Brusselse politierechtbank vreest zware klap bij splitsing BHV

Nederlandstalige rechters, onder wie ook de politierechters, vrezen voor een ware ramp bij de splitsing van BHV.

Nu het kernkabinet de inkrimping van het aantal gerechtelijke arrondissementen van 27 naar 12 heeft goedgekeurd, is de splitsing van het gerechtelijk arrondissement B-H-V aan de beurt. Nederlandstalige rechters, onder wie ook de politierechters, vrezen voor een ware ramp.

Het kernkabinet van de regering-Di Rupo keurde de plannen van minister van Justitie Annemie Turtelboom (Open VLD) goed om de gerechtelijke arrondissementen te hertekenen. Van de huidige 27 gerechtelijke arrondissementen zullen er nog maar 12 overblijven. Voor Vlaanderen zijn dat het arrondissement Antwerpen (een samenvoeging van Antwerpen, Turnhout en Mechelen), Leuven, Limburg (met Hasselt en Tongere), Oost-Vlaanderen (met Gent, Dendermonde en Oudenaarde) en West-Vlaanderen (met Brugge, Kortrijk, Ieper en Veurne).

Brussel-Halle-Vilvoorde blijft in zijn geheel bestaan. Enkel het parket wordt er gesplitst. Dat krijgt naast Brussel een apart parket voor Halle-Vilvoorde, met een eigen Nederlandstalige procureur. De rechtbanken in Brussel worden opgedeeld in Nederlandstalige en Franstalige rechtbanken, bevoegd voor het hele arrondissement B-H-V. De Nederlandstalige rechtbanken krijgen daarbij aan de basis 20 procent van de rechters, de Franstaligen 80 procent. Voor de Nederlandstalige rechters zou dat een vermindering betekenen van het aantal rechters met gemiddeld genomen 10 procent. Het zou ook hun werklast met 10 procent doen toenemen, en op die manier zorgen voor heel wat problemen.

Tweetalige rechtbank

Na de aandacht in de pers voor de gevolgen van de BHV-hervorming bij de rechtbank van eerste aanleg en de arbeidsrechtbank, benadrukken nu ook de rechters van de Brusselse politierechtbank hoe zwaar de opdeling ook op hun toekomst zal wegen.

De Brusselse politierechtbank is een ietwat atypische rechtbank voor de hoofdstad, in de zin dat ze tweetalig is. De politierechtbank van Brussel-Halle-Vilvoorde is in de feiten immers al eens gesplitst, namelijk in twee Nederlandstalig politierechtbanken (één voor Halle en één voor Vilvoorde) en een tweetalige voor Brussel. De laatste is territoriaal bevoegd voor de negentien gemeenten van het Brussels Gewest.

Tweetaligheid evident

Terwijl de rechters van de rechtbank van eerste aanleg en bijvoorbeeld ook van de arbeidsrechtbank opgedeeld zijn in een Nederlandstalige kamer en een Franstalige, zijn in de politierechtbank alle rechters tweetalig. Dat is ook zo voor de vrederechters (die geen splitsing worden opgelegd): beide zijn immers ‘nabijheidsrechters’. De politierechters vinden de tweetaligheid evident en pleiten ervoor om ze te behouden.

‘De dossiers van onze rechtbank bevatten immers vaak stukken in de beide talen’, zegt de deken van de Brusselse politierechtbank, Patrick Lenvain. Anders dan in andere rechtszaken, waar partijen kunnen kiezen voor bepaalde taal, is het bij politionele kwesties eerder uitzonderlijk dat alle stukken in één taal worden opgesteld. Getuigen van een ongeval kunnen anderstalig zijn dan de slachtoffers of ‘daders’.

Vertalen

‘Nu kunnen de tweetalige rechters zonder probleem alle stukken bestuderen, in welke taal ze ook zijn opgesteld. Bij een splitsing is dat niet gegarandeerd het geval en zullen veel stukken moeten vertaald worden’, aldus Lenvain. Bovendien zal ook de afhandeling van de dossiers vertraging oplopen. Dan heeft men het nog niet over mogelijke verjaring en eventuele procedurefouten bij het omschakelen naar een andere taal.

‘Nu krijgen we dagelijks vijf tot vijftien aanvragen voor een taalwijziging. Dezelfde tweetalige rechter kan tijdens de zitting de zaak in de andere taal afhandelen. In een systeem met twee rechtbanken zal de rechter bij een vraag tot taalwijziging eerst een vonnis tot taalwijziging moeten uitspreken en moet er opnieuw gedagvaard worden’, aldus Lenvain.

‘Splitsing politierechtbank diametraal tegenover beleidsnota’

‘De splitsing van de politierechtbank staat diametraal tegenover de twee grote pijlers van de beleidsnota van de minister van justitie en de regering’, klinkt het nog onder politierechters. Ze zorgt allesbehalve voor een schaalvergroting en zeker niet voor een besparing. In plaats van twee zullen er vier griffies moeten gevormd worden. En met meer dan 53.000 dossiers per jaar dreigen ook de vertaalkosten snel torenhoog op te lopen.

Ingrid Van Daele