Minister van Ontwikkelingssamenwerking Alexander De Croo (Open VLD) verdedigt zijn kritiek op de Congolese regering over de mensenrechten – hetgeen volgens hem overigens slechts voor één Belgische krant een groot verhaal was. ‘Dat de Congolese president Joseph Kabila niet met mij op de foto wil, maakt voor mij eerlijk gezegd weinig uit.’
De Croo kwam vanochtend uit Kinshasa aan in Brussel, na een vijfdaags bezoek aan de Democratische Republiek Congo samen met minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR). Zijn uitspraken over de Congolees-Belgische vriendschap die ‘niet vrijblijvend’ is, dat België geen status quo tolereert, lokten de voorbije dagen reactie uit in Brussel en Kinshasa. Bij ons vooral in de Franstalige krant Le Soir.
Kabila geschoffeerd?
‘De boodschap die ik publiek heb gebracht, heb ik op dezelfde manier overgebracht tijdens gesprekken met de Congolese ministers waarmee ik samenwerk en met de president,’ zei De Croo na zijn aankomst uit Kinshasa in De Ochtend op Radio 1. ‘Ik heb acht verschillende ministers ontmoet en niemand heeft enige referentie gemaakt naar zaken die hier in België in één krant een groot verhaal zijn’.
Dat president Joseph Kabila de Belgische ministers woensdag uren liet wachten en geen pers toeliet en dus ook niet zoals gewoonlijk handjes schudde voor de camera’s, ziet De Croo niet als een teken. ‘Eerlijk gezegd: voor mij maakt dat weinig uit’.
De vicepremier benadrukt dat zijn boodschap in lijn ligt met wat andere landen zeggen, zoals de Britten en de Amerikanen. ‘Beeld u in dat ik naar Congo zou gaan en daar zou zwijgen, zou dat de juiste boodschap zijn?’
Inclusieve groei
De belangrijkste les van het bezoek aan Congo is volgens De Croo dat ‘de Belgische ontwikkelingssamenwerking een ontwikkelingssamenwerking van nabijheid is’, dat de Belgische aanpak van nauwe samenwerking met de lokale bevolking het best werkt.
‘Onze boodschap is dat de economische groei inclusief moet zijn,’ aldus nog de Open VLD’er. ‘De Congolese economie groeit vandaag met 8 procent, maar de effecten zijn voor de gewone Congolees bijna niet te voelen. Dat kan enkel als je ook een economie hebt van de gewone Congolees en niet van multinationals.’
‘En als we willen dat de Congolezen het beter kunnen hebben, dan moeten er ook stappen op het gebied van mensenrechten gezet worden.’ (KVDA)
