De Belgische justitie boekt nauwelijks resultaten in de strijd tegen de georganiseerde misdaad, fraude en corruptie. Zeker wittenboordencriminelen ontspringen vaak de dans. ‘Er is iets rots in het hart van onze rechtsstaat,’ schrijft journalist Philippe Engels in zijn boek Mensonges d’Etat.
Een combinatie van onkunde, onmacht en onwil zorgt ervoor dat heel wat gerechtelijke onderzoeken uiteindelijk wegzakken in juridisch drijfzand en kopje-onder gaan.
Dat gebeurde met het onderzoek naar de illegale subsidiestromen van de Waalse regering richting lagekostenmaatschappij Ryanair. Ook in het onderzoek naar de schandalen in Charleroi, die losbarstten in 2005 en toenmalig Waals minister-president Jean-Claude Van Cauwenberghe (PS) en het volledige stadsbestuur van Charleroi tot ontslag dwongen, blijven de hoofdverdachten uiteindelijk grotendeels buiten schot.
Een verbijsterend hoofdstuk in het boek Mensonges d’Etat van Philippe Engelsgaat over de onderzoeken naar corruptie bij vertrouwelingen van gewezen premier en huidig PS-voorzitter Elio Di Rupo in Bergen. Onderzoeken die in 2011 om politieke redenen werden gesaboteerd, aldus Engels.
‘Men heeft toen de 34 uitstekende speurders van de onderzoekscel Polfin – die in 2009 in het leven was geroepen om de politiek-financiële corruptie in Charleroi helemaal uit te spitten _via een complot proberen te destabiliseren. Want hun speurwerk dreigde ook mensen uit de directe entourage van Elio Di Rupo in opspraak te brengen, ‘ vertelt Engels.
Onder die vertrouwelingen onder meer Pierre Urbain (PS), de gemeentesecretaris van Bergen, die verdacht wordt van deelname aan een criminele organisatie. Verder ook de machtige voorzitter van een groot intergemeentelijk bedrijf en de wereldberoemde regisseur Franco Dragone, een goede vriend van Elio Di Rupo. Dragone wordt verdacht van grootschalige belasting en subsidiefraude.
En dan is er Edmée De Groeve, gewezen bestuurster namens de PS bij de NMBS en de Nationale Loterij en voormalige topvrouw van de luchthaven van Charleroi. In die functie volgde ze de eveneens wegens corruptie in opspraak gekomen Robert Wagner op. Een ander corruptieonderzoek, waarin naast De Groeve ook Didier Bellens, de gewezen CEO van Belgacom, een hoofdrol speelt, loopt nog.
Het feit dat fraudeurs en financiële oplichters makkelijk vrijuit gaan of met een milde straf wegkomen, tast het rechtvaardigheidsgevoel in de samenleving aan.
In 2013 werd De Groeve in het luchthavendossier dan toch veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 15 maanden wegens fraude en valsheid in geschrifte. Maar onlangs heeft Edmée De Groeve in die zaak een schikking getroffen met het gerecht. De hoogte van de afkoopsom is onbekend. ‘De Groeve heeft zichzelf op die manier van elke strafrechtelijke schuld weten vrij te pleiten,’ aldus Engels.
Het feit dat fraudeurs en financiële oplichters makkelijk vrijuit gaan of met een milde straf wegkomen, tast het rechtvaardigheidsgevoel in de samenleving aan. ‘Justitie is failliet, hoor je nu vaak,’ besluit Philippe Engels. ‘Ik ben het daarmee eens. Maar ik bedoel dat niet op de eerste plaats in geldelijke zin. Justitie is vooral moreel failliet.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier