Albert II: Kroniek van een aangekondigde geldnood

Voor meer dan 80.000 Belgische gezinnen is het onmogelijk om hun energiefactuur te betalen. Ook Albert en Paola hebben het naar eigen zeggen moeilijk. Stuitend, want weinig geloofwaardig met een jaarlijks pensioen van 923.000 euro én tien betaalde medewerkers, vindt N-VA-Kamerlid Theo Francken.

Voor meer dan 80.000 gezinnen in dit land is het onmogelijk om hun energiefactuur te betalen. Vandaag mag daar nog één gezin bijgeteld worden. Koning en koningin-op-rust Albert en Paola hebben het naar eigen zeggen moeilijk om het hoofd boven water te houden. Weinig geloofwaardig met een jaarlijks pensioen van 923.000 euro én tien betaalde medewerkers. Dat de afgetreden koning bijkomende kosten op de belastingsbetaler wil afwenden, vindt N-VA-Kamerlid Theo Francken stuitend.

Politiek kan soms heel voorspelbaar zijn. Enkele weken geleden, bij de stemming in de Kamer over de civiele lijst en de dotaties aan de leden van de koninklijke familie, heb ik er meermaals op gewezen dat de regelgeving niet waterdicht is. Elk artikel bevatte wel één of andere uitzonderingsmaatregel. Zo vallen de verwarmingskosten van het koninklijk paleis in Brussel niet ten koste van de civiele lijst maar wel van de federale overheid. Lees: de belastingbetaler.

Of wat te denken over de tien voltijdse medewerkers die koning Albert toebedeeld kreeg? Vicepremier Didier Reynders (MR) – nooit verlegen om een boude uitspraak – zei hierover: “Als je dat je hele leven gewend bent geweest, kun je niet plots zonder personeel gaan leven”. Dat de afgetreden koning van zijn pensioen geniet is zijn volste recht. Maar waarom tien personeelsleden? Reynders vult aan: “Veel burgers zullen een brief schrijven naar de koning en de koningin. Die moeten natuurlijk worden beantwoord. En het zal niet gaan om één brief per dag.” Hiermee krijgt de koning-op-rust meer stafmedewerkers dan Sinterklaas om fanmail te beantwoorden.

De uier vult zichzelf

De eerste voorspelling was dat de achterpoortjes die in de wetteksten vervat zitten, zeker gebruikt zullen worden door bepaalde leden van de koninklijke familie. Of het nu gaat om het doorschuiven van onkosten naar de staat, of het informeren van de regering over reizen naar het buitenland, de gestemde wetten laten deze interpretaties toe. Dan zwijgen we nog over de fiscale optimalisatie waar de Coburgs nationaal kampioen in zijn. Zo is het onlangs opgedoekte Fonds Pereos van koningin Fabiola overgegaan in Fonds Astrida en blijven de successierechten ontweken. En prins Laurent’s vastgoedfonds wordt beheerd door zijn eigen vrouw, Claire. De kritische royaltywachter doet er goed aan elke dag het Staatsblad te lezen.

De batterij amendementen die mijn fractie indiende om de regelgeving duidelijker en transparanter te maken werd door de meerderheid verworpen. Soms op een zeer laconieke wijze. Zo zat er volgens minister van Financiën Koen Geens (CD&V) “geen druppel meer in de uier van N-VA”. Vandaag blijkt dat de uier opnieuw vol zit. Meer nog: het zijn de Coburgs zélf die de uier blijven vullen. Koning-op-rust Albert vindt zijn ‘royale’ dotatie van 923.000 euro onvoldoende. Een creatieve oplossing – perfect binnen het wettelijke kader van de meerderheid – kan erin bestaan dat het onderhoud en de energiekosten van zijn residentie Belvédère worden doorgeschoven naar de belastingsbetaler. Of waarom niet, een onkostennota binnenbrengen voor zijn jacht.

Ik kan alleen maar hopen dat deze vraag niet serieus overwogen wordt in regeringskringen. Zelfs binnen de institutionele meerderheid blijkt men het toch moeilijk te hebben met de blijvende geldzucht van sommige leden van de Koninklijke familie. Groen onthield zich bij de stemming over de dotatie aan koning Albert. Met een vermogen geschat tussen 400 miljoen en één miljard euro staat het water nu niet meteen aan de lippen van de Van Saksen – Coburgs.

Tweede voorspelling: dat ik ook in de toekomst de bühne zal mogen beklimmen om onregelmatigheden te blijven aankaarten. Amper twee weken geleden werden de civiele lijst en de dotaties goedgekeurd in de Senaat. De inkt is nog niet droog of de discussie trekt zich weer op gang. Iedereen die het koningshuis van nabij volgt ziet een terugkerend patroon, en wist dat de discussies over dotaties en kostenvergoeding zouden terugkomen. Ondertussen is het zo ver: kroniek van een aangekondigde geldnood.