‘De pragmatici zijn bij ons in de meerderheid’, zegt Waals PS-parlementslid en regionalist Christophe Collignon.
‘Er is altijd een sterke regionalistische stroming geweest in de PS’, vertelt Christophe Collignon aan de telefoon. Maar heeft die stroming ook gewogen op het besluit van PS-voorzitter Paul Magnette om nu toch met de N-VA te gaan onderhandelen over de vorming van een federale regering?
‘De N-VA is natuurlijk niet de voorkeurspartner van de PS, maar wel de grootste partij in Vlaanderen. Als gevolg van de coronacrisis zijn vrijwel alle partijen nu ook gewonnen voor publieke investeringen en het loslaten van de begrotingsdiscipline. Dat helpt. En daarnaast wint binnen de PS, onder invloed van de regionalisten, inderdaad de overtuiging veld dat België niet meer werkt’, zegt Collignon, ‘en dat er een staatshervorming nodig is.’
Soortgelijke analyses vielen de laatste tijd te horen bij Waalse PS-boegbeelden als Pierre-Yves Dermagne, Waals minister van Huisvesting en Lokale besturen en rijzende ster aan het PS-firmament, en Nicolas Martin, de populaire jonge burgemeester van Bergen. ‘Dat is de nieuwe generatie regionalisten binnen de PS’, aldus Collignon. ‘Maar eigenlijk kun je zeggen dat vandaag vrijwel alle socialisten in de Waalse regering en het Waalse parlement uitgesproken regionalisten zijn.’
Vrijwel alle socialisten in de Waalse regering zijn regionalisten.
‘Wij hebben allemaal het gevoel’, vervolgt hij, ‘dat de federale staat – dat was zeker zo onder de regering-Michel – haast uitsluitend voor Vlaanderen werkt. Neem de hervorming van justitie: die is helemaal op maat van Vlaanderen uitgedacht en niet aangepast aan Wallonië. De staat is Vlaams, niet federaal. We moeten het evenwicht herstellen en België opbouwen vanuit vier volwaardige gewesten.’
De gewesten, waar de PS politiek dominant is? ‘Inderdaad, wij denken dat we niet dommer zijn dan de anderen en dat we in Namen best in staat zijn om een beleid te voeren dat gunstiger is voor onze bevolking.’ Is het toch niet vooral de voor Wallonië op termijn nadelige financieringswet die de PS naar de institutionele onderhandelingstafel brengt? ‘Niet echt’, gelooft het Waals parlementslid. ‘Het is eerder: als we nu niet onderhandelen, wordt het na de volgende verkiezingen nóg moeilijker. Maar er is ook de gedachte dat als we dan toch met de Vlamingen gaan praten, we niet dezelfde fout mogen maken als in het verleden door te zeggen: ‘ Les wallons ne sont demandeurs de rien.‘ We zijn wel degelijk vragende partij. Al blijft de sociale zekerheid onze rode lijn.’
Wat Vlaanderen ook al eens pleegt te vergeten, besluit Collignon, is dat de PS weliswaar een uitgesproken linkse vleugel heeft, maar toch overwegend een partij is van centrumlinkse sociaaldemocraten. ‘De pragmatici zijn bij ons in de meerderheid.’
