Sarah Smeyers

‘Aalst bewijst: lokale mandataris wil oplossingen, geen ideologische zuiverheid’

Sarah Smeyers Schepen van Sociale Zaken in Aalst en Vlaams parlementslid voor N-VA

De perikelen met SP.A in Aalst bewijzen, aldus Aalsters OCMW-voorzitster Sarah Smeyers (N-VA), dat de lokale mandataris niet maalt om ideologische zuiverheid: ‘als de problemen maar aangepakt worden’.

De mooie verhaaltjes van sommige partijen botsten steeds meer met de concrete realiteit op het terrein. Terwijl lokale mandatarissen pragmatisch en concreet oplossingen zoeken, houden sommige partijhoofdkwartieren halsstarrig vast aan oude dogma’s, schrijft N-VA-Kamerlid Sarah Smeyers, die in het Aalsterse OCMW SP.A’er Patrick De Smedt opvolgde als voorzitter.

Er zijn eigenlijk maar twee manieren om een verkiezingsprogramma te schrijven: je vertrekt vanuit het belang van de burgers of vanuit je eigen belang. Ik ben blij dat ik deel uitmaak van een partij die heeft gekozen voor het eerste, en op zoek ging naar concrete en haalbare antwoorden voor vraagstukken waar gewone mensen dagdagelijks mee kampen. Wie realistische oplossingen wil voorleggen aan de kiezer, kan niet blijven vasthouden aan het eigen grote gelijk.

Ideologische loopgraven

Maar je kan als partij ook vasthouden aan je eigen vooroordelen: jezelf ingraven in ideologische loopgraven vanwaar je gretig kan schieten op wie andere recepten verkiest. Dan telt alleen nog je eigen machtspositie of je eigen zuiverheid. Die zuiverheid wordt zo precair dat ze op den duur niet eens meer de nabijheid van het andere kamp verdraagt. Wie te dicht aanschurkt tegen andersdenkenden moet er dan onverbiddelijk uit. Vergeet jaren van lokale voeling en inzet: de partij heeft het altijd bij het rechte eind en daarvoor moet alles wijken. Duurzaam is deze strategie niet. Wie als partij stelselmatig voor zichzelf kiest, zal na verloop van tijd merken dat niemand anders het nog doet.

De traditionele partijen hebben het succes van de N-VA nog altijd niet begrepen. De arrogantie van de macht dicteert nu eenmaal dat elk opkomend alternatief wordt weggewuifd als een hype, een tijdelijk succes van oppervlakkig populisme, misschien zelfs het effect van een enkele man, wiens ster vroeg of laat wel zal tanen. Misschien is dat wel het basisgeloof van de traditionele partij: de problemen zullen vanzelf wel verdwijnen. Of het nu de staatsschuld, het begrotingstekort, de loonkloof of de groeipijnen van de multiculturele samenleving is: het lost allemaal zichzelf wel op. Je moet gewoon wachten.

Concrete oplossingen

Veel Vlamingen willen niet meer wachten. We zijn het wachten op een socialistische of liberale heilstaat ontgroeid. We willen vandaag concrete oplossingen. Veel lokale bestuurders, zeker ook bij traditionele partijen, hebben dat al lang in de gaten en begrijpen dat strakke ideologische voorschriften geen stad kunnen besturen. Oude dogma’s staan te vaak in de weg van vooruitgang en verbetering. Daarom hebben we de laatste jaren ook vaak gezien dat bijvoorbeeld socialisten op het lokale niveau het belang van taalverwerving begonnen te beklemtonen of meer gingen inzetten op fraudebestrijding. Dat is misschien niet hun traditie, maar wat ben je met traditie als zich ondertussen problemen ophopen?

In veel traditionele partijen zie je vandaag een tweedeling tussen ideologen achter een Brusselse tekentafel en praktijkmensen die met beide benen in de Vlaamse realiteit staan. De lokale mandataris maalt niet om ideologische zuiverheid: als de problemen maar aangepakt worden. Dan doet het er ook niet toe als de oplossing eens vanuit een andere hoek wordt aangereikt. Mensen op het terrein willen vooruit, de strategen achter het front willen vooral blijven waar ze zijn en waar ze zich lekker voelen. Koste wat dat kost. En het kan veel kosten.

Kiezers, militanten en zelfs mandatarissen van traditionele partijen zullen zich steeds minder aantrekken van de banbliksems die vanop moderne kansels op hen worden afgevuurd. De tijd dat je de Vlamingen weer in het gelid kon dwingen door hen te verketteren als asociaal, bekrompen of racistisch ligt lang achter ons. Mensen zijn klaar om te kiezen. Je hebt mensen die dingen willen veranderen. En dan heb je anderen die graag de laatste ‘echte socialist’ willen zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content