Fotowerk van Christopher Williams.
De foto’s van Christopher Williams zijn absoluut niet indrukwekkend. Op het eerste gezicht zien ze eruit als commercieel seriewerk, proper en nuttig. We zouden de foto’s niet eens opgemerkt hebben, ware het niet dat ze royaal gepresenteerd worden in drie grote zalen van het museum Boijmans Van Beuningen. In dit kader worden foto’s artistiek beladen en krijgen we de neiging om ze aandachtig te bekijken.
Williams (1956, Los Angeles) is een artiest. In zijn Californische omgeving wordt hij overspoeld met de miljoenen beelden van elke dag en nu verwerkt hij de beelden die daar het vervolg op zijn. Hij maakt foto’s van de zoveelste generatie. Zijn foto’s hebben niet meteen een relatie met hetgeen ze afbeelden, ze hebben meer iets met de beelden die vroeger al gemaakt zijn. Kijken naar deze foto’s veronderstelt enige beeld-voorkennis.
Williams toont mensen, stillevens, gebeurtenissen en landschappen. Aan de kleinigheden in beeld merken we dat het foto’s zijn die niet beantwoorden aan de ?normale? foto-benadering. Ze werden lichtjes ?zijdelings? opgenomen en tonen nevenverschijnselen die het beeld verwarrend maken. Als de beroepsfotograaf opnames maakt van een Japans meisje om de make-up en de haarsnit professioneel weer te geven, dan staat Williams’ camera ernaast zodat het meisje niet in zijn objectief kijkt. Als hij het prestigieuze gebouw van het Department of Water and Power met een grote technische camera in beeld brengt, dan zien we op de foto ook nog de half afgewerkte gebouwen in de voorgrond.
Williams noemt zijn tentoonstelling ?For Example : Die Welt ist schön (Final Draft)? en verwijst nadrukkelijk naar het boek ?Die Welt is schön? van Albert Renger-Patzsch (1928). Voor dit boek koos die Duitse fotograaf honderd foto’s van alledaagse dingen die hij helder, zakelijk en van zeer dichtbij in beeld bracht. Renger-Patzsch geloofde in de technische kracht van de camera, maar ook in de complexiteit van de beeldenwereld. Daarbij gaat het niet zozeer om elke foto op zichzelf, maar om de samenscholing van foto’s en het tijdstip en de plaats waar we ze te zien krijgen.
Williams toont meer dan honderd foto’s die samen een veelzijdig en daardoor nogal verwarrend beeld geven van de ?bijvoorbeeld nogal schone wereld?. Hij toont een in onbruik geraakte Afrikaanse landingsstrook, een groepje drukkers in Dakar, een schijndode Tenebrionidae, het gat aan de Potsdamer Platz in Berlijn, de scharnieren van een museumkast, de baai van La Palma in Spanje, een windhondenrace en een soort afwassponsje.
Foto’s die wij als gecompliceerd en kunstmatig ervaren, zijn voor hem zeer vanzelfsprekend en simpel. Hij verkondigt geen grote theorieën maar verwondert zich over alles, vooral over de foto’s die de anderen maken. Met deze instelling kunnen we ook het best genieten van zijn werk. Niets is gewoon.
Johan De Vos
Christopher Williams, ?For Example : Die Welt is Schön (Final Draft)?, tot 25/5 in het Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam.
3 White (DG’s Mr. Postman), 1994 : niets is gewoon.
