Acteur Stefaan Degand: ‘Het moeilijkste aan de liefde is iemand moeten missen, denk ik’

Stefaan Degand schreef het boek Dag liefje, met Mila gaat het goed en ik klungel lekker verder (Borgerhoff & Lamberigts). Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 13 minuten en 13 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Je zult me niet snel bang zien worden door het nieuws. Maar boos? Oneindig vaak. Wat vooral mijn woede opwekt, is dat iedereen zich tegenwoordig boos moet maken. Dan zitten ze met z’n allen in een of ander praatprogramma: lekker meelullen over Al-Qaeda, terwijl ze daar helemaal níéts van weten. Zo houden ze het gesprek luchtig, maar moet dat echt? Hou toch je bek.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Nee, totaal niet. We lopen niet erg lang rond op deze aardkloot, dus iedereen moet het zo goed mogelijk proberen te doen, met en voor elkaar. Maar vraag me alsjeblieft niet hoe. Dat moet iedereen zelf maar oplossen.

Wat is uw grootste prestatie?

Geen enkele. Of zo voelt het toch.

Wat is uw grootste mislukking?

Dat zijn er vast te veel om op te noemen. Maar ik kan er niet meteen één bedenken.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Nee. Ik woon hier graag.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Ik ben totaal niet nostalgisch, maar als ik dan toch iets moet kiezen: de verse kroketten van mijn moeder. Ze had zo’n ouderwetse Millecroquettes waarin ze puree duwde en waar dan heerlijke kroketten uit kwamen.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ja, of dat probeer ik toch. Ik sorteer en koop zo weinig mogelijk plastic. En ik heb geen auto – ook geen rijbewijs, trouwens.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Eigenlijk lees ik nooit iets over mezelf: niet op sociale media, niet in recensies. Ik heb daar echt geen zin in. En daardoor heb ik er ook geen last van.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Nee. De kat is dood en de hond is weg. Soms heb ik wel het gevoel dat ik mijn eigen huisdier ben. En dan praat ik tegen mezelf.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Ik heb helemaal nergens spijt van.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Dat geloof ik niet. Uiteraard heb ik de jaren 30 niet meegemaakt, maar ik denk dat ze toch nog een pak erger waren dan wat we vandaag meemaken.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Die lijst is oneindig: schrijvers, componisten, schilders… Eén specifieke kunstenaar of één bepaald werk opnoemen zou de kunst oneer aandoen. ‘Oneindig veel kunstwerken’ lijkt me het enige juiste antwoord.

Waarover zou u meer willen weten?

Het is goed zoals het is, ik hoef niet alles te weten.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Ongeveer 500 euro, denk ik. En ik doneer ook geregeld aan de vzw Moeders voor Moeders: als de kleren van mijn kind te klein worden, of als ze haar speelgoed moe wordt. Om de drie of vier maanden komen ze hier een doos spullen ophalen.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Iemand moeten missen, denk ik.

Vindt u seks overschat?

Nee, eerder onderschat. Seks is fantastisch, toch?

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Mijn moeder is vier jaar geleden gestorven. Mijn vader heb ik een week of drie geleden nog gezien.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik ben een maand geleden gestopt met roken. En het gaat heel goed. Ik durf te hopen dat ik er voorgoed van af ben.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Als er bommen naast je vallen, dan ga je wel lopen. Al heb ik geen idee waarheen. Ik denk dat ik gewoon de leuke mensen zou volgen: waar zij heen gaan, daar wil ik ook naartoe.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Ik leer nog iedere dag bij. Maar ik heb toch vooral geleerd dat alles maar tijdelijk is en dat het dus nú moet gebeuren. Dat we het hier en nu moeten doen met elkaar.