Amazonesynode – Belgische bisschop pleit voor meer indiaanse elementen in roomse liturgie

(Belga) Bij de bisschoppen uit het Amazonegebied die van 6 tot 17 oktober de synode of bisschoppenbijenkomst in het Vaticaan bijwonen over het Amazonegebied in Zuid-Amerika, is er ook een Belg: monseigneur Philip Dickmans. Deze 56-jarige Belg, afkomstig uit het Limburgse Halen, is sinds 2008 bisschop van Miracema do Tocantins, een uitgestrekt gebied in het Braziliaanse Amazonegebied.

Als vernieuwende maatregelen in het voorbereidende document uit juni 2018 voor de Amazonesynode die deze maand in Vaticaanstad plaatsvindt, werden weerhouden: het toelaten van getrouwde mannen tot het priesterschap en een wijziging in de vereisten van de eucharistie. Er zijn in het Amazonegebied onvoldoende priesters om de ver verspreide bevolking te bedienen op het platteland. In januari 2019 had paus Franciscus al geopperd dat getrouwde mannen als priesters wel eens een oplossing zouden kunnen zijn voor gelijkaardige problemen op de eilanden in de Stille Zuidzee. Andere gespreksonderwerpen zijn de rol van vrouwen in de kerk, de rechten en tradities van de inheemse bevolking in het gebied en de behoefte om betere toegang tot de eucharistie te krijgen. Ook het milieuthema werd aan de agenda toegevoegd, zodat ook klimaatwijziging en biodiversiteit aan bod zullen komen. Voor wat de hosties betreft, zou er in het Amazonegebied kunnen afgeweken worden van de regel dat ze met tarwe moeten gefabriceerd worden. Tarwe is slecht houdbaar in de vochtige hitte van de Amazoneregio in Zuid-Amerika en daarom zouden voortaan ook hosties op basis van de yuccaplant in aanmerking komen bij eucharistievieringen. De uit ons land afkomstige bisschop Philip Dickmans wil de roomse rituelen in verzoening brengen met de eigen cultuur van de inheemse bevolking. “Als Kerk moeten we manieren zoeken om de sacramenten toe te dienen in een liturgie die ook eigen is aan hun cultuur”, zei Mgr. Dickmans aan Kerknet. “Dat geldt niet alleen voor doopsels, maar ook voor de eucharistie en – waarom niet – voor de wijding van bisschoppen. Ik stel voor om theologisch, liturgisch en pastoraal te onderzoeken welke culturele aanpassingen mogelijk en wenselijk zijn in de liturgie. Uiteraard kan het niet de bedoeling zijn om te raken aan de eigenheid van de sacramenten, maar wel om indiaanse tekens, zang en dans op te nemen in de liturgie. We moeten dat onderzoeken, delen en ermee experimenteren. Om ten slotte te komen tot een welomschreven eigen ritus.” (Belga)