‘Dat gaat van 200 tot 2500 euro per jaar’, zegt Christophe Cocu, algemeen directeur van de Franstalige gezinsbond.
‘Een slimme kilometerheffing is hoe dan ook de toekomst. In Brussel, in Europa en elders. Je bepaalt zelf hoeveel je rijdt en dus hoeveel je betaalt. Minder files is goed voor de economie, het klimaat en de gezondheid.’ Dat twitterde Brussels minister van Financiën Sven Gatz vorige week. Aanleiding was het bericht dat de Brusselse regering, ondanks het verzet tegen haar plannen voor een slimme kilometerheffing, doorgaat met miljoeneninvesteringen in de daarvoor benodigde camera’s.
Maar de vrijheid om zelf te bepalen hoeveel en wanneer je rijdt, is betrekkelijk, aldus de Franstalige gezinsbond La Ligue des familles. Gezinnen met kleine kinderen, die gebonden zijn aan vaste schooluren en in Brussel wonen of werken, kunnen zich niet zomaar buiten de spits om door Brussel verplaatsen, of overschakelen op openbaar vervoer, waarmee ze soms uren onderweg zijn.
De kans is vrijwel onbestaande dat de slimme kilometerheffing, waarvan de Brusselse regering eind vorig jaar een eerste versie heeft goedgekeurd, er deze regeerperiode nog komt. ‘Maar je ziet dat de plannen, weliswaar met een slakkengang, toch worden uitgerold’, zegt Christophe Cocu, directeur van La Ligue des familles.
‘En principieel zien wij ook wel de voordelen van zo’n kilometerheffing: schone lucht, minder files. Maar in de voorbeelden die de Brusselse regering hanteert bij de toelichting van haar ontwerp, zitten geen ouders die hun kinderen met de auto naar school moeten brengen.’
En dus becijferde de studiedienst van de bond voor twintig gezinnen wat de slimme kilometerheffing hen zou gaan kosten. Voor de meesten, zo blijkt: een stevige slok op de borrel. ‘Dat gaat van 200 tot 2500 euro per jaar. De Vlaamse en Waalse pendelaars zullen bovendien de in Vlaanderen en Wallonië geldende regionale verkeersbelastingen moeten blijven betalen, terwijl die voor de Brusselaars zouden wegvallen. Maar ook Brusselse gezinnen die hun kinderen met de auto naar school en hobby’s brengen, zullen ruim 1000 euro per jaar extra moeten ophoesten.’
Cocu geeft het voorbeeld van een gezin dat in Kortenberg woont, waarvan de vader in Brussel werkt en de twee kinderen in Brussel naar school gaan. De vader pendelt met de auto naar kantoor, de moeder, die huisvrouw is, brengt met de andere auto de kinderen naar school. De twee auto’s, die bijna dagelijks tijdens de spitsuren Brussel in en uit rijden, dreigen het gezin jaarlijks ongeveer 2200 euro te kosten.
Het laat zich raden dat Vlaanderen en Wallonië dit niet over hun kant zullen laten gaan. Er is zelfs al gedreigd met het inroepen van een belangenconflict.
