Wie naar de Nederlandse teksten van Bazart luistert, begrijpt waarom zo veel bandjes liever in het Engels zingen.
Het moment waarop ik besefte dat Bazart een hype was, was toen ik in juni mezelf in de Ancienne Belgique aantrof om naar een concert van de groep te kijken. Niet enkel waren zij erin geslaagd om zonder een volledige debuutplaat de AB uit te verkopen, maar ik – ik! – stond daar ergens tussen.
Ik behoor tot de mensen die zich op een stil moment nog weleens afvragen waarom de meeste Vlaamse bandjes ervoor kiezen om in een taal te zingen die ze nog minder goed beheersen dan hun moedertaal. Sympathie dus voor alle muzikanten die zich in het Nederlands uitdrukken, en daarmee blijk ik niet de enige te zijn. In de AB stond ik te midden van een zee tienermeisjes. Ik weet uiteraard niet precies wat hen in Bazart aantrok, maar enthousiast waren ze wel. Het gegil en geschreeuw waarmee ze Mathieu Terryn, de zanger, begroetten, ontlokte mij de meest oudbakken vergelijkingen tussen popmuziek en religie. Ik zal ze u maar besparen.
Deze maand bracht Bazart eindelijk een album uit. De muziek is eenvoudig: alle nummers zijn radiohitjes, of klinken in de meeste gevallen erg als radiohitjes. Maar terwijl ik naar de teksten luisterde, herinnerde ik me weer waarom zo veel bandjes liever in het Engels zingen. In de taal die ons allemaal vreemder is dan we durven toe te geven, komt iemand – bloedserieus en humorloos – makkelijk weg met de meest onnozele songteksten. In het Nederlands houden zulke pretenties geen stand. De teksten van Bazart – gelukkig moeilijk te verstaan in de AB – zijn van een niksigheid waar menige literaire debutant nog iets van kan opsteken. ‘Liever snel naar de hel dan traag naar de hemel’ is de meest inhoudelijke regel op het hele album. ‘Ben ik niet meer verloren onderweg naar daar waar alles heel synchroon is maar nog niet afgemaakt’, vraagt Terryn zich, bijvoorbeeld, in Kloon af. ‘Wat ik onthou… van jou’, volgt daar nogal plompverloren op. De teksten betekenen helemaal niets, en lijken door een computeralgoritme op het laatst pas op de muziek te zijn gezet.
Is het de schuld van de media dat Bazart toch twee keer de Lotto Arena zal uitverkopen? Nee, hoor. Ons niet gezien. Wij deden aan het begin van dit jaar allemaal ons uiterste best om Belgica van Felix van Groeningen, te hypen. Evenwel zonder enig succes. Het was dat De Standaard gratis filmtickets meegaf of er was helemaal niemand gaan kijken. Er moet in Vlaanderen een markt zijn voor nietszeggende teksten met een aardig deuntje onder. Een verrassing kan dat eigenlijk niet zijn.
De teksten van Bazart lijken door een computeralgoritme pas op het laatst op de muziek te zijn gezet.
