‘Als redacteur van “Knack” kan ik wel zeggen dat een onnozele naam niet levensbedreigend is’

Er is leven na de Vooruit.

In 2002 veranderde Studio Brussel van logo: de alternatieve, scruffy stijl werd vervangen door een blitse, commerciëlere look. Ik zat in het tweede middelbaar, en mijn klasgenoten en ik kookten over van woede. Het was het ultieme verraad van een zender waarrond wij als prepubers net bezig waren onze identiteit op te bouwen. Tijdens een les Engels organiseerde onze lerares inderhaast een klasgesprek, iets wat ervoor enkel nog maar was gebeurd na de aanslagen in New York een jaar eerder. Ik herinner me niets meer van wat er toen allemaal is gezegd (en geroepen), maar het was voor een volwassene ongetwijfeld hilarisch. Wat ik me wel nog herinner: toen dat nieuwe logo werd ingevoerd, zakte onze weerstand al heel snel in elkaar. Uiteindelijk vond ik het nieuwe cooler dan het oude.

Ik zeg niet dat één Gentenaar ooit zal beweren dat hij Pallas of Volxus een betere naam vindt dan Vooruit, ik wil ten slotte niet gecanceld worden. Daarvoor zijn die namen ook werkelijk te debiel. Groter dan de vraag hoeveel geld de partij Vooruit precies aan het kunstencentrum beloofde, blijft dan ook het mysterie wie deze namen precies als eerste heeft bedacht en bepleit.

Als redacteur van een blad dat Knack heet, kan ik wel zeggen dat een onnozele naam niet levensbedreigend is. De reacties op de komende naamsverandering van de Vooruit, een cultuurhuis waar Antwerpenaren als ik jaloers op zijn, deed nochtans vermoeden dat die wijziging slechts de voorbode was van de sloop van het hele pand, of toch minstens de aanstelling van Conner Rousseau als nieuwe programmator.

Voo?uit gaf ondertussen de mislukking toe, en start binnenkort een tweede poging om alsnog tot een nieuwe naam te komen. Hoe participatief, transparant of democratisch dat traject ook wordt, er is geen enkele reden om aan te nemen dat het resultaat ervan niet op hetzelfde verzet zal stoten. Vooruit is namelijk een geweldige naam, er is er geen betere. Rousseau had hele goede redenen om die te willen overnemen. Voor het kunstencentrum kleven daar ook nog alle herinneringen aan van elke bezoeker die er ooit kwam. Vanaf het moment dus dat het kunstencentrum besloot zijn naam af te geven aan de partij en een nieuwe te zoeken, riep het hel en verdoemenis over zichzelf af. Het sommetje geld dat Vooruit over tafel schoof, is daarmee vergeleken een schrale aalmoes. Tot er daadwerkelijk een nieuwe naam is, en er in september studenten naar Gent komen die nooit van de Vooruit hebben gehoord. Ze zullen er met even veel plezier rondhangen als alle voorgaande generaties.