Ons land heeft de voorbije twee jaar ruim zeshonderd christenen uit Syrië een humanitair visum verleend. Dat meldt staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA). “Ik ben hier fier op.”
De aandacht voor religieuze minderheden, en zeker christenen, in het Midden-Oosten is niet nieuw. Vaak zijn zij de grootste slachtoffers van bloedige oorlogen zoals in Syrië. In 2014 al riep het federaal parlement in een resolutie op tot meer inspanningen.
Eén jaar later zette ons land een eerste actieve operatie op waarbij humanitaire visa verleend werden aan christelijke slachtoffers van het Syrische conflict. Die operatie kwam er na een breed gedragen vraag uit onze samenleving. Toen werd aan 244 Syrische christenen een visum verleend.
Vandaag, twee jaar later, staat de teller op 620, op enkelingen na allemaal christenen. “Wie een visum wil, vraagt dat aan op onze ambassade in Beiroet, Libanon”, vertelt staatssecretaris Theo Francken. “Wij hanteren twee criteria. Eén: kwetsbaarheid. Gezinnen met kinderen, zieken en alleenstaande moeders krijgen voorrang. Twee: het hebben van een netwerk of een familiale band in ons land. Dat maakt de integratie makkelijker en verlicht de druk op ons opvangnetwerk. Natuurlijk worden zij ook gescreend door verschillende veiligheidsdiensten. Wie een visum krijgt, moet zelf de verplaatsing regelen.”
Visumrel
u0022Deze cijfers bewijzen hoe ambitieus wij zijn op dit vlak. Maar ik ben tegen asielchaosu0022
Francken lag de voorbije maanden zwaar onder vuur voor zijn asielbeleid. Denk aan de veelbesproken ‘visumrel’. De staatssecretaris wou geen visum uitreiken aan een Syrisch gezin dat naar de rechtbank stapte. “Vanuit de linkse oppositie kwam toen de kritiek dat ik geen humanitaire visa wou uitreiken, dat ik de poort dicht wou, maar dat klopt niet. Dat bewijzen nu ook deze cijfers. Die visumrel ging erover wie bevoegd is voor het uitreiken van humanitaire visa. Uiteindelijk heb ik gelijk gekregen: dat is de soevereine bevoegdheid van de regering. Dat kan niet afgedwongen worden via de rechtbank. Een humanitair visum is een gunst, geen plicht.”
Francken benadrukt dat hij die humanitaire visa wel degelijk ziet als belangrijk instrument. “Om legale migratie te stimuleren én om bijvoorbeeld mensensmokkel tegen te gaan. Vorig jaar alleen al reikten we in totaal 1.200 humanitaire visa uit: dat is vier keer meer dan onder Di Rupo. Dat is zelfs uniek in de Belgische geschiedenis. Deze cijfers bewijzen hoe ambitieus wij zijn op dit vlak. Maar ik ben tegen asielchaos.”
Geen discriminatie
Of de nadruk op christenen niet neigt naar religieuze discriminatie? “Absoluut niet”, stelt Francken resoluut. “We doen wel een bijzondere inspanning voor die zeer kwetsbare groep van christenen in het Midden-Oosten. Maar die visie wordt breed gedragen. Meerderheid én oppositie steunden de resolutie van 2014. Ook het Europees parlement stemde over partijgrenzen heen een gelijkaardig iets. Wij zijn ook niet het enige land die de nadruk legt op minderheden, maar we doen het wel heel actief, én komen ermee naar buiten. Ik ben fier dat wij zeshonderd christenen gered hebben. Maar laat me duidelijk zijn: deze specifieke inspanning komt bovenop de bestaande inspanningen die we doen voor asielzoekers in kader van het Europees spreidingsplan en de deal met Turkije. Dat gaat dan zowel over moslims, christenen als anderen.” (De Zondag/Paul Colbaert)
