De verzameldoos “Singles 90/98” van Massive Attack maakt vlekken. Het donkerbruine kaft is bedrukt met warmtegevoelige inkt die wit uitslaat als je het aanraakt.
Wie dat zonodig wil, kan uit dat simpele gegeven
een hoop symboliek puren.
Massive Attack is bijvoorbeeld een veelkleurig trio dat naarmate de tijd opschuift almaar meer geïnteresseerd lijkt in het verzoenen van zwarte en blanke accenten. Een gestage reis van met breakbeats afgedekte soul naar een frontale aanvaring tussen hiphop en experimentele gitaarmuziek.
Een trip van duister naar donker.
Sneller dan een slak zijn ze nooit geworden. In bijna tien jaar werden amper drie albums verspreid waaruit elf singles zijn gelicht. Maar het spoor dat ze nalaten, is breed en kleverig. Volgens de boutade hadden Tricky, Portishead of Reprazent zonder Massive Attack vermoedelijk nooit
enig daglicht gezien.
Moest dat met een klein monument worden onderstreept?
Of willen ze graag een schone herinnering overhouden als het zou mislopen? Tijdens en na “Mezzanine” (1998) was er behoorlijk wat gerommel in de rangen. Maar er is alweer beterschap. Dan de officiële versie maar. Die heeft het over een geschenk voor de trouwe aanhang. Grote genegenheid is vereist, want de doos kost meer dan vijftig euro. En dat voor elf herverpakte singles met een trits remixes erachteraan. Want Massive Attack heeft nauwelijks overschot gemaakt. Tussen de 63 tracks zit slechts een handvol dat nooit
op een album is geraakt. Alleen het beste mag.
Is “Singles 90/98” dan een ingewikkelde hitverzamelaar? Eentje voor mensen die ter nadere studie tien verschillende studioversies van “Hey Jude” na elkaar opleggen? Het is inderdaad een vorm van gekkenwerk. Maar het maakt ook veel duidelijk. Dat je met een goed nummer alle richtingen uit kan. En dat een grote groep ook een neus heeft
voor dito talent.
Massive Attack lokte groten als Brian Eno en Blur en voorzag de talenten van UNKLE en Underdog. Bovendien was er altijd genoeg zelfrelativering in voorraad om de ontregelde Mad Professor zijn zin te laten doen. Alleen de holder-de-bolder-versie van “Inertia creeps”
door Manic Street Preachers mist een paar bochten.
Geen verplichte leerstof. Maar beslis toch maar beter meteen als u vreest binnenkort door twijfels te worden besprongen.
Massive Attack, “Singles 90/98”, (MASBOX 1 7243 8 9544329/Circa).
Jan Delvaux
