‘De Dag is beter dan alles wat Netflix in 2018 voor 12 miljard dollar bij elkaar heeft besteld’

Ja, hoor, ik vond De Dag ook geweldig.

Vanavond op uw televisie: de beste Vlaamse serie ooit’, kopte De Morgen toen de eerste afleveringen van De Dag eindelijk op Vier werden uitgezonden. Dat is natuurlijk weer fake news. Terug naar Oosterdonk van Guido Van Meir, uit 1997, is veruit de beste Vlaamse serie ooit, en zal dat ook nog wel enkele jaren blijven.

Dat is hiermee rechtgezet.

Maar als De Morgen, bijvoorbeeld, had gekopt dat De Dag – de thrillerreeks over een bankgijzeling die door Jonas Geirnaert en Julie Mahieu werd geschreven – de indrukwekkendste reeks is die de voorbije twintig jaar in Vlaanderen werd gemaakt, had het artikel een eenvoudige factcheck wél doorstaan.

De Dag laat namelijk niet enkel alle televisiereeksen waarin een plot wekelijks in minder dan een uurtje moet worden afgehandeld achter zich, maar breekt ook met een stilzwijgende afspraak tussen scenaristen en kijkers van andere, ambitieuzere thrillers: zolang het verhaal voor spanning en spektakel zorgt, maakt het achteraf niet zo gek veel uit hoe de plot precies in elkaar zit.

London Spy, de hitreeks die in 2015 door de BBC werd uitgezonden en door ‘onze’ Jacob Verbruggen werd geregisseerd, vond ik daar altijd het beste voorbeeld van. De kijker wordt vanaf de eerste aflevering meegesleurd in een intrigerende wereld van mysterie, spanning en gevaar. Ik was er gek op, tot op het eind blijkt dat er enkele krankzinnige plotwendingen nodig zijn om alles rond te krijgen. Ook Bodyguard had daaronder te lijden. Die reeks is evengoed uitstekend, tot in de laatste afleveringen drie verhaallijnen op een wel heel knullige manier bij elkaar moeten worden gebonden.

De Dag is anders. Het blijft een thrillerreeks waarbij de spanning belangrijker is dan de diepgang van de personages – iets wat trouwens amper opvalt door de geweldige acteerprestaties – maar die spanning zit perfect in elkaar. (Het was, toegegeven, ook lang geleden dat ik uit schrik nog eens met mijn nachtlampje aan heb geslapen.) Er knelt geen enkel stukje in de puzzel die zo’n scenario is. Om dan ook maar eens wat te overdrijven: dat scenario is echt beter dan alles wat Netflix in 2018 voor 12 miljard dollar bij elkaar heeft besteld.

Wat als die reeks niet was geschreven door een showbizzkoppel? Zouden we dan hebben geweten wie de scenarist was, of was zijn of haar naam niet verder geraakt dan de aftiteling? Er is, op Jan Eelen na, in Vlaanderen geen enkele televisiescenarist die alleen als televisiescenarist bekend kon worden. Maar dat heeft misschien meer met het niveau van de voorbije twintig jaar te maken.