Op de Republikeinse conventie moet Mitt Romney de onafhankelijke kiezer overtuigen. Om te beginnen door duidelijk te maken wat hij eigenlijk wil.

Het begin van de Republikeinse conventie werd zondag met een dag uitgesteld. De vrees bestond dat de orkaan Isaac het feest in Tampa zou wegblazen: met een tot in de puntjes geregisseerd evenement zoals een partijconventie nemen organisatoren geen risico. Sommige waarnemers geloven dat presidentskandidaat Mitt Romney en kandidaat-vicepresident Paul Ryan er een laatste kans krijgen om hun campagne allure te geven.

Dat heeft te maken met de manier waarop Romney, een voormalige gouverneur van Massachusetts, zich in duizend bochten moest wringen om de noodzakelijke steun te krijgen van de rechts-conservatieve vleugel van de Republikeinen, die zich heeft verenigd in de onverzoenlijke Tea Party. In het doorgaans progressieve Massachusetts was Romney voorstander van abortus, meer controle op wapenbezit, strijd tegen de klimaatverandering en een vorm van universele ziekteverzekering. Daar is hij nu allemaal tegen. Om verkozen te raken, nam hij een reeks extreme standpunten in, die hij zelf niet gelooft maar die nu aan hem blijven kleven. Amerikanen houden niet van te veel flip-flopping – politici die al naargelang van de omstandigheden van mening veranderen. Als flip-flopping een olympische discipline was, kwam Romney in aanmerking voor goud, zilver en brons. De omschrijving is van het nochtans niet bepaald linkse zakenblad The Economist. Het blad vergelijkt Romney ook met de Nowhere man uit de song van The Beatles: ‘Doesn’t have a point of view, knows not where he is going to.’

Toch maken standpunten over sociaal-ethische vraagstukken in deze campagne niet zoveel uit. Het gaat om de economie, de Amerikaanse schuld, het tekort op de begroting, de werkloosheid en de vaststelling dat president Barack Obama er niet in slaagt om het tij te keren. Met zijn keuze voor de politieke whizzkid Paul Ryan als zijn running mate leek Romney de bakens te kunnen verzetten. Ryan maakte indruk in het Congres met plannen om het tekort op de begroting terug te dringen door een programma van besparingen, gekoppeld aan een forse belastingverlaging.

Hoe die twee samen kunnen werken, werd alsnog niet duidelijk. Dat maakt het voor de Democraten mogelijk om Ryan neer te zetten als een tweede George W. Bush, die de patiënt wel het suikertje toedient maar niet het medicijn. Dat wil zeggen: minder belastingen voor de rijken, meer besparingen in de gezondheidszorg, de infrastructuur, het onderwijs – alles waaraan Amerika nochtans een groot gebrek heeft. Het Republikeinse project blijft zo ook op dat vlak vaag en onzeker. Om weer The Economist te citeren: het heeft iets van de erotische bestseller Vijftig tinten grijs – maar dan zonder de seks.

Ondertussen kosten de plannen van Ryan met de gezondheidszorg zijn partij nu al aanhang in belangrijke swing states, zoals Florida waar veel oudere mensen wonen. Het ethisch conservatisme van het ticket valt slecht bij vrouwelijke kiezers. Zeker als dan nog een Republikeinse kandidaat voor de Senaat in Missouri vertelt dat er zoiets bestaat als ‘legitieme verkrachting’. Deze conventie moet daarom eindelijk duidelijk maken wat de kandidaat Romney echt wil – behalve president worden.

WWW.KNACK.BE/OPINIE

Door Hubert van Humbeeck

Het Republikeinse programma heeft iets van Vijftig tinten grijs – zonder de seks.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content