van Elio Di Rupo is er geen hulp meer te verwachten uit Parijs. De Franse electorale situatie zou zich in eigen land ook wel eens kunnen gaan herhalen ten nadele van de PS. En de PS wordt al opgejaagd door de PTB. De MR en het CDH hebben reeds gezegd niet te willen besturen met PTB.

Maar de echte redenen voor Lutgens besluit zijn ergens anders te zoeken. Door nu coalities aan te gaan met de MR is het CDH zeker dat er na 2019 geen paarse regering komt. Een toekomstig samengaan van MR en PS zou een politiek drama zijn voor het kleine CDH. Daarnaast is het CDH al langer ontevreden over de te dominerende kracht van de PS in de deelstaatregeringen. Bovendien is het CDH een Belgische partij, die liever in de federale regering zit. Daarmee heeft ze in 2014 een enorme misrekening gemaakt. Lutgen probeert dat nu recht te zetten.

Tenslotte is er nog de economische toestand. De groei en de tewerkstelling stijgt in ons land. De werkloosheid ligt in Vlaanderen op 4,9%, in Brussel op 17% en in Wallonië op 11%. De sociaaleconomische toestand is aan het verbeteren en daar kan premier Michel en zijn Zweedse coalitie van profiteren. Het CDH wil best op die trein gaan meerijden. Want de electorale keuzen zijn in belangrijke mate verbonden met de financiële toestand van de kiezers.

Regering Michel

De draai van Lutgen kan het CDH verzekeren van regeringsdeelnames na 2019. De MR krijgt ondertussen nog eens toegang tot de regionale regeringen, want deze partij zetelt op dit moment enkel in de Duitstalige regering. Maar een MR-CDH-coalitie moet partners zoeken voor de Brusselse- en de Franstalige regering. Worden hier Ecolo en/of Défi meegenomen? Als Ecolo meegaat in de Brusselse regering, dan zal dit gebeuren met Groen. Dat laatste zal zich dan vertalen door de vervanging van de sp.a door Groen in de Brussel Hoofdstedelijk Gewest-regering.

Maar als Ecolo/Groen niet meedoet, dan is het de vraag of de sp.a Brussel mag blijven meebesturen. Want de relatie sp.a versus MR/Open VLD heeft nogal wat deuken opgelopen. Of wordt Brussel de ruiloperatie? Komt de N-VA in de Brusselse regering en mag het CDH federaal mee aanschuiven? In ieder geval heeft Lutgen met deze politiek draai zijn aversie voor de N-VA naar het verleden verwezen.

Het CD&V ziet het CDH graag komen, want deze partij is een partner op sociaaleconomisch vlak. Al is het maar de vraag of het CDH ook wordt opgenomen in de federale regering.

Premier Charles Michel komt versterkt uit deze Brusselse-Waalse politieke thriller. Indien zijn Zweedse coalitie bij de nakende begrotingsopmaak een akkoord weet te bereiken over de hangende fiscale dossiers, dan is er een belangrijke doorstart. Bovendien kan door het intreden van de MR in de regionale regeringen er een deblokkering ontstaan binnen het overlegcomité.

Bij de sart in 014 zagen nogal wat journalisten en academici de Zweedse coalitie onder leiding van Michel het niet lang uithouden. Maar iets over halfweg ligt de belangrijkste oppositionele politieke familie, de PS, in de touwen. De draai van het CDH houdt in dat de samenstellingen van de volgende federale en deelstatelijke regeringen na de verkiezingen van 2019 niet fel gaan afwijken van de huidige Zweedse coalitie.