Beste Peter Dedecker, je dwaalt wanneer je insinueert dat ik met frisse tegenzin opkom voor Gentse holebi’s’

Dat Peter Dedecker (N-VA) een bezorgde brief schrijft naar Gents schepen Resul Tapmaz, doet de geadresseerde veel plezier. Toch wil hij aanstippen dat hij voor andere oplossingen kiest.

Beste Peter,

Bedankt voor je brief (‘Het woord allochtoon is begraven, en toch leven Gentenaars niet samen met elkaar, maar naast elkaar‘). Dat je het samenleven in onze prachtige stad zo ter harte neemt, doet me veel plezier. Tot vorige week kende ik je toch vooral als een vasthoudende cijferman, veeleer berekend dan betrokken. Neem het aan van een erg geëngageerde Gentenaar: ik deel je bezorgdheden. Maar ik kies voor een andere aanpak en oplossingen.

Gent staat inderdaad voor belangrijke uitdagingen. De stad wordt groter en meer divers. Het waarborgen van de veiligheid, het welzijn en de gelijkheid van alle Gentenaars is essentieel om aan de toekomst van Gent te kunnen bouwen.

Zoals je aanhaalt, ben ik zelf een product van sociale emancipatie. Voor een deel is dit te danken aan hard werken, doorbijten en niet op mijn kop laten zitten. Ook de context speelt mee: ik heb het geluk gehad om mijn leven vorm te kunnen geven in een progressief Gent. Een sociale, verdraagzame stad biedt opportuniteiten. Eerlijke kansen geven: het is de kern van de socialistische gedachte.

In 2012 kreeg ik het mandaat van de Gentenaars om samen met een goede ploeg de stad richting te geven. Dat ik daardoor zelf kan werken aan het vergroten van de gelijkheid van de Gentenaars, vuurt me elke dag aan.

Als socialist geloof ik in maximale participatiekansen voor élke Gentenaar. Je seksuele voorkeur, je afkomst, je gender, je beperking of het gebrek aan geld mag op geen enkele manier je ontplooiing in de weg staan en al zéker niet je fysieke integriteit hypothekeren. Laat dat duidelijk zijn: ik veroordeel in de scherpste bewoordingen alle geweld dat is geïnspireerd door haat. Tegenover maximale participatiekansen staat dat elke Gentenaar de verantwoordelijkheid heeft om naar vermogen bij te dragen aan de Gentse samenleving.

Je hebt goed onthouden dat drie jaar geleden het woord ‘allochtoon’ in Gent ten grave werd gedragen. De actie kwam er op initiatief van het Gentse middenveld en werd gesteund door het stadsbestuur. Het schrappen van dat containerbegrip was als symbolische actie een signaal om het wij-zij-denken te overstijgen.

Wat je niet hebt onthouden is dat er ook concrete beleidsmaatregelen zijn gevolgd. In maart 2015 heb ik een ambitieus Gents anti-discriminatieplan voorgesteld. Het plan bevat 58 acties op vlak van onderwijs, tewerkstelling, wonen en vrijetijdsbeleving met als doelstelling een grotere gelijkheid – inclusief gelijkheid in behandeling – in onze stad.

In het actieplan wordt een ruime interpretatie van discriminatie gehanteerd. Waar nodig worden specifieke acties opgezet rond racismebestrijding of bestrijding van uitsluiting op basis van seksuele voorkeur, geslacht of handicap. Sommige acties gaan over informeren en sensibiliseren, andere zijn er op gericht aan handhaving te kunnen doen. Het plan heeft tanden.

Je dwaalt wanneer je insinueert dat ik met frisse tegenzin opkom voor de rechten van Gentse homo’s, lesbiennes, biseksuelen of transgenders. Het opkomen voor de gelijkheid van de Gentenaars is voor mij geen opgave, het is mijn overtuiging.

In januari 2014, ruim een jaar voor de lancering van het anti-discriminatieplan, werd de Regenboogverklaring voorgesteld. Dit charter bevat een duidelijk engagement van vele partners, waaronder politie en parket, waarbij ze inzetten op de acceptatie van holebi’s en transgenders in onze stad. Ook organisaties zoals Merhaba, Turkse Unie en CDF ondertekenden deze verklaring.

