Ann Peuteman

‘Als vrouwen alleen reizen of in duistere parkings parkeren, is dat géén uitlokking’

Vorige maand werden twee rugzaktoeristes in Ecuador vermoord. Eigen schuld, klonk het op de sociale media. Hadden ze maar niet zonder mannelijk gezelschap moeten reizen. ‘Alsof wij een chaperon nodig zouden hebben’, reageert Knack-redactrice Ann Peuteman. ‘Ook zonder sterke manspersoon aan onze zijde zijn wij perfect in staat om naar verre landen reizen, slecht verlichte parkeergarages binnen te gaan of door nachtelijke straten te stappen.’

Onlangs moest ik een lezing geven in hartje Brussel. Achteraf bleef ik nog wat plakken tot ik het zo rond elven welletjes vond en de organisator nog een fijne avond wenste. Terwijl hij me de hand drukte, vroeg de man met wie ik was meegereden. Nu was ik gewoon helemaal zelf naar Brussel komen rijden en had ik mijn auto (min of meer) keurig in een parkeergarage geparkeerd. Toen de organisator dat hoorde, werd hij zenuwachtig. Hij keek om zich heen en toen hij niet leek te vinden wat hij zocht, trok hij zijn overjas aan. Hij zou me zelf naar mijn auto begeleiden. Ik sputterde vriendelijk tegen: ik had echt geen chaperon nodig om mijn auto terug te vinden in de parking om de hoek. Toen werd de man een beetje bozig. ‘Mevrouw, ik laat u ’s avonds laat echt niet in uw eentje door Brussel stappen’, zei hij. ‘Die verantwoordelijkheid neem ik niet.’ Die man, die ik verder van haar noch pluimen kende, voelde zich dus verantwoordelijk voor mij. En daar kon ik maar één reden voor bedenken: omdat hij een man is en ik een vrouw.

Nog behoorlijk geërgerd over die toch wel erg paternalistische ridderlijkheid, zag ik afgelopen weekend op de sociale media berichten passeren over de dood van twee Argentijnse rugzaktoeristes. In februari werden de jonge vrouwen verkracht en vermoord toen ze door Ecuador trokken. Eigen schuld. Dat was toch de conclusie van sommige bloggers en chatters. Een vrouw moet maar niet zo stom zijn om alleen op reis te gaan. Dat ze met zijn tweeën waren, werd gemakshalve buiten beschouwing gelaten. Maar er kwamen ook andere reacties. ‘Ik eis het recht op om alleen te reizen als ik daar zin in heb’, schreef een Nederlandse vrouw. ‘En voor wie daar nog aan mocht twijfelen: dat is geen vrijgeleide om me dan maar te bestelen, verkrachten of vermoorden.’

Ladies only

We zouden natuurlijk alleen nog naar zogenaamd vrouwvriendelijke landen kunnen reizen, ergens in Zuidoost-Azië bijvoorbeeld. Net zoals we uitsluitend zouden kunnen parkeren in parkings met van die lekker brede ladies only-parkeerplaatsen die vlakbij de uitgang liggen. Maar dat wil ik dus niet. Ik wil kunnen gaan en staan waar ik wil. Zonder daarom scheef bekeken te worden en zonder sneren te moeten incasseren. Of opmerkingen zoals de organisator mompelde toen ik toch zonder hem naar de parking vertrok: ‘Dan moet u het zelf maar weten.’

Natuurlijk is alleen reizen niet zonder risico. Zeker niet als je verre bestemmingen opzoekt. Maar dat geldt ook voor mannen. Iedereen houdt beter zoveel mogelijk rekening met de usances van de streek. Daar ben je een bezoeker voor. En dus is het geen fantastisch plan om in hotpants en tanktop door de hoofdstraat van Mombasa of Rajasthan te flanneren. Net zoals je ook in België je outfit en gedrag op de gelegenheid afstemt. Dus gebruik je een parking best waarvoor hij is bedoeld: om je auto te parkeren. En niet, zoals ik een meisje onlangs zag doen, om even een ander truitje over je bh te trekken.

Grijpgrage handen

Hoe dan ook zijn er blijkbaar nog heel wat lieden die liefst zouden zien dat vrouwen alle gevaar gewoon uit de weg gaan. Door niet meer alleen te reizen, bijvoorbeeld, en door zich na zonsondergang ook in een parking, op straat en op café door een sterke manspersoon te laten vergezellen. En laten dat nu dezelfde mensen zijn die dezer dagen moord en brand schreeuwen omdat immigranten met hun grijpgrage handen de lang bevochten vrijheden van westerse vrouwen zouden ondermijnen. Worden we bepoteld door de een of andere asielzoeker, dan is dat een walgelijk symptoom van de vluchtelingencrisis. Overvalt een doodgewone Belg ons in een parkeergarage of worden we verkracht in pakweg Ecuador, dan hebben we dat zelf gezocht. Dan moeten we achteraf dus ook niet komen klagen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content