Luk Lambrecht

Artistieke kettingreacties van Gert Robijns in M

Gert Robijns blijft verbazen met kunst gemaakt vanuit het alledaagse alles en niets. ****

Het Dorp

Gert Robijns (1972) is een kunstenaar die (h)eerlijk eigenzinnig werkt aan een oeuvre waarin idee na idee zichtbaar wordt in haast surreële sculpturen, installaties en video’s.

Gert Robijns maakt tegenwoordig ophef met “Het Dorp”, zijn onooglijk geboortedorp dat hij als een schilderkunstige kartonnen maquette een beetje verder inplantte op het einde van de verweerde en overwoekerde militaire startbaan in Sint-Truiden. “Het dorp” is een mooi kunstwerk op schaal waarin Gert Robijns de aanlokkelijke gevel van het kunstwerk ontkracht door de achterkant ervan te “relativeren” door het zichtbaar houden van de constructie. Net zoals wij allemaal leven als acteurs in artificiële omgevingen is en blijft het kunstwerk altijd een mengsel van schone schijn en (materiële) realiteit. In en tussen wringende gedachten en tegenstellingen ontspringt de beeldtaal van Gert Robijns die de bezoeker nooit in “het abstract ongewisse” achterlaat maar integendeel het oog confronteert met een andere (rang)orde van de veelal banale consumptie-voorwerpen die behoren tot zijn onbeperkt depot van “te grijpen” dingen.

Neus

Nu is Gert Robijns te gast “hoog” boven de M expo in Leuven rond de zogenaamde romantische schilderkunst waarvan het “museum” zich niet alleen cijfermatig gulzig bedient maar ook het ruim aanschuivende publiek op een bedenkelijke manier bij de neus neemt.

Waar is hier het verschil te vinden tussen kunst en entertainment en waar begint en eindigt hier de nobele educatieve taak van een museum binnen de nauwe intenties van het organiseren van tentoonstellingen gebaseerd op het handig exploiteren van gratuit en vals sentiment van een “breed” publiek. Waar ligt buiten het commerciële belang en het obligaat aanzwengelen van bezoekersstatistieken de waarde voor een museum bij het organiseren van een dergelijke tentoonstelling waarin de kunst niet passeert maar rijen van kundig geborstelde plaatjes over instant herkenbare situaties.

Wat wil een museum zoals M het publiek bieden en bijbrengen met dit soort tentoonstellingen vertoond in een kraaknette post-moderne architectuur ?

René

Gert Robijns kreeg de twee hoogst gelegen zalen van M en wat daarin gebeurt is poëzie.

Hij monteert, klasseert of schikt gewone dingen zoals gevonden stenen, plastieken dingen en meubels in kantelende, deels gekleurde en/of on-stabiele constellaties. Door het herschikken en het ver-plaatsen van dingen in een andere context komt zijn kunst in de buurt van René Magritte die ook de orde van de dingen en de wereld op zijn kop zette en ermee verwarring, verwondering en ongekende poëzie veroorzaakte.

Heel romantisch zijn de jaloezieën van Gert Robijns die via manipulatie van de lamellen het licht uit of in het huis houden en nu hier door Gert Robijns tactiel zijn gespoten in een gele of blauwe kleur. Allusies op de zon of de zee laat Robijns over aan de droom of de verbeeldingskracht van de toeschouwer. Schön.

Eva

“Transport” is een nieuwe installatie voor M waarvoor je eerst onder een schap doormoet van exact 1.70 meter; de ware grootte van M-curator Eva Wittocx … Gert Robijns stelt hier de problematische relatie in vraag tussen kunstenaar en curator en maakt “exact” duidelijk hoe hoog hij de curator inschat. Veelal blijft de rol van de curator wazig of onzichtbaar en veelal is de rol van de curator vergelijkbaar met het administratief faciliteren van allerlei voorwaarden bij het organiseren van een tentoonstelling. Het schap op maat van de curator is geen abstracte hindernis; het schap “draagt” ook tal van persoonlijke spullen van curator Eva Wittocxs zodat hier sprake kan zijn van een abstract “portret” van de “baas” van de tentoonstelling.

Op “Transport” staan kartonnen dozen die via grote magneten in stilstand blijven staan op de nauwelijks zichtbaar bewegende witte band. Het kijken wankelt hier in een milde glimlach en verwondering; de opgeroepen filosofie én ironie krijg je cadeau.

Noodzaak

Op één videomonitor is te zien hoe een persoon luciferdoosjes met de neus probeert op te hijsen en te transporteren… Ontwapening troef ! Gert Robijns is en blijft een meester in de mise-en-scènes van zijn werken. In de grote zaal staan zijn werken allemaal opgesteld in één diagonale lijn waarbij “Transport” zorgt voor een ruimtelijk contrapunt.

Het is heerlijk te flaneren langsheen de installaties van Gert Robijns die niet zelden het principe van de humor en de paradox toepast op uiteenlopende en/of dialectisch ogende materialen en objecten die eens in hun verzoenende aanwezigheid niet alleen de blik van de toeschouwer openen maar ook de stroeve geest.

Een bijzonder werk blijft het witte keukentafeltje waar in de twee gaten een komkommer en een salami vast zitten. Het zijn mooie en haast schilderkunstige accenten op het witte blad van de keukentafel met de realiteit van de kleuren van voedingswaren.

Kunst en voedsel; dat wordt wel eens meer geopperd in gesprekken over de noodzaak van kunst…

Wil je weten hoe Robijns sculpturen maakt gebaseerd op bijvoorbeeld de idee van de “waterpas” of hoe de kunstenaar er toch in slaagt om rode draad te vinden in een reeks naast elkaar geplaatste objecten dan zoek je dat zelf best uit in M. Te veel woorden plaatsen het werk in de schaduw van scherpe momenten van visuele ontdekking en verwondering over “ongewoon” samengebrachte objecten.

Chips

Zowel binnen als buiten zijn als één lange strook, versneden zakken van chips te zien. De ene functioneert als een verstild moment refererend aan de “entr-acte”, de andere buiten is als een feestelijk wapperend ding precies zoals Gert Robijns kunst en leven met volle teugen beleeft.

De titel “on-” laat de bezoeker de vrijheid om zo veel mogelijk en van alles zelf te bedenken.

Gert Robijns’ kunst is on-weerstaanbaar en blijft on line in het hoofd…

“On-” nog tot 11 september in Museum M in Leuven

www.mleuven.be

Luk Lambrecht

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content