Valerie Trouet: Ik ben niet zo’n non-fictielezer, maar toen ik zelf het plan opvatte om een non-fictieboek te schrijven (Wat bomen ons vertellen, nvdr), dacht ik: laat ik eens kijken hoe anderen dat hebben gedaan. Zo stootte ik op twee boeken die voor mij echte eyeopeners zijn geweest.
Het eerste boek, Het onsterfelijke leven van Henrietta Lacks, is de biografie van een zwarte vrouw die op haar dertigste een agressieve kanker kreeg. In het ziekenhuis werden haar kankercellen zonder haar toestemming gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek. De cellen waren zo agressief dat ze ook buiten haar lichaam bleven groeien en decennialang zijn onderzocht. Het tweede boek, Het pijnstillerimperium, gaat over de Sacklers, een Amerikaanse familie die haar fortuin vergaarde dankzij OxyContin, een zware pijnstiller die de opiatencrisis in de Verenigde Staten veroorzaakte.
Wat maakt die boeken voor u zo uitzonderlijk?
Trouet: De twee schrijvers brengen wetenschap in verhaalvorm. Ze doen dat zo goed dat je niet kunt stoppen met lezen. Daarbij komt nog dat de boeken een genuanceerd beeld geven van de Amerikaanse samenleving, ver weg van de clichés die er in Europa soms over bestaan.
