Sally Mann in het Antwerps museum voor fotografie.

De kinderen van Sally Mann zijn kinderen van een fotograaf. Het is er aan te zien. Ze zijn het grote toestel gewoon, ze kennen het effect van hun lichaam, ze zijn bloter, met minder gêne ook en zelfs rijker. Hun moeder is een beroemde Amerikaanse fotograaf en ze weten het.

Sally Mann fotografeert haar kinderen en dat doen andere moeders ook. Alleen, bij haar is het toestel anders en zijn de bedoelingen en het decor anders. Het toestel is een oude camera met een negatiefformaat van 20 x 25 cm. Het is een prachtig professioneel ding waar een statief bij hoort. De fotograaf moet onder een zwart doek duiken om naar het matglas te kijken. Met dit toestel kan men indrukwekkende foto’s maken, op voorwaarde dat de dingen voor de camera niet al te veel bewegen of dat er zeer veel licht is. Met zo’n toestel moet men nauwkeurig scherp stellen en is de scherptediepte smal. Werken met een oude platencamera vergt ervaring en vakkennis. Maar de resultaten zijn schitterend. Ze verschillen van de andere foto’s in de diepte : er is een ander soort scherpte, er is een ander soort grijs, er is een ander aanvoelen van de materie.

Sally Mann (Virginia, 1958) heeft een zware reputatie. Ze fotografeerde eerder al reeksen die in de Verenigde Staten enige ophef maakten in het galeriecircuit. Het waren droombeelden, foto’s van twaalfjarigen, vrouwenportretten, landschappen. Als ze nu haar eigen kinderen fotografeert, dan is dat omdat die kinderen daar zijn, omdat ze eruitzien als de kinderen van een fotograaf, omdat ze die kinderen nu nog enigszins kan manipuleren (laten zien op haar manier), maar vooral omdat ze fotograaf wil zijn. Ze wil beroemde foto’s maken. Haar foto’s verwijzen niet zozeer naar de kinderen maar eerder naar de moeder.

Het meisje houdt een sigaret vast. Ze is twee keer stout. Eén keer voor die sigaret (hoewel die niet brandt) en één keer omdat ze zo kijkt. Ze staat stil en haar lippen buigen neerwaarts, ze draagt een uurwerk en een licht zomers kleedje.

Verder in de foto is er donkerte en zijn er nog twee kinderen, de onscherpte rondom creëert een gevoel van diepte. Het is de blik van het meisje die het doet. Deze blik maakt de foto onvergetelijk. Het is een blik die haar moeder gepasseerd heeft, het is halvelings ook de blik van de fotograaf, het kind wordt op die manier een stuk ouder, ze is twee personen.

In het Museum voor fotografie hangt een indrukwekkende tentoonstelling met de foto’s van Sally Mann. Het zijn hautaine, zondige foto’s. Ze tonen alweer een andere visie op de kinderen en de fotografen.

Johan De Vos

?Sally Mann Still Time?, Museum voor fotografie, Waalse Kaai 47, 2000 Antwerpen, alle dagen (behalve maandag) van 10 tot 17 u., tot 15/2.

SALLY MANN : een blik die haar moeder gepasseerd heeft.