Holebi’s kunnen homofoob geweld melden bij een speciaal opgericht meldpunt van de politie. Tegen 2018 zullen 1218 Gentse politieagenten vorming hebben gekregen omtrent dit thema. Er werd dit jaar nog een interactieve tool ontwikkeld die seksuele diversiteit bespreekbaar maakt bij jongeren.

Er zijn ook Gentse imams die verbaal en fysiek geweld ten aanzien van holebi’s sterk veroordelen. Dergelijke positieve reacties worden vanuit het bestuur ondersteund; de thema’s worden ook besproken op structurele overlegmomenten tussen de moslimgemeenschappen en het stadsbestuur. Het lijkt ons beter deze zaken te ondersteunen dan elke moslim in het kamp van de holebi-haters te zetten.

Je dwaalt ook wanneer je stelt dat mijn collega’s of ikzelf zich voor de kar van een welbepaalde groep Gentenaars zouden laten spannen of hen op zijn minst zou ontzien. Het stadsbestuur werkt samen voor alle Gentenaars en de gezamenlijke toekomst van Gent. Daar horen ook specifieke maatregelen bij voor bepaalde problemen, dat is normaal.

Ik ben trouwens benieuwd naar het alternatief. Vind je dat het stadsbestuur niet meer moet investeren in kansengroepen? Vind je dat we geen gerichte maatregelen moeten nemen? Besturen is maatwerk en dat hoeft niet smalend ‘bepamperen’ worden genoemd. Ongelijke situaties kan men niet gelijk behandelen. De voorbeelden zijn talrijk.

Zo is er specifieke aandacht nodig voor de positie van etnisch culturele minderheden in ons onderwijs. Meer dan in andere landen reproduceert ons onderwijssysteem ongelijkheid. Gent zet daarom in op brugfiguren, huiswerkbegeleiding en het concept van de brede school.

Zo stimuleren we de aandacht voor g-sport – sport voor personen met een handicap – bij Gentse sportverenigingen. Er zijn financiële tegemoetkomingen, en een g-sportcoördinator begeleidt en adviseert de clubs. Er wordt zowel gewerkt aan inclusief sporten als aan de oprichting van een specifieke g-sportwerking. Opnieuw maatwerk.

Zo zorgen we er bijvoorbeeld ook voor dat ook de minst gegoede Gentenaars via de UITpas kunnen participeren aan het culturele en sportieve vrijetijdsleven. 25.000 gezinnen krijgen een eerlijke kans om de stad te beleven en zelf te ‘groeien’.

Ook op het vlak van tewerkstelling neemt Gent haar verantwoordelijkheid. Ik heb echter ernstige bedenkingen bij de maatregelen die uw collega ministers nemen op Vlaams niveau. Minister Philippe Muyters (N-VA) schaft tewerkstellings- en werkervaringsmaatregelen af die er net voor zorgen dat de meer kwetsbare groepen niet in de werkloosheid terecht komen. Ook de sociale economie stagneert onder de bevoegdheid van een Vlaamse N-VA minister. Wij willen als stad ten volle de strijd tegen werkloosheid aangaan, maar geef ons dan ook de nodige instrumenten.

Ik twijfel niet aan je goede bedoelingen bij het opstellen van je brief. Je kaart terechte knelpunten aan. We zien dezelfde uitdagingen maar verschillen in visie over de oorzaken, de dynamieken en (vooral) de oplossingen. Ik geloof dat de oplossingen die de N-VA aandraagt niet minder maar net meer ongelijkheid tot gevolg hebben.

Je zal me nooit horen beweren dat er in Gent geen problemen zijn. Maar in je brief spring je wel heel erg gezwind van de burgeroorlog in Syrië en het kalifaat van IS naar gaybashing door radicale moslims in een ‘gesegregeerd’ Gent. De Brugse Poort noch de Tolhuislaan is oorlogsgebied, Peter.

Elke aanvaring tussen Gentenaars of een frictie tussen bevolkingsgroepen geldt als te vermijden, maar een ‘clash van de beschavingen’ is niet de realiteit in Gent. Gratuit paniek zaaien en inspelen op het angstgevoel van mensen is geen goed plan voor Gent. Het is koren op de molen van radicalen.

Dat je in krachtige, negatieve en vooral veralgemenende termen spreekt over de samenlevingsproblemen in de Gentse wijken doet me vermoeden dat je niet alle wijken even goed kent. Als je dat wil, neem ik je eens op sleeptouw. Er is veel moois te beleven,

Vriendelijke groeten,

Resul