‘Als cannabis toch zijn weg vindt naar brede lagen van de bevolking, dan moeten we het uit de illegaliteit halen’

‘Als we in België een volwassen softdrugbeleid willen voeren moeten we onze ongegronde conservatieve terughoudendheid laten varen en kijken wat we kunnen leren van andere landen’, schrijft Jonas Veys van Jong VLD.

Het beleid inzake Cannabis faalt, dat waren de alarmerende woorden waarmee een onderzoeksteam van de KU Leuven en de Universiteit Gent gisteren mee naar buiten kwam. Een team van vijftien onderzoekers nam de laatste maanden het beleid inzake de bekende softdrug onder de loep en kwam tot de conclusie dat het falende beleid gevolgen heeft voor de consument en voor de lokale markt. Er zijn meer opnames in de psychiatrie en de productie vindt alsmaar vaker in ons eigen land plaats, waar de planten in de illegaliteit welig tieren. Hoe ga je hier als samenleving nu mee om?

In de 21^e eeuw zien we vooral dat de houding tegenover cannabis sterk aan het veranderen is. In de VS tonen recente cijfers aan dat 62% van de Amerikanen een legalisering wel ziet zitten, in democratische middens lag dit cijfer nog enigszins hoger. In België geeft 35% van de 18 jarigen aan al te hebben geëxperimenteerd met cannabis, ook de houding van de komende generaties is minder terughoudend tegenover het groene plantje.

De nieuwe realiteit

Als cannabis dan toch zijn weg vindt in de brede lagen van de bevolking moeten we het uit de illegaliteit halen. Van de 300 miljard dollar die jaarlijks in de drugsindustrie rond gaat komt ongeveer de helft van cannabis. Voor de 250 miljoen druggebruikers in deze wereld is het hun eerste keuze.

Door het te decriminaliseren en reguleren haal je het uit de criminele sfeer, en zet je ongure drugsdealers op droog zaad. Nu het leeuwendeel van de samenleving dit wel ziet zitten komen we tot de moeilijkste vraag: hoe ga je dit reguleren, en moet dit überhaupt gereguleerd worden?

Ik denk van wel, de overheid moet zich minder moeien als burgers een vrije én geïnformeerde beslissing kunnen nemen. Dit is bij cannabis niet altijd het geval.

Bij een minderheid van gebruikers kan er afhankelijkheid optreden, zoals bij alcohol, en daardoor zal de keuze om het te gebruiken niet vrij zijn. Net omdat het in de illegaliteit zit zijn de lange termijn effecten onduidelijk, dus een geïnformeerde beslissing is voorlopig ook nog niet evident. Daarom heeft de staat net zoals bij andere genotsmiddelen de taak om consumenten te begeleiden en indien nodig, te sturen.

Land of the Free

Sinds president Nixon in de jaren 70 de war on drugs uitrolde en globaal verspreidde, is de samenstelling van een jointje veranderd van relatief onschuldig “gras” naar producten met torenhoge THC gehaltes en soms toxische additieven. Als je cannabis verbiedt verdwijnt het niet, je maakt het gewoon onzichtbaar. Deze redenering noopte de Amerikanen tot een andere aanpak, zoals bijvoorbeeld in Colorado.

In 2012 werd in de Amerikaanse staat Colorado een initiatief gestemd dat cannabis reguleerde en taxeerde voor volwassen gebruikers. De verkooppunten moesten een licentie verkrijgen, de producten moesten van correcte en uitgebreide informatie worden voorzien zodat gebruikers veilig en verantwoordelijk hiervan konden genieten.

De eerste jaren zagen we een boom in cannabis ondernemerschap, er ontstonden allerlei winkeltjes en de verkoop steeg. De belastinginkomsten werden gebruikt voor sensibiliseringscampagnes en voor de begeleiding van hard-drug misbruikers. Dit voorbeeld is de ultieme samenwerking tussen de vrije markt en de overheid die elkaars werking versterken.

Als we in België een volwassen softdrugbeleid willen voeren moeten we onze ongegronde conservatieve terughoudendheid laten varen en kijken wat we kunnen leren van andere landen. Het is nu aan de heren en dames politici. Waar wacht u op? U kan mensen gelukkig maken, progressief te boek staan en het criminele milieu een serieuze klap toe dienen. Klinkt dat niet als muziek in de oren beste politici, de verkiezingen in 2018 en 2019 naderen met rasse schreden…