Vlinks

‘Als we mensenrechten hoog in het vaandel dragen, dan moet de zaak Mawda tot op de bodem uitgespit worden’

Vlinks Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

‘Kunnen we onze kop in het zand blijven steken voor vluchtelingen terwijl onze politieke leiders de lof zwaaien over NAVO-bombardementen?’ schrijft Johan De Nys van Vlinks.

Iedereen heeft intussen al wel zijn zegje gedaan over de dood van de kleine Zuid-Koerdische Mawda, die na een achtervolging door een politiekogel om het leven kwam. Een heel gamma aan inzichten, invalshoeken en interpretaties passeerde de revue op alle mogelijke media. Terwijl het voor de enen reden was om het ontslag van minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon en staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken te eisen, was het voor de anderen reden om te stellen dat illegale migranten het allemaal aan zichzelf te wijten hebben. N-VA-voorzitter Bart De Wever gooide olie op het vuur door de schuld in de schoenen te duwen van de ouders van de kleine Mawda. Met het heen en weer van open brieven en een nieuwe veldslag op de sociale media tussen voor- en tegenstanders van N-VA als resultaat.

Als we mensenrechten hoog in het vaandel dragen, dan moet zaak Mawda tot op de bodem uitgespit worden.

De stellingenoorlog met twee kampen -voor of tegen N-VA- waar het uiteindelijk weer op uitdraaide, is alweer geluwd, maar intussen zijn wel weer minstens twee inhoudelijke en fundamentele debatten volledig ondergesneeuwd.

Het eerste betreft ons buitenlands beleid en migratiebeleid. Kunnen we onze kop in het zand blijven steken voor de vluchtelingen vanuit onder andere Libië terwijl onze politieke leiders eerst de lof zwaaiden over de NAVO-bombardementen op dit land? Kan je beide los zien van elkaar? We menen opperste trouw te moeten zweren aan de NAVO-alliantie, terwijl de drie voornaamste leden ervan (de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Turkije) aan de basis liggen van de chaos in Irak en Syrië. Wanneer je de controle op vluchtelingen opdrijft, maar niets doet aan de oorzaken ervan, zullen mensen steeds gevaarlijkere manieren zoeken om Europa te bereiken.

Het tweede debat, is dat over het gebruik van politiegeweld. Wanneer mag politie geweld gebruiken? Mag zij geweld gebruiken om de orde te handhaven, zoals onze CD&V-politici aanvoeren om het geweld van de Spaanse Policia Nacional en Guardia Civil in Catalonië goed te praten? Ondubbelzinnig: neen, dat mag zij niet. De politie mag uitsluitend geweld gebruiken als laatste redmiddel én alleen als het noodzakelijk is om hun leven of dat van derden te redden. Als we dit elementair principe, dat burgers moet beschermen tegen haar overheid, laten varen, eindigen we in een soort Wilde Westen waar de sheriff naar believen boeven (en vooral: vermeende boeven) kan neerknallen. Dit zou uiteraard botsen met onze rechtsstaat waar straffen alleen door een rechtbank kunnen beslist worden, niet door de politie.

Vandaag mogen we dat principe misschien als evident beschouwen, maar als we toestaan dat niet noodzakelijk politiegeweld wordt uitgeoefend op mensen die zich hier illegaal bevinden, zijn morgen andere bevolkingsgroepen aan de beurt. De Britse Labour-politicus Tony Benn formuleerde het krachtig: ‘The way a government treats refugees is very instructive because it shows you how they would treat the rest of us if they thought they could get away with it.’

Vandaar dat de argumentatie dat de ouders van Mawda illegalen zouden zijn, omdat ze uitgewezen zijn uit een aantal EU-lidstaten eigenlijk naast de kwestie is. Zogenaamde illegalen zijn geen beesten (ondanks dat Donald Trump van menig is van wel), zij zijn mensen. En wanneer gemorreld wordt aan de rechten van één groep, zijn dat niet langer ‘rechten’ maar ‘privileges’.

Het feit dat de ouders gedurende het half uur dat het duurde tot de hulpdiensten arriveerden niet bij hun zwaar gewonde kind mochten zijn en ook niet toegelaten werden mee te gaan naar het ziekenhuis, getuigt in geen geval van menselijkheid.

Wanneer we onze mensenrechten hoog in het vaandel dragen, dient dit tot op de bodem uitgespit te worden. En of Mawda en haar ouders zich op wettige wijze op Belgisch grondgebied vinden, is daaraan ondergeschikt. Waarom legde het parket keer na keer valse verklaringen af? (Ik denk dat niet alleen de positie van Jan Jambon en Theo Francken ter sprake dienen te komen, maar ook deze van minister van Justitie Koen Geens.) Waarom beweerde het parket eerst dat Mawda niet zou omgekomen zijn door een politiekogel? Waarom sprak het parket over een conclusie van het Comité-P terwijl die op dat moment de zaak nog niet onderzocht had? Waarom sprak het parket over een ‘verdwaalde kogel’ terwijl de politie vuurde op een bestelwagen waarvan ze wist dat er tal van mensen in zaten? Was het vuren een laatste redmiddel om mensenlevens te redden? Waarom werd er pas zo laat een ambulance toegelaten? Slechts enkele van de vele vragen die nauwgezet dienen onderzocht te worden.

En na het onderzoek dienen de verantwoordelijken gesanctioneerd te worden. Maar helaas, intussen zijn we alweer een paar wanen-van-de-dag verder, heeft staatssecretaris Francken doodleuk geopperd voor het omzeilen van artikels uit de EVRM en vinden de gevestigde partijen dat er geen onderzoekscommissie dient te komen. De onverschilligheid in deze is behoorlijk angstwekkend.

Johan De Nys is kernlid van Vlinks

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content