De online-economie is op zoek naar een internationaal aanvaarde digitale identiteit. De Estse e-ID biedt vanaf volgend jaar die mogelijkheid.
Tien miljoen digitale Esten tegen 2025, een verzevenvoudiging van het huidige aantal, dat is het doel dat de overheid van de Baltische ministaat zich heeft gesteld. Estland is al jaren een voorloper op het vlak van digitalisering: met een Estse identiteitskaart heb je vandaag niet alleen toegang tot de overheidsdiensten, je kunt er ook contracten mee tekenen, bankrekeningen mee openen en zelfs mee betalen op de tram.
Nu willen de Esten de e-ID ook massaal aanbieden aan niet-inwoners. Waarom? Met de e-ID wordt de ministaat aantrekkelijk voor rijke investeerders, zaakvoerders van bedrijven en getalenteerde onderzoekers: door de digitalisering kunnen ze er efficiënt werken. Bovendien wordt voor e-residenten de poort naar Europa geopend. Wanneer de Europese eIDAS-wetgeving in werking treedt, moet elke overheid in staat zijn de verschillende (soorten) elektronische identiteitsbewijzen van de andere lidstaten te lezen en te aanvaarden. Met een Estse e-ID is dat geen probleem en kun je zakendoen in de hele EU.
Maar er is meer. De Estse e-ID verbreekt vooral de koppeling tussen identiteit en locatie. Zonder ooit een voet in het land te hebben gezet, kan iemand een Estse identiteitskaart in eigen land aanvragen zoals een visum, waarbij zijn of haar biometrische en andere gegevens als bewijs gelden dat het wel degelijk om de persoon in kwestie gaat. Een internationaal aanvaarde digitale identiteit dus, los van burgerschap of woonplaats. En dat is volgens specialisten zowat de heilige graal van de online- economie.
‘Digitale identiteiten zijn er overal’, zegt Stéphanie de Labriolle van de denktank Secure Identity Alliance. ‘Kijk maar naar de vele digitale profielen, van Facebook tot Skype. Alleen zijn die te makkelijk te vervalsen, zodat je ze niet kunt gebruiken om je officieel kenbaar te maken, bijvoorbeeld bij een overheid, of om een contract te ondertekenen. In een gedigitaliseerde wereld is een legitieme digitale identiteit die door iedereen wordt aanvaard, dus bijzonder veel waard. Een identiteit die wordt gegarandeerd door een overheid, beantwoordt aan die vereiste.’
Op die manier zou het zelfs voor een Europeaan handig zijn om een Estse e-resident te worden. De digitale identiteit van pakweg een Brit is aan heel wat minder regels onderworpen – en dus minder ‘betrouwbaar’ of ‘zeker’ voor een derde partij – dan die van een Est. Loont het ook voor Belgen om digitale Esten te worden? ‘Niet echt’, zegt De Labriolle. ‘De Belgische digitale identiteit is even zeker als de Estse. Het verschil is alleen dat Estland ze actief aan de man wil brengen.’
Jelle Henneman
De Estse e-ID verbreekt de band tussen identiteit en locatie.
