De Belgische klimaatzaak kan eindelijk van start gaan: de pleitdata zijn vastgelegd van 16 tot 26 maart 2021.
Het is inmiddels zes jaar geleden dat elf bekende Vlamingen een proces aanspanden tegen de Belgische overheden om hun klimaatbeloftes na te komen. Intussen hebben zich al bijna zestigduizend mede-eisers aangesloten bij de klacht.
Maar een snel proces kwam er niet. Tot tweemaal verzette toenmalig Vlaams minister van Omgeving Joke Schauvliege (CD&V) zich tegen het feit dat het proces in het Frans zou verlopen.
In 2018 oordeelde het Hof van Cassatie uiteindelijk dat de procedure wel degelijk in het Frans moet gebeuren, zoals de vzw Klimaatzaak van bij het begin had aangevoerd.
Nu is er dus ook een datum voor het proces. Klimaatzaak.be meldt aan de mede-eisers dat de pleitdata ‘eindelijk’ vastliggen: van 16 tot 26 maart. De organisatie heeft naar eigen zeggen alles gedaan om de data te vervroegen, maar onder meer de coronacrisis zou roet in het eten hebben gegooid.
Atomium
‘Ruim een kwart miljoen keer het gewicht van Atomium in broeikasgassen: dat is wat ons land uitstootte sinds wij de overheden in december 2014 in gebreke stelden wegens nalatig klimaatbeleid’, stelt de organisatie. ‘In die kleine zes jaar stootte ons land maandelijks gemiddeld 10 miljoen ton CO2-equivalent uit.’
Volgens Klimaatzaak.be schoten andere landen de voorbije jaren wél in actie. Zo namen onder meer Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië, Nederland, Denemarken, Zweden en Finland een klimaatwet aan, vaak met tussentijdse doelstellingen en een bindende tijdlijn naar netto nuluitstoot. Frankrijk en het VK organiseerden burgerassemblées voor het klimaat om het beleid een nieuwe impuls te geven.
‘Niets van dat alles in België’, stelt de vzw Klimaatzaak. ‘Onze politieke leiders trappelden ter plaatse. Ze gebruikten hun tijd vooral om het oneens te zijn over hun gezamenlijke klimaatambities, waarbij men terugviel op de kleinst gemene deler, consequent vertegenwoordigd door Vlaanderen. In maart 2021 zal de rechter zich eindelijk buigen over de vraag of deze lage ambities verantwoord zijn.’
