‘De Vlaamse regering rommelt al jaren in de marge. En in plaats van met een plan om te komen om met het voorziene budget sociale woningen te bouwen, komt ze vooral met maatregelen die de bouw van sociale woningen afremt’, schrijft Vlaams parlementslid Maxim Veys (Vooruit).
Iedereen heeft recht op een betaalbare en kwaliteitsvolle woning. Het is niet alleen een grondrecht, goed kunnen wonen betekent minder zorgen en meer tijd en middelen voor andere zaken die belangrijk zijn in het leven. Voor wie het niet breed heeft, zijn sociale woningen de kortste weg naar een menswaardig leven. Het betekent een besparing van 250 euro per maand aan huur. Alleen zijn er twee keer zoveel kwetsbare gezinnen als sociale woningen in Vlaanderen.
De kandidaten voor een sociale woning moeten wachten, lang wachten. De gemiddelde wachttijd is intussen meer dan drie jaar. In de tussentijd betalen kandidaten veel te veel voor veel te weinig op de private huurmarkt. En dan krijgt ‘die andere’ wel een sociale woning toegewezen. Het is terecht frustrerend. Het voelt oneerlijk. Het zorgt voor afgunst. Het leidt soms tot verzuring. Debatjes over de jacht op buitenlandse eigendommen leiden ons intussen af van het echte probleem: er zijn er veel te weinig. Er wordt amper bijgebouwd. De doelstelling om tegen 2025 50.000 nieuwe woonsten op te trekken zullen we nooit halen. En het zotste is: het is niet omdat er te weinig middelen zijn. Integendeel.
1,7 miljard euro om Vlamingen een betaalbare woning te kunnen geven. Alleen al dit jaar. De Vlaamse regering wijst er telkens op dat er veel geld wordt voorzien. ‘Recordbudgetten’. Maar je moet niet alleen geld voorzien, je moet ook een plan hebben waarbij dat geld wordt omgezet in gebouwde sociale woningen. Cruijff zei ooit: ‘ik heb een zak geld nog nooit een goal zien maken‘. Wel ik heb een zak geld ook nog nooit een sociale woning zien bouwen.
50.000 nieuwe sociale woningen in Vlaanderen tegen 2025? Dat zullen we nooit halen.
De Vlaamse regering rommelt al jaren in de marge. En in plaats van met een plan om te komen om met het voorziene budget sociale woningen te bouwen, komt ze vooral met maatregelen die de bouw van sociale woningen afremt. Zo worden verschillende huisvestingsmaatschappijen de komende jaren verplicht om te fuseren tot één woonmaatschappij. Een enorm complexe en energieverslindende operatie die alle focus weghaalt van de bouw. Er wordt ook beslist om gemeenten die over meer dan 15 procent sociale woningen beschikken op hun grondgebied, niet langer financieel te ondersteunen. De goede leerlingen worden gestraft. Zonder een goed plan, in samenspraak met steden en gemeenten en een financiering op lange termijn, raakt dat geld niet geïnvesteerd. Dat geld blijft gewoon liggen en we raken geen stap verder. Dit jaar zal zo’n één miljard euro blijven liggen, dat zijn minstens 5.000 sociale woningen.
Straks komen de nieuwe cijfers rond de wachtlijsten van sociale woningen en zullen alle politici weer over elkaar struikelen om te zeggen dat er meer sociale woningen moeten komen. Tussen woord en daad staan ook dit jaar helaas weer enkele duizenden sociale woningen. Start daarom zo snel mogelijk met een noodprogramma, voorzie een financiële planning op lange termijn en betrek alle steden en gemeenten in die inspanning. En stop met mensen die het moeilijk hebben tegen elkaar op te zetten. Stroop de mouwen op en ga aan de slag.
Maxim Veys Vlaams parlementslid Vooruit.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier