‘Bij elk tweet van PS-ministers in 2021 kwam de Vlaamse economische onafhankelijkheid een stap dichter’

‘Vlaanderen wil de richting uit van meer mensen aan de slag en minder overheidsuitgaven’, schrijft Vlaams Parlementslid Maurits Vande Reyde (Open VLD). ‘De PS klampt post-covid en opgejaagd door de PTB des te harder vast aan het hangmatmodel.’

‘Het probleem met socialisten is niet onwetendheid, wel dat ze zoveel denken te weten dat helemaal niet zo is’, zei Ronald Reagan. Afgaande op de schier oneindige lijst van voorstellen uit de hoed van PS-ministers dit jaar geef ik hem gelijk. Terwijl Vlaanderen meer mensen aan het werk wil, kruipt de PS terug in een bizarre mix van linkse anachronismen en obscene blokkering van Vlaamse economisch beleid.

Weinig waarnemers lijken daar het probleem van te beseffen: PS-ministers bezetten cruciale posten voor Vlaamse welvaart. Ze vullen die in als Chroesjtsjov, Brezjnev en Andropov: de tussen-tsaren van een afbrokkelend Sovjetrijk, die er alles aan deden om blokkering van vooruitgang en collectieve verarming van de eigen bevolking tot een hogere kunst te vereffenen. Net zoals USSR-leiders zich keerden tegen het Westen deden PS-ministers dat het afgelopen jaar tegen Vlaamse economische herlancering. ‘If we’re going down, you’re going down with us.’

Een kleine bloemlezing: als het van minister van vervroegd pensioen Karine Lalieux afhing, zwaaien we de arbeidsmarkt al na 42 jaar vaarwel, na ‘minstens’ 10 jaar effectief werken. Daarmee holt ze de verhoging van de pensioenleeftijd uit. Vlaamse partijen hebben daar net een grote dosis politiek kapitaal voor op het spel gezet. Onpopulaire maatregel, maar noodzakelijk om de vergrijzing aan te kunnen. Keer dat om zoals de PS wil en het zadelt ons op met een pensioenkater waarmee het lege Zilverfonds in het niets verdwijnt.

Pierre-Yves Dermagne dan, minister van Werk – of is het Werkloosheid? Als het aan hem lag, kreeg iedereen die zijn job willekeurig verlaat meteen een werkloosheidsvergoeding. Een scudraket in de plannen van de Vlaamse regering om net het tegenovergestelde te doen: zoveel mogelijk mensen wél aan het werk krijgen. Er zijn dit jaar meer dan 350.000 vacatures bijgekomen. 180.000 mensen zijn langdurig werkloos. De PS blijft aan het voorbijgestreefde hangmatmodel vastklampen van eeuwige uitkeringen waaraan het ooit zijn historische glorie te danken had. De tijden zijn veranderd. Zelfs in Wallonië geloven ze daar niet meer in.

In het nauw gedreven door de communisten van de PTB lokken de PS-ministers daarom om de zoveel tijd een mini-Cuba-crisis uit om Vlaams minister van Werk Hilde Crevits te jennen. De West-Vlaamse blijft er bewonderenswaardig diplomatisch bij. Toen ze de gemeenschapsdienst invoerde, waarbij langdurig werklozen na twee jaar een tegenprestatie zullen moeten leveren voor een uitkering, was dit de “felicitatie” van de federale PS-minister van Werk:

Merk vooral het balorige vuistje op. Het economisch beleid van de PS glijdt af naar een bizar activisme en obstructie van Vlaamse activering.

Wonderboy

Nog erger is de ontkenning van het probleem van de explorerende staatsschuld. Volgens Thomas Dermine, die bij zijn aantreden als economische wonderboy werd bestempeld, zijn opstapelende begrotingstekorten en gigantische staatsschuld nog steeds geen probleem. Integendeel: we moeten de overheidsuitgaven in Europa volgens hem met 5.000 miljard euro – dat is een 5 met twaalf nullen – vergroten. Alsof schulden maken gratis is, en je er niet fout mee kan gaan. De werkelijkheid is dat al wie werkt, spaart en onderneemt zijn geld, razendsnel ziet verdampen.

Dat zit namelijk zo: oplopende staatsschulden zijn enkel houdbaar bij de gratie van de Europese Centrale Bank. Die houdt de rente kunstmatig laag en koopt massaal veel overheidspapier op om de torenhoge overheidsschulden van zijn lidstaten in stand te houden. Het resultaat daarvan: een historisch hoge inflatie, waardoor spaargeld en cash sneller wegsmelten dan de geloofwaardigheid van de Sovjet-Unie eind jaren 80. Een slinkse manier om het socialistisch ideaal van het groeiende overheidsbeslag in de praktijk te brengen. Je moet mensen geen geld meer afnemen met hogere belastingen. Hou gewoon de overheidsluizen open en het spaargeld van de Vlaming wordt vanzelf minder waard.

De vraag is: hoe lang kan dit blijven doorgaan? De weinige waarnemers die de urenlange commissies van het Vlaams Parlement volgen, hebben ongetwijfeld al de groeiende irritatie bij menig Vlaams minister over de PS-obstructie in de mot. Vooralsnog blijft dat omfloerst. In een toxische cocktail van stijgende inflatie, hoge energieprijzen en exploderende overheidsschulden leidt dat echter onvermijdelijk tot een breekpunt. Vlaanderen wil de richting uit van meer mensen aan de slag en minder overheidsuitgaven. PS klampt post-covid en opgejaagd door de PTB des te harder vast aan het hangmatmodel en een overheidsbeslag dat zelfs in de Belgische geschiedenis ongezien is. Een touwtrekgevecht dat ooit breekt.

Als dit zo verder gaat zal Vlaanderen vroeg of laat de economische hefbomen zoals arbeidsmarkt, activering, economisch instrumentarium, onderzoek en ontwikkeling zelf in handen krijgen. Elke tweet van PS-ministers in 2021 bracht dat economisch onafhankelijk Vlaanderen dichterbij. Je moet geen Vlaams-nationalist zijn om die evolutie in te schatten. Enkel een wonderbaarlijke ommekeer in de socialistische geesten richting derde weg – een sterke sociale pijler gekoppeld aan activering en zuinig kerntakenbeleid van de overheid – kan daar nog verandering in brengen. Voorlopig lijkt er voor die omwenteling geen Gorbatsjov in zicht.