‘Aandacht voor ongelijkheid in islam mag ons niet afleiden van glazen plafond in eigen samenleving’

Darya Safai zei dit weekend in De Tijd dat we best wat banger mogen zijn voor oprukkend islamisme. Prima, zegt student Sébastien Dewailly, ‘maar ik zou ook graag wat meer aandacht willen hebben voor het probleem van ongelijkheid binnen onze superieure samenleving

De Iraans-Belgische vrouwenrechtenactiviste Darya Safai vindt dat we “gerust wat banger mogen zijn voor het oprukkende Islamisme in Europa en in België”. Goed, dat is een interessant en noodzakelijk debat, maar ik vind dan ook wel dat we gerust eens wat meer naar onze eigen gebreken mogen kijken en dat alle politiekers – van links tot rechts – daar wat meer aandacht aan moeten geven.

Eerst en vooral wil ik benadrukken dat ik heel veel respect heb voor het parcours en acties van mevrouw Safai. Haar strijd is een broodnodige strijd voor een meer egalitaire wereld. Goed dat er vrouwen zoals zij zijn. Maar ik vind het wel jammer dat ze, net zoals alle andere politici, zwijgt over de gebreken van onze – weliswaar superieure – eigen samenleving.

“Toen ik het Atomium in het echt zag, wist ik: dit is mijn vrijheidsbeeld.” – dat snap ik volledig vanuit haar perspectief, maar toch zijn we nog ver van een volmaakt vrijheidsbeeld. Onze politieke leiders zouden daarom evenveel aandacht moeten hebben voor de onvolmaaktheden in onze eigen samenleving (die niets met de islam te maken hebben) als voor de hoofddoek en de islam. Vandaag lijkt het ‘hoofddoekendebat’ en ongelijkheid binnen de islam wel het debat van de eeuw. Maar wat met het glazen plafond in onze samenleving? We kunnen zoveel met de vinger wijzen naar de islam als we willen, de profetieën van Mohammed hebben hierbij niets mee te maken.

Ongelijke samenleving

Vrouwen vormen de helft van de mensheid, maar toch is er een ongelijke verdeling van de politieke macht in de meeste hedendaagse democratieën. 21,8% van de parlementsleden in de wereld zijn vrouwen, en maar slechts 7,8% van de regeringsleiders en 5,9% van de staatshoofden zijn vrouwen.

En ook in België scoren we slecht op vlak van genderpariteit. In België waren er op 1 januari 2016 5.730.378 vrouwen. Dat wil zeggen dat de Belgische bevolking voor 50,9% uit vrouwen bestaat. Nochtans is pariteit nog op geen enkel politiek niveau bereikt in België. Zowel op federaal niveau, bij de gewesten en gemeenschappen, provinciaal en gemeentelijk niveau is er nog geen paritaire samenstelling van de parlementen/regeringen/colleges (met uitzondering van de Brusselse Gewestregering die wel 50% vrouwen telt).

Maar de vrouwelijke vertegenwoordiging in België is het laagst op gemeentelijk niveau. Er zijn momenteel in de Vlaamse gemeenten 36,2% vrouwelijke gemeenteraadsleden en 33% vrouwelijke schepenen. Naar vrouwelijke burgemeesters is het ver zoeken: slechts 12,7% van de Vlaamse burgemeesters is een vrouw. Dit is een echte doorn in het oog van onze representatieve democratie. Die afwezigheid van vrouwen in machtsposities betekent dat de belangen van vrouwen ernstig ondervertegenwoordigd worden in het politieke besluitvormingsproces. Ook al hebben mannen en vrouwen gelijke politieke rechten en bestaan er vrouwen die belangrijke politieke functies vervullen, zijn vrouwen als groep nog steeds ondervertegenwoordigd in de politieke besluitvormingsprocessen.

Sport

Verder heeft mevrouw Safai het terecht over genderdiscriminatie binnen de sport en ik ben het volledig met haar eens. Safai gaat telkens als de Iraanse voetbal- of volleyploeg op verplaatsing een match speelt supporteren met haar spanddoek ‘Let Iranian Women Enter Their Stadiums’. 40 miljoen Iraanse vrouwen mogen niet supporteren omdat voor hen een stadionverbod geldt. Ik vind dit een heldendaad van Safai. Maar ook hier vind ik het jammer dat er niets gezegd wordt over de salariskloof tussen mannelijke en vrouwelijke voetballers. Want hier kunnen vrouwen niet leven van voetbal of volleybal, omdat ze veel minder betaald worden dan mannen. Ik verdiende in 3e provinciale waarschijnlijk evenveel of zelfs meer dan sommige profvoetbalsters.

Dat er een debat gevoerd wordt over ongelijkheid binnen de islam en het oprukkende Islamisme in Europa vind ik prima. Maar ik zou ook graag wat meer aandacht willen hebben voor het probleem van ongelijkheid binnen onze superieure samenleving. We moeten stoppen met ons blind te staren op de islam en de fundamentalistische islam. Natuurlijk moeten we onze samenleving beschermen van elke vorm van fundamentalisme, maar dit mag ons niet afleiden van andere, volgens mij minstens even uitdagende, maatschappelijke problemen.

Sébastien Dewailly is student politieke wetenschappen aan de VUB en bestuurslid van Jong VLD Overijse. Schrijft in eigen naam.