Karin Temmerman (SP.A)

Als iedereen zijn eigen (pensioen)boontjes dopt, gaan we regelrecht de afgrond in

Karin Temmerman (SP.A) Kamerlid SP.A

Om onze pensioenen betaalbaar te houden, moeten we de kost in de eerste plaats met zijn allen samen aanpakken, schrijft Karin Temmerman (SP.A)

De belangrijkste politieke prioriteit van de Vlaming is zijn of haar pensioen. Uit de ‘Foto van Vlaanderen’, een grootschalig VRT-onderzoek bij 3.000 respondenten, blijkt dat maar liefst 76% angst heeft voor een te lage levensstandaard als gepensioneerde. Wie al met pensioen is, beseft dat hij of zij afhankelijk is van onze welvaartsstaat. Wie het nog niet is, ziet de werkdruk elke dag toenemen en stelt zich de vraag of diezelfde welvaartsstaat er later ook nog voor hen zal zijn. Tot slot heb je een laatste groep mensen – maar ze zijn met bijzonder weinig in dit land – die zo sterk staan, dat ze zich geen enkele vraag hoeven te stellen: zij kunnen wel hun eigen boontjes doppen, denken ze.

Om onze pensioenen betaalbaar te houden, moeten we de kost in de eerste plaats met zijn allen samen aanpakken. Alleen zo kunnen we iedereen een volwaardig pensioen verzekeren, en niet alleen wie het zich kan veroorloven. Dat is een fundamentele keuze. Want als iedereen zijn eigen boontjes dopt, gaan we regelrecht de afgrond in. Ten tweede zijn wij er al langer van overtuigd dat een vaste pensioenleeftijd niet langer houdbaar is, laat staan dat het fair is om de leeftijdsgrens lineair op te trekken. Willen we mensen langer aan het werk houden – cruciaal in dit debat – dan moeten we naar het aantal gewerkte jaren kijken. Daarom maken wij ieders loopbaan even lang: 42 jaar. De metser die op zijn 18e in de bouw begon, kan zo met pensioen op zijn 60e. De dokter die op zijn 25e aan de slag gaat, kan zijn wettelijk pensioen opnemen op zijn 67e. Dat is transparant, rechtvaardig, eerlijk en zeker. Want iedereen die werkt, levert op die manier een bijdrage aan de samenleving. Laaggeschoolden betalen mee aan de opleiding van hooggeschoolden en hoogopgeleiden dragen door de band meer bij tijdens hun carrière. Als dat allemaal in evenwicht is, draait het systeem. Dat is het mooie van solidariteit. En als iemand even thuis blijft om te zorgen voor een ziek familielid, dan blijft de teller van 42 natuurlijk doorlopen. Ja, ook dat is solidariteit.

Ons antwoord op angst

Angst beantwoord je met hoop op een betere toekomst. Niet met doembeelden. Rechts wil ons vaak doen geloven dat we jarenlang boven onze stand hebben geleefd en dat vooruitgang niet meer mogelijk is. Dat we na 25 mei eerst en vooral moeten afzien, willen we vooruit geraken. Gevolg: onze jongeren geloven niet meer dat een goed werkende economie en een sterke sociale welvaartsstaat hand in hand kunnen gaan.

Economen Jef Vuchelen en Mark Scholliers werken naarstig mee aan dat zwarte denken. “Koop aandelen of obligaties, of zie dat je een huis hebt om later op terug te vallen. Wie dat niet doet, moet daar maar de gevolgen voor dragen.” Dat is in een notendop het pensioenplan dat ze in hun boek ‘Uw pensioen onder vuur? Vecht terug’ uit de doeken doen. Hun aanpak? Eén: talm niet langer en verminder nu meteen het wettelijk pensioen met 15%. Twee: zorg er maximaal voor dat je zelf je eigen financiële toekomst in handen neemt. Het lijkt wel een reclame-offensief van twee beleggingsadviseurs in plaats van een uitgekiend pensioenvoorstel. Van een warme, solidaire, hechte en zorgzame samenleving gesproken.

Het niet indexeren van pensioenen en de welvaartsvastheid van de lagere pensioenen niet garanderen, is de kortste weg naar armoede bij senioren. Dat is nochtans de weg die Vuchelen en Scholliers bewandelen om 15% te besparen en zo onze wettelijke pensioenpijler overeind te houden. Wij zijn al benieuwd naar de reactie van de 65-jarige vrouw in onze straat. Volgens de huidige levensverwachting heeft ze immers nog 21 jaar te leven. Het indexeren – jaarlijks gemiddeld 2% – van haar pensioen van 1.250 euro zorgt in die tijdsspanne voor een toename van haar pensioen van 52%. Schaf je de index af, betekent dat eigenlijk dat ze moet rondkomen met 645 euro (!) per maand.

Wat het tweede deel van hun oplossing betreft, krijgen we er een gouden raad bij: wie slim belegt of slim aan pensioensparen doet, wacht toch nog een financiële stabiele oude dag. Voor dat (betaald) advies kunt u trouwens bij Vuchelen en Scholliers zelf terecht, want de twee zijn actieve partners bij Precisis, een onderneming die beleggers adviseert. De bankencrisis hebben we nog maar amper verteerd, maar sans gêne doen de twee een oproep om individueel, zonder regulerend kader dus, massaal in aandelen te beleggen om aan pensioensparen te doen. Ga dat maar eens uitleggen aan de brave huisvader die destijds aandelen van Fortis of Dexia kochten als appeltje voor de dorst.

Door de nieuwe ramingen van het Planbureau weten we hoeveel 65-plussers er bijkomen de volgende 5 jaar: 172.400 mensen, waarvan 106.800 Vlamingen. Tegen 2019 is 10 miljard extra nodig om al deze mensen van een pensioen te voorzien. In ons financieel toekomstplan zetten wij – en dat als enigen – voldoende middelen opzij om alle Vlamingen het pensioen te geven waar ze recht op hebben. Bij andere partijen (Open VLD en CD&V om geen namen te noemen) valt daarentegen een drastische besparing in onze sociale zekerheid op. En besparen op onze sociale zekerheid betekent eigenlijk zeggen tegen die extra golf gepensioneerden: “Kunt u even wachten?” Dat is een keuze die wij alvast niet maken.

Karin Temmerman en Pieter Vandenbroucke

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content