Bleri Lleshi

Antwerps drugsbeleid is campagnestunt van N-VA

Bleri Lleshi Auteur en politiek filosoof

De nultolerantie in Antwerpen is behalve populistisch en onwettig vooral een campagnestunt van N-VA die op angst inspeelt

Er gaat geen week voorbij of Antwerpen staat centraal in de media. Elke maatregel die het stadsbestuur neemt is interessant voor de nieuwsfabriek. Burgemeester Bart De Wever, intussen een expert in het bespelen van de media, voert zijn strategospel uit.

Samen met Liesbeth Homans (N-VA) laat De Wever niets aan het toeval over. De lijst is lang, maar hier een aantal hoofdpunten uit Antwerpen: samenscholingsverbod in Borgerhout; geen aidsremmers voor illegalen; vreemdelingentaks; speedy pass voor rijke vreemdelingen; en ‘war on drugs’.

Bij de aankondiging in april van de ‘war on drugs’ lieten stadsbestuur en parket weten dat 40 extra speurders in de drugsbrigade werden aangenomen. Pittig detail, toen klonk het nog: ‘Politie en parket verzekeren nog dat er vanaf 1 september geen heksenjacht zal losbarsten op iedereen die een joint durft opsteken.’. Intussen zijn ze blijkbaar van gedachte veranderd.

Ook interessant om te weten is dat bijna alle bovengenoemde maatregelen onwettig zijn en sommige werden dan ook al afgevoerd, zoals de vreemdelingentaks en weigering van aidsremmers aan illegalen. Het is ook onwaarschijnlijk dat de speedy pass wordt ingevoerd gezien daarmee de wet van 14 maart 1968 wordt overtreden en er sprake zou zijn van dubbele discriminatie.

Hoe komt het dat het stadsbestuur onwettige maatregelen blijft aankondigen? Deze maatregelen zijn campagnestunts van de N-VA die het stadsbestuur in Antwerpen onder controle heeft en volledig domineert. Wie denkt dat het stadsbestuur in Antwerpen niet op de hoogte is van de wetgeving, heeft een ‘Bart De Wever voor dummies’ nodig. Natuurlijk weten hij en zijn rechterhand Homans goed dat deze maatregelen tegen de wet indruisen. Ze weten dat ze zullen teruggefloten worden en dit is net het punt. Achteraf kunnen ze komen zeggen ‘We willen de dingen veranderen maar we mogen niet’.

‘Antwerps drugsbeleid is campagnestunt van N-VA’

Bleri Lleshi

Intussen hebben ze in alle media gestaan en is nogmaals bewezen dat ‘N-VA voor verandering staat’ maar ‘iedereen tegen de N-VA’ is. Dus de enige (logische) oplossing is: ‘Allemaal stemmen voor de N-VA, zo is verandering gegarandeerd’. Dat die veranderingen onwettig zijn, is maar een klein detail. Dat de maatregelen bovendien op cijfers noch argumenten steunen, is van weinig belang. ‘Het is niet omdat de Belgische justitie heeft geoordeeld daar niets meer aan te doen, dat het niet in de strafwet staat’, pareerde De Wever de kritiek op zijn drugsbeleid.

Er is geen onderzoek naar en ik ken geen experts of hulpverleners die het Antwerpse drugsbeleid steunen. ‘Dit is een louter symbolische, populistische maatregel waarvan we nu al weten dat hij niet zal werken’, zegt professor Tom Decorte in De Morgen (09/09). Bovendien legt de nultolerantie in Antwerpen een uitspraak van het Arbitragehof en een omzendbrief naast zich neer. ‘De Antwerpse maatregel creëert ook rechtsonzekerheid en juridische willekeur’, waarschuwt nog de Liga voor Mensenrechten.

Wat er ook gebeurt, de komende dagen zal De Wever als winnaar uit deze campagnestunt komen. Populisme is nu eenmaal handig om mensen te brainwashen. Maar populisme is ook een versimpeling van de realiteit. Het Antwerps drugsbeleid is gedoemd tot falen zoals bleek in landen zoals de VS en het VK. Als repressief beleid het antwoord was dan waren zij de veiligste landen en niet de Scandinavische, waar minder en milder wordt gestraft.

Het Antwerps drugsbeleid is een brede campagnestunt die vooral op angst inspeelt. De criminaliteit is de afgelopen tien jaar sterk gedaald in de Westerse landen en ook in België. Volgens cijfers van de federale politie is de criminaliteit in 2012 met 3,5% gedaald in vergelijking met 2011. De sterkste daling in acht jaar. Door sensationele berichtgeving en politici die op angsten inspelen, beseffen de mensen dit niet.

Politici negeren de echte problemen zoals onderwijs, huisvesting en jongerenwerkloosheid door nieuwe problemen en angsten te creëren (zoals een jointje roken) en die op de voorgrond te plaatsen. In plaats van populistische campagnestunts hebben we nood aan politici die hun verantwoordelijkheid nemen. Beleid dient te steunen op feiten en onderzoek. Het moet luisteren naar de veldwerkers die het beleid moeten uitvoeren.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content