Italië is als tweede Europese land niet akkoord met het vooropgestelde uitdoofbeleid voor auto’s met verbrandingsmotoren tegen 2035.
Op de voorbij COP26 beslisten de deelnemers om de verkoop van auto’s op fossiele brandstoffen niet tegen 2030 of 2035 maar wel vanaf 2040 te verbieden. Vooral onder invloed van de Duitse (auto)lobby werd de einddatum jaren opgeschoven omdat Duitsland hierdoor werkgelegenheid zag gaan in de auto-industrie.
Eenzelfde verhaal is te horen in Tsjechië en sinds kort ook in Italië. Beide landen hebben immers een belangrijke auto-industrie (denk: Skoda in Tsjechië en Fiat op Italiaanse bodem). De landen en bij uitbreiding de constructeurs zijn aan de basis niet gekant tegen elektromobiliteit, maar de snelheid waarmee men de transitie vandaag wil uitrollen, strookt volgens hen niet met het ritme van de investeringen en afschrijvingen binnen hun sector die vandaag ook door andere problemen zoals Covid en het bijhorende gebrek aan halfgeleiders wordt geplaagd.
Alarmkreet
De Italiaanse minister voor Economie Giancarlo Giorgetti geeft aan dat het tempo waarop ICE-auto’s (Internal Combustion Engine, nvdr.) worden uitgefaseerd, moet worden vertraagd. Hij stelt zich verder ook vragen bij de ecologische voordelen van een zuiver elektrische mobiliteit, wanneer niet alle elektriciteit 100% duurzaam kan worden opgewekt.
De Italiaanse minister geeft hiermee gehoor aan de alarmkreet die Carlos Tavares, topman van Stellantis (de groep waarin Fiat en PSA zitten), de wereld instuurde. Tavares stelt dat gedwongen elektrificatie ertoe leidt dat de meerkost (50% voor een elektrisch voertuig) niet langer houdbaar is voor autoconstructeurs.
Daardoor gaat volgens hem de kwaliteit van de voertuigen en de werkgelegenheid in de sector dalen, want de automerken kunnen deze hogere kosten niet volledig verhalen op de consument door de prijs van de voertuigen op te drijven.
