Vorige week berichtte het Duitse zakenblad Manager Magazin dat Volkswagen het zwaar aangeslagen Fiat wil inlijven – als dertiende merk. De Duitse autogroep beschikt over grote financiële reserves en wil, kost wat kost, de nummer één in de autowereld worden. Maar daarvoor moet het zijn positie in Noord-Amerika kunnen verbeteren.
De Fiat-aandeelhouders waren de koning te rijk, maar hun geluk was van zeer korte duur – van één dag namelijk en dat was vorige week. Toen berichtte het Duitse zakenblad Manager Magazin over geheime gesprekken tussen VW-patriarch Ferdinand Piëch en Fiat-voorzitter John Elkann over een mogelijke overname van het noodlijdende Fiat door de rijke VW-groep. De koers van het Fiat-aandeel schoot meteen de hoogte in, maar de hausse was van zeer korte duur. In een reactie op het artikel ontkenden zowel de Fiat- als Volkswagen-woordvoerder dat er gesprekken hadden plaats gehad. Van een mogelijke overname was geen sprake! De koers van het Fiat-aandeel kelderde meteen, een nieuwe tegenslag voor het aangeslagen Italiaanse volk dat de smadelijke afgang van La Squadra Azzurra in Brazilië nog niet heeft verteerd.
Niemand die de plannen van Fiat-baas Marchionne nog serieus neemt
Het kordate ‘Nein’ uit Duitsland kwam hard inderdaad aan. De meeste Italianen hebben de hoop opgegeven dat Fiat nog op eigen benen uit de diepe put kan kruipen waarin het almaar dieper wegzinkt. De Italianen zijn hun Alfa Romeo, Fiat en Lancia lang trouw gebleven, maar sinds een paar jaren is het gedaan met de merkentrouw én het geloof in de magische krachten van Fiat-baas Sergio Marchionne.
Die is er weliswaar in geslaagd om Fiat van de ondergang te redden, maar dat hij ook nog eens de wederopstanding van de autogroep kan realiseren, daar gelooft vandaag niemand nog in. Met de regelmaat van een klok lanceert hij grootse plannen, maar die worden na enkele maanden achterhaald door de feiten. Niemand die zijn uitspraken en plannen nog serieus neemt, zijn geloofwaardigheid is beneden het nulpunt gezonken.
Zelfs de familie Agnelli, grootaandeelhouder van Fiat, lijkt meer en meer afstand te nemen van Marchionne die overigens een gezworen vijand is van VW-patriarch Ferdinand Piëch. Die laat geen enkele gelegenheid voorbijgaan om zijn belangstelling voor Alfa Romeo te demonstreren. “Een merk met een roemrijk sportief verleden dat perfect zou passen binnen de VW-portfolio.”
Dat Marchionne nog altijd de touwtjes in handen heeft in de Italiaanse autogroep, dankt hij aan de plotse heropleving van de Amerikaanse automarkt en uitstekende bedrijfsresultaten van Chrysler, dat nu voor honderd procent eigendom is van Fiat. Op het hoogtepunt van de financiële crisis in de Verenigde Staten behoedde Fiat het zwaar verlieslatende Chrysler voor een roemloze ondergang door massaal goedkope Chrysler-aandelen te kopen.
Maar sinds de Amerikanen opnieuw meer auto’s kopen, maakt Chrysler opnieuw winst en niet een klein beetje. Die winsten gebruikt Marchionne nu om de schulden af te betalen die Fiat in 2009 heeft gemaakt om de overname van Chrysler te financieren. Een financieel genie dat zo’n constructie bedenkt. Over de financiële jongleurkunsten van Marchionne heeft trouwens nooit twijfel bestaan, maar als baas van een bedrijf dat leeft van de verkoop van auto’s valt hij door de mand.
Het modellenaanbod van Fiat en dochtermerken Alfa Romeo en Lancia is tot een absoluut minimum herleid, de introductie van nieuwe modellen en innovatieve technologieën wordt telkens opnieuw op de lange baan geschoven. Fiat is vandaag een reus op lemen voeten die leeft bij de gratie van de Amerikaanse consument! Ooit stonden de Italiaanse automerken model voor sportiviteit en technologische innovatie, vandaag is de Fiat-groep een vogel voor de kat én ‘gefundenes Fressen’ voor de Duitse media.
Wat maakt Fiat zo interessant voor Volkswagen?
In tegenstelling met Fiat zit Volkswagen op een wolk die wordt voortgedreven door een gunstige wind. De autogroep telt intussen 12 merken waarmee zowat alle marktsegmenten worden afgedekt: van kleine en grote personenauto’s over supersnelle sportwagens tot lichte en zware vracht. Dat de VW-groep zo’n omvang heeft genomen, is de verdienste van Ferdinand Piëch. De 77-jarige Oostenrijker geldt als een technisch genie en meesterlijke strateeg, koppig en meedogenloos als geen tweede. Via de familieholding van de families Porsche en Piëch, vertegenwoordigt hij 50,73 procent van de stemgerechtigde aandelen van de VW-groep. Hij is zonder twijfel de machtigste man binnen de VW-groep, zijn wil is wet.
Ferdinand Piëch is een man van weinig woorden. We hebben dus het raden naar zijn plannen voor de (nabije) toekomst. Over zijn ambities bestaat geen twijfel: Volkswagen moet de nummer één worden in de wereld, ten laatste in 2018. Slaagt het management erin die krachttoer in 2017 te realiseren, dan zou dat een mooi cadeau zijn voor de dan 80-jarige industrieel die alle domeinen van de automobiel heeft doorlopen.
Maar om de nummer één in de wereld te worden, moet Volkswagen voorbij aan Toyota. De Japanse autobouwer heeft een paar moeilijke jaren achter de rug maar heeft geleerd uit zijn fouten. Een merk kan té snel groeien, en daardoor de controle verliezen over het geheel van activiteiten. Sinds kort zit echter iedereen weerom op één lijn en is Toyota opnieuw dé nummer één. Het dankt die positie onder andere aan zijn zeer sterke aanwezigheid op de Noord-Amerikaanse markt en laat net dat werelddeel de achillespees zijn van Volkswagen.
De VS zijn al langer het zorgenkind van de VW-top. En dus grijpen Piëch & Co. nu naar de grove middelen. “Laat ons Chrysler binnenrijven. Op die manier kunnen we onze présence op de Amerikaanse markt verstevigen en kunnen we ook beter inspelen op de specifieke wensen en verlangens van de Amerikaanse consument.”
Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan. Chrysler is voor 100 procent eigendom van Fiat dat vandaag overleeft dankzij de winsten van zijn Amerikaanse dochteronderneming. Maar dat is een te smalle basis om op langere termijn te kunnen overleven, laat staan opnieuw een sterk merk te worden. Fiat en bij uitbreiding ook Chrysler hebben een technologische achterstand opgelopen die ze niet meer kunnen goedmaken.
Daar biedt ook een kapitaalkrachtige partner geen uitkomst voor, dat kan enkel via een sterke industriële partner en die lopen niet dik gezaaid. Volkswagen bezit beide: geld en knowhow. En dus zou het mij niet verwonderen dat de aandeelhoudersfamilies Porsche, Piëch en Agnelli het alsnog op een akkoordje gooien. Dat zou Volkswagen de kans bieden om via Chrysler zijn positie op de Amerikaanse markt te versterken. Voor Sergio Marchionne is in dit scenario geen plaats meer. Dat weet die maar al te goed.
Daarom: hoe langer de overnamestrijd duurt, hoe groter de druk vanuit Duitsland én hoe hoger zijn afscheidsvergoeding. Nu reeds lopen weddenschappen of het nummer 13 een geluks- of ongeluksgetal wordt voor Volkswagen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier