Met de stakingsactie willen de vrouwen tonen dat ‘als de vrouwen stoppen, de wereld met draaien stopt’.
De christelijke vakbond ACV ondersteunt de vrouwenstaking op 8 maart 2019. ‘Het betekent concreet dat vrouwen die deelnemen aan de vrouwenstaking en er loonverlies door lijden, recht hebben op een stakersvergoeding’, zegt David Vanbellinghen, woordvoerder van ACV.
‘Er worden regionaal heel wat lezingen, vormingssessies en infosessies in bedrijven georganiseerd over de situatie van de vrouw op de werkvloer en de discriminatie die daar nog vaak heerst, net als bijvoorbeeld ook een betoging ’s avonds in Brussel’, aldus Vanbellinghen. ‘We hopen dat de vrouwen daar massaal aan deelnemen, zodat ze geïnformeerd worden over wantoestanden zoals de loonkloof die maakt dat vrouwen in zelfde posities als mannen minder betaald krijgen’, zegt de ACV-woordvoerder.
Eerder had de Franstalige christelijke bediendenbond CNE bekendgemaakt dat hij een stakingsaanzegging indient voor de vrouwenstaking op 8 maart 2019.
De liberale bond ACLVB liet maandag weten de vrouwenstaking niet te zullen ondersteunen, omdat hij het geen goed actiemiddel vindt. ACLVB wil de vrouwenzaak vooruit helpen via het sociaal overleg.
Spanje
Zo een vrouwenstaking kan een en ander teweegbrengen, merkten ze vorig jaar in Spanje. Ter gelegenheid van internationale dag van de vrouw legden toen 5,3 miljoen mensen het werk neergelegd om steun aan vrouwen te betuigen, bijvoorbeeld in de strijd tegen lagere betaling of huiselijk geweld.
De Spaanse vrouwenstaking was goed te merken in de media: in radio-uitzendingen waren geen vrouwenstemmen meer te horen en op tv ontbraken presentatrices. Ook waren er in veel overheidsinstellingen en grote bedrijven korte stakingen. Aan de actie deden prominenten mee als actrice Penelope Cruz en de echtgenote van koning Felipe VI, Letizia. De koningin, die zich in het verleden vaker solidair heeft verklaard met feministes, zegde al haar afspraken af. Ook Cruz schrapte haar afspraken. ‘Deze staking is belangrijk en meer dan symbolisch’, zei de actrice. ‘We staan aan het begin van een wereldwijde verandering.’
15.27 uur
Ook in ons land waren er vorig jaar al beperkte en erg lokale actie. Zo legden op de internationale vrouwendag om exact 15.27 uur heel wat vrouwelijke docenten en proffen het werk neer. Overal ter wereld verdienen vrouwen nog steeds minder geld voor hetzelfde werk als mannen, zo werd de actie gemotiveerd. Omgerekend worden vrouwen gemiddeld voor een volledige werkdag maar tot 15.27 uur betaald. Het perfecte uur dus om op straat te komen en te verzamelen voor het rectoraat in de Sint-Pietersnieuwstraat.
Waarom de staking precies op 8 maart valt, heeft historische redenen. Op die dag vond in 1908 in New York namelijk de eerste staking door vrouwen plaats. Ze staakten voor een achturige werkdag, voor betere werkomstandigheden en kiesrecht.
Op diezelfde dag in 1917, negen jaar later, was er de grote vrouwenstaking en -demonstratie in Sint-Petersburg. Vrouwen kwamen er massaal in opstand tegen de verschrikkingen van de oorlog en het voedseltekort. Beide stakingen betekenden het prille begin van de emancipatie van vrouwen en de strijd tegen vrouwendiscriminatie.
8 maart, nog altijd nodig
8 maart werd later dan ook uitgeroepen als internationale vrouwendag. Dat die dag nodig nog altijd nodig is, bewijzen enkele cijfers: ondanks het feit dat vrouwen 50 pct vormen van de wereldbevolking, doen ze 66 pct van al het werk, verdienen ze slechts 10 pct van het wereldinkomen en hebben ze hebben 1 pct van alle bezittingen. Van alle regeringsleiders op de wereld is 5 pct vrouw en van alle armen op de wereld is 75 pct vrouw.
Ook in België verdienen vrouwen gemiddeld nog altijd 20 pct minder dan mannen. Dat betekent dat een vrouw nog altijd 2 maanden en veertien dagen langer moet werken dan een man om hetzelfde inkomen te krijgen.
