Bart De Valck neemt ontslag als voorzitter van Vlaamse Volksbeweging: ‘Het mag wat energieker’

Bart De Valck © Belga
Stavros Kelepouris
Stavros Kelepouris Journalist Knack.be

De Vlaamse Volksbeweging mist pit, verklaart De Valck zijn ontslag. Tegelijk was de erg uitgesproken en flamboyante voorzitter voor velen niet de ideale figuur om de Vlaams Volksbeweging relevant te houden.

Bart De Valck is niet langer de voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), zo meldt hij zelf op zijn persoonlijke Facebookpagina. ‘Tijd voor wat anders,’ klinkt het. De Valck, in het verleden ook voorzitter van het Taal Aktie Komitee, stond sinds 2013 aan het roer van de Vlaamsgezinde drukkingsgroep, maar was al geruime tijd ontevreden met de trage en logge gang van zaken binnen de beweging, die hij ook wel eens ‘de Bond Beter Leefmilieu van de Vlaamse onafhankelijkheid’ had genoemd.

Twee jaar terug speelde De Valck al met het idee van een Vlaams witboek, een leidraad voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen, maar tot nog toe kwam daar weinig van terecht. Onlangs liet hij optekenen dat gemikt werd op de lente van 2019, vlak na de federale verkiezingen. ‘Om Bart Maddens te citeren: “De Vlaamse beweging mag wat energieker zijn”,’ aldus De Valck op Facebook. ‘Ik kijk uit naar het witboek voor onafhankelijkheid en de buscampagne.’

Volgens de Vlaamsgezinde opiniewebsite Doorbraak spelen ook persoonlijke motieven een rol: De Valck zou een relatie hebben met Vlaams Belang-kopstuk Barbara Pas, waardoor de rol van De Valck door een deel van de flamingante achterban al te nauw verbonden is met die partij. Enkele leden van de Raad van Bestuur zouden, aldus Doorbraak, vrezen dat de banden met N-VA te veel onder druk kwamen te staan. Er zou ook sprake zijn van partijpolitieke ambities, maar dat ontkent De Valck.

De relatie tussen de VVB en N-VA was de afgelopen jaren al flink verzuurd. Vooral de communautaire radiostilte om toe te treden tot de regering-Michel viel bij velen in slechte aarde. Terwijl de tactiek van N-VA-voorzitter Bart De Wever erin leek te bestaan de Franstaligen via een uitgesproken Vlaams federaal beleid uit te roken en zelf om een nieuwe staatsstructuur te doen vragen, wou Bart De Valck die actief mee forceren.

Nadat De Wever in september 2016 suggereerde dat de volgende regering mogelijk nog eens vijf jaar het communautaire achter slot en grendel zou houden, werd de ruzie op de spits gedreven. In De Zevende Dag voerde De Valck een bitse discussie met Peter De Roover, N-VA-fractieleider in de Kamer maar ook oud-voorzitter van de VVB. De Roover kreeg toen het verwijt ‘de ergste van allemaal’ te zijn, hij beschuldigde op zijn beurt het VVB-bestuur ervan ‘haar rol niet te spelen’.

Niet veel later werden Hendrik Vuye en Veerle Wouters, de bezielers van het flamingante studiecentrum Objectief V, bij N-VA aan de deur gezet. ‘Het is duidelijk dat de N-VA geen strategie heeft en zich aan het omvormen is tot een machtspartij,’ verklaarde Bart De Valck prompt. Objectief V kwam daarna in handen van Matthias Diependaele en Sander Loones, maar leverde sindsdien geen noemenswaardige projecten meer af – voor veel VVB-aanhangers een symbool van de communautaire ambities van N-VA.

Door de grote politieke invloed van N-VA leek de VVB al jaren op zoek naar nieuwe manieren om relevant te blijven en meer te zijn dan honden die blaffen maar niet bijten. De kleurrijke, flamboyante maar ook erg uitgesproken Bart De Valck was voor velen niet altijd de ideale persoon om de banden tussen de Vlaamse Volksbeweging en de flamingante partijen aan te halen. De Valck wordt volgens Doorbraak vandaag nog ad interim vervangen door ondervoorzitter Hugo Maes.

Lees: Onder flaminganten: hoe de Vlaamse Beweging zich vastrijdt in het identiteitsdebat

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content