Kamerleden Theo Francken, Peter Buysrogge (beiden N-VA) en Hendrik Bogaert (CD&V) hebben samen een boek klaar. Op de presentatie in het NAVO-hoofdkwartier in Brussel was er even geen sprake van meerderheid en oppositie.
Theo Francken is blij dat er iemand als Sophie Wilmès (MR) op Buitenlandse Zaken zit en de NAVO-lijn volgt, ook al is de Vivaldi-regering niet de zijne. Op haar beurt vindt Wilmès Theo Francken als actief lid in zowel de Kamercommissie Defensie als het Parlementaire Assemblee van de NAVO een ‘meerwaarde in het debat’.
Het gebeurt niet elke dag dat ministers van de meerderheid de oppositie een bloemetje werpen en vice versa. In het gloednieuwe NAVO-hoofdkwartier in Brussel was er woensdagmiddag sprake van een heel klein beetje vrede.
Aanleiding was de boekvoorstelling van NAVO: hersendood of klaar voor de toekomst?, uitgegeven door Doorbraak Boeken.
De titel refereert naar de provocerende uitspraak van Emmanuel Macron in 2019. De Franse president waarschuwde Europa dat de NAVO ‘hersendood’ zou zijn – naar eigen zeggen een wake-upcall.
Kill A Commie For Mommy
Het werk werd samengesteld door het onuitgegeven trio Theo Francken, Peter Buysrogge (beiden N-VA) en Hendrik Bogaert (CD&V). In de Kamercommissie Defensie bestookt N-VA de regering vanuit de oppositie, terwijl Bogaerts partij deel uitmaakt van de meerderheid. Dat belette ‘Straffe Hendrik’ niet om zijn schouders te zetten onder het boek van net geen 500 pagina’s.
Naast bijdragen van de auteurs zelf bestaat het werk uit hoofdstukken geschreven door defensie-experts als Jonathan Holslag, Alexander Mattelaer en Pascal Heyman, permanente vertegenwoordiger van België bij de NAVO.
De bijdrage van Bogaert deed de geruchtenmolen draaien. Sommigen zagen een grote toenadering tot de Vlaams-nationalisten. De West-Vlaming zit al een tijdje in de buitenbaan van zijn partij. Toch ziet CD&V-voorzitter Joachim Coens geen graten in de samenwerking. Volgens Coens blijft Bogaert de partij trouw.
Toch viel het op dat de boekvoorstelling baadde in een N-VA-sfeer. Meerdere parlementsleden en partijmedewerkers tekenden present. Partijvoorzitter Bart De Wever verzorgde het slotwoord, inclusief een herinnering aan de tijd toen hij een T-shirt wilde met het opschrift ‘Kill A Commie For Mommy’, tot weerzin van zijn moeder.
De CD&V stuurde geen delegatie naar het evenement.
Honderjarige oorlog
Toch blijven er inhoudelijke verschillen tussen de CD&V’er en de N-VA’ers. In het boek toont Bogaert zich minder pessimistisch over de toekomst van iets wat op een Europees leger lijkt, bijvoorbeeld door de creatie van een Europees commando waaronder delen van nationale legers ressorteren.
In elk geval is het werk een lofzang op het atlantisme in de geest van stamvaders als Paul-Henri Spaak (1899-1972) en Pierre Harmel (1911-2009). Zowel De Wever als Francken noemen zich overtuigde atlantisten, beiden onderstrepen ze de noodzaak van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie, te meer omwille van de recente verhoogde dreiging van Rusland aan de buitengrenzen van Oekraïne en de Chinese assertiviteit in de Zuid-Chinese Zee. ‘Het potentieel voor escalatie is sinds het einde van de Koude Oorlog niet meer zo groot geweest’, dixit De Wever.
Steeds wederkerend onderwerp is de bijdrage van België aan defensie. Normaliter moet ons land streven naar defensie-uitgaven ter waarde van 2 procent van het bruto binnenlands product. Volgens Bogaert is dat percentage niet haalbaar. Minister Wilmès wilde het niet met zoveel woorden zeggen, maar haar boutade ‘ik verkies kwaliteit boven kwantiteit’ sprak boekdelen.
Overigens duikt in het discours van Bogaert en Francken ook de radicale islam op als rode draad. ‘Ons eigen hogere belang moet steeds primeren in onze politieke relaties met de moslimwereld’, schrijft Francken in het boek. Dat hogere belang? ‘Het terugdringen van de politieke islam in onze periferie en een solide en betrouwbare samenwerking in de strijd tegen illegale migratie en terreur.’
Bogaert sprak tijdens de boekpresentatie onomwonden van een ‘honderdjarige oorlog tegen de radicale islam’. Sophie Wilmès had de zaal toen al verlaten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier