Béatrice Delvaux schrijft de kroonprins

Leren leven met het idee dat het systeem op een dag misschien ophoudt te bestaan, is de beste manier om te ‘deblokkeren’.

Beste Prins Filip,


Ik heb zo veel vragen die ik u wil stellen, zo veel mysteries die ik opgehelderd zou willen zien, maar bovenal wil ik het toch hebben over de hele heisa rond de rol van de Belgische koning. In ons land, met zijn specifieke communautaire samenstellingen, blijft Le Soir die functie verdedigen als een noodzaak, ook al zijn we er diep vanbinnen van overtuigd dat de monarchie een verouderd regime is.

Ik heb u lang enkel en alleen gezien als een publiek persoon: politiek, omdat u de kroonprins bent, maar ook persoonlijk, omdat uw huwelijk, uw kinderen en de hele koninklijke familie de voorpagina’s sieren. Die blootstelling, en alles wat er over u is geschreven (IQ, seksuele geaardheid…) doet me steeds meer denken aan een Griekse tragedie. U bent de enige Belg van wie de toekomst uitgestippeld is van bij de geboorte. Of u het nu wilt of niet, of u er nu voor gemaakt ben of niet: u zult koning worden, u zult trouwen en u zult kinderen krijgen. Aangezien u een trouwe soldaat van de monarchie bent, hebt u die laatste twee vereisten vervuld.

Toegegeven, de kooi waarin u bent grootgebracht is van goud: uw geld hoeft u niet zelf te verdienen, u hebt geen diploma nodig voor uw functie, en u hebt nooit werk hoeven te zoeken. En toch is het ware koningsgeschenk voor elk individu de vrijheid, de mogelijkheid om zelf zijn leven te bepalen en zijn privacy te bewaren. U zult daar nooit kunnen van genieten. Uw kroon is een keurslijf. Ik zou ze voor geen geld van de wereld willen.

Ik herinner me trouwens heel goed een bezoek aan Washington. We waren allebei twintig jaar. Het toeval wilde dat ik u daar als studente ontmoette in de marge van een bijeenkomst van het Internationaal Monetair Fonds. U was bijzonder vriendelijk en erg timide. Wat me het meest verbaasde, was dat u de wereld en hoe die in elkaar zat uit tweede hand leek te kennen. Alsof u het echte leven bijwoonde vanuit een steriele kamer. Is dat werkelijk zo? Wat heeft bij u (maar ook bij uw broer en uw zus) toch die onhandigheid veroorzaakt, die onbekwaamheid om te communiceren, dat publieke onbehagen – waarvan we hopen dat het verdwijnt in uw privéleven?

Wat zal ik u vertellen?

Om te beginnen: plichtsbesef is een levensgids. Maar elk individu, ook u, kan zelf zijn leven bepalen. Als u er geen zin in hebt of niet over de capaciteiten beschikt, zie dan af van het koningschap. Dat is uw goed recht. Niets maakt een mens sterker dan in harmonie te zijn met zichzelf. Uw vader heeft dat bewezen.

Ten tweede. Hoeveel tijd rest u nog voor uw troonsbestijging? Weinig, blijkbaar. Als u kiest voor het scenario dat u koning wordt – velen zeggen dat dat uw wens is – eis dan om vanaf vandaag perfect op de hoogte te worden gebracht van alles wat met de opvolging te maken heeft. Maak meteen elke dag samen met uw vader werk van het beheer van de dossiers van dit moeilijke land. Zegt men dat u het niet kunt? Het is niet door u ver van de realiteit van de koninklijke en politieke macht te houden dat men u zal helpen. Bovendien zal het uw vader ontlasten.

Ten derde. De monarchie zal misschien niet blijven bestaan in België. In een protocollaire versie heeft ze wel veel kans om te overleven. Maar daarvoor moet ze wel gemoderniseerd worden. Bepaalde raadgevers en vertrouwelingen van het paleis hebben zich vaak als kwade geniën gedragen, en pleitten ervoor om niets te veranderen om beter te kunnen overleven. Dat heeft een omgekeerd effect gehad. We hebben een hedendaagse monarchie nodig, financieel transparant en beperkt qua omvang en kosten. Bereid u voor om assertief te zijn, open en modern. U staat ten dienste van België, niet van de monarchie. Uw werk heeft slechts belang als het in het belang van het land is. Leren leven met het idee dat het systeem op een dag misschien ophoudt te bestaan, is de beste manier om te ‘deblokkeren’. En om uzelf te bevrijden.

En ten slotte: communiceer zoals u zelf bent, en niet zoals men wil dat u zou zijn. Ontmoet ook alledaagse mensen. Als het voor u te laat is, doe het dan voor uw dochter. Huivert u vaak bij de gedachte dat zij hetzelfde lot te wachten staat? Geef haar vandaag een echt leven, zodat ze, wanneer ze op een dag koningin wordt, kan bouwen op de geneugten van het leven, en niet op de angsten.


Met vriendelijke groet,


Béatrice Delvaux Hoofdcommentator Le Soir