Bekende Vlamingen in de jeugdbeweging: ‘De scouts hebben van mij een plantrekker gemaakt’

Vrijdag 21 oktober is het Dag van de Jeugdbeweging. Enkele prominenten vertellen over hun tijd bij de scouts of de chiro. ‘De problemen die de jeugdbewegingen nu hebben, hadden ze vroeger ook.’

‘Voor het eerst naar de chiro gaan, is zoals voor het eerst naar de muziekschool gaan. Je denkt er niet bij na, je gaat omdat je zus of je vriendjes gaan. Maar als je in een fijne hoop zit en goei matekes hebt, is het geweldig plezant. Kameraadschap is ook wat ik er heb geleerd. Samenhorigheid, iets samen doen en blij zijn dan je dat in groep hebt gekund.’

‘Nog altijd ga ik elk jaar naar de eetdag van mijn chiro. Op het menu staat steevast stoofvlees met frietjes. Ook Pol Verdoodt, de aalmoezenier van onze chiro toen, is er altijd aanwezig. Als kind gingen we ’s nachts zijn pyjama en die van de leiding stelen. Die hingen we in de vlaggenmast.

‘Mijn ouders stuurden mij naar de scouts en dus ging ik maar. De vriendschap hield mij daar. Later, toen ik in de leidingsploeg zat, apprecieerde ik vooral het engagement dat jongeren al in de jeugdbeweging kunnen en mogen aangaan. Je doet nuttige dingen en krijgt er heel direct veel voor terug.’

‘Bij de scouts leerde ik leiding geven en in groep werken. Nadien, als verbondscommissaris, leidde ik een KMO van 30 mensen en een jaaromzet van 100 miljoen Belgische frank. Ik was toen 23. De ervaring bij de scouts is me nog goed van pas gekomen.’

‘De totemisatie doet, als ze slecht uitgevoerd is, denken aan een slappe studentendoop. Als ze goed uitgevoerd is, is het een waardevol ritueel waar alle betrokkenen levenslange herinneringen aan hebben. Je wordt ’s nachts uit je bed gelicht en naar het kampvuur geleid. Door de proeven heen evalueert de leiding je eigenlijk uitgebreid.

De totem die ik achteraf kreeg, pientere koala, is een combinatie van een goede eigenschap en een verbeteringstraject. Ik was met andere woorden een intelligente jongen, maar mocht ook wat meer bewegen. (lacht) Daar denk ik nog elke dag aan.’

‘In het huidige grote aanbod aan vrijetijdsbestedingen is het merkwaardig dat de jeugdbewegingen nog zo bloeien. Een belangrijke verklaring is dat ouders met warme herinneringen er alles aan doen om hun kinderen ook naar de jeugdbeweging te sturen. Je bent in groep, met je leeftijdsgenoten, en bent zelf creatief in plaats van enkel informatie of een andere product te consumeren.’

‘De problemen die de jeugdbewegingen nu hebben, hadden ze vroeger ook. Ook wij hadden soms moeite om leiding te vinden. Er zijn natuurlijk ook nieuwe problemen, zoals het integreren van nieuwe bevolkingsgroepen in de jeugdbewegingswerking. In de jaren 70, toen ik in de leiding zat, begonnen de immigranten nog maar pas binnen te komen.’

‘Mijn mama is jaren bij de scouts geweest. Van haar mochten mijn oudere zus en ik alle hobby’s doen die we wilden, maar ze stimuleerde het uiteraard dat we naar de scouts gingen. Uiteindelijk heb ik alle afdelingen doorlopen en ben ik ook twee jaar leiding geweest.’

‘Mijn totem is speelse fluwijn, een ander woord voor marter. Een vlug, beweeglijk, schrander en behoedzaam dier dus.’

‘De scouts hebben van mij een sociale en zelfstandige plantrekker gemaakt. Ik heb er angsten overwonnen, maar ook leren vuur maken. Ik leerde er houden van de natuur. Nog straffer, ik maakte er kennis met goede muziek. Elke zaterdag voor de activiteiten knalde Studio Brussel door de luidsprekers.’ (waar Van Acker presenteert, JVL)(lacht).

‘In het jaar voor ik bij de leiding ging, gingen we op buitenlands kamp naar Portugal. Voor het eerst zaten we samen met de jongens, maar dat is zelfs niet de reden waarom dat kamp onvergetelijk was. We trokken hele dagen rond en vonden soms zelfs geen plaats om ons tentje op te zetten. Dan maar onze slaapzakken uitspreiden op een bouwwerf of onder een afdakje. Geen idee of het mocht (lacht).’

‘Jongeren kunnen vandaag veel meer doen dan vroeger, maar de jeugdbeweging zal altijd blijven bestaan. Nergens anders groei je op die manier samen op, word je samen volwassen. Dat is niet zoals bijvoorbeeld een sportkamp, waar je elkaar één keer voor een korte periode ziet.’

(Jasper Van Loy